Alle inzendingen over het leven zelf. de liefde. van jong naar oud.

op de koer het spel moet nu weldra beginnen de kleren uit om te beminnen na twee uur stoeien zag zij het licht doorheen zijn zweet op haar gezicht de oude bok was goed voldaan ook groen blaadje was ervan aangedaan het gezamenlijk idee was onbezonnen maar de echte liefde is daarna… begonnen!…

Toekomst dichtbij, maar ook zo ver weg Verleden ver weg, maar toch nog dichtbij Een leven vol met uitdagingen en verrassingen Een leven met moeilijkheden en ziektes Levenslustig van jong tot oud Uitgeblust oud maar ook jong met problemen Pijn je kan er vaak niet om heen Dragen ook het leed dat je is overkomen Liefde overwint…

, nee ik voel mij nooit alleen, ik heb jou mijn lieveling, de rust diep van binnen, mijn jeugd was een vereenzaming, maar met jou zal ik het geluk nog innen, door jouw liefde gingen mijn ogen open, kom ik terug in verstand en gevoel, sinds jij in mijn hart bent gekropen, heeft het leven weer een doel, heeft het leven weer een doel.…

Jong zijn is zo mooi maar het komt nooit terug oud worden is goed maar gaat veel te vlug. Als je jong bent heb je mooie dromen bij het oud zijn denk je: het is er nooit van gekomen. Jong zijn en oud worden het hoort bij het leven wees dankbaar voor alles wat je in die tijd is gegeven.…

Gelukkig hebben wij samen een liefdevol leven Onze liefde en harten aan elkaar gegeven. Als ik mijn leven ooit nog mag over doen Maak ik dezelfde keuze net als toen.…

Ik vloog de baren op en af Met haar, die tot een helse straf Mij nieuwe liefde in 't herte gaf... Maar, God, ik ben geen schipper, Hiphip, hoezee, hoihoh!…

Een oude man op het trottoir, zijn oude ogen, ze volgen haar. Een jong hoertje in de stad, die nooit liefde heeft gehad. Ze trekt de mannen naar zich toe, iets anders deed ze niet in haar leven. Maar haar ogen, ze staan zo moe, moe van het betaalde liefde geven. De oude man ziet haar elke nacht, wat heeft haar ooit zover gebracht?…

Een oude man op het trottoir, zijn oude ogen, ze volgen haar. Een jong hoertje in de stad, dat nooit liefde heeft gehad. Ze trekt de mannen naar zich toe, iets anders deed ze niet in haar leven. Maar haar ogen, ze staan zo moe, moe van het betaalde liefde geven. De oude man ziet haar elke nacht, wat heeft haar ooit zover gebracht?…

ik zag je, en heb je nooit kunnen vergeten. ik mis je, dat wou ik je even laten weten.…

Jezelf in het onveranderlijke leven, als veranderlijk aanwezig zien. Leven onverklaarbaar verklaren. Dood als onsterfelijk ervaren. Onbegrijpelijke liefde geven. In ons tijdvak van de tijd. In ons aller eeuwigheid. Vandaag IS Hemelvaart. Vandaag en alle dagen.…

Jong en oud tegelijk Dat ben jij Een warme aanwezigheid Dat ben jij Zo bijzonder zo zeldzaam Dat ben jij Met veel liefde alles gegeven een heel lang leven Je bent uniek een pracht mens Dat ben jij…

Vonkelt er een straal der zonne, lachend in het hart der bronne, borr’lend zingt ze in heilige wonne: liefde, liefde zoet! Kom, terwijl die zielestralen van het liefke in mij dalen, zal ik moedig haar herhalen: liefde, liefde zoet!…

heerlijk zijn de ogen die altijd lachen fijn is de taal die met humor sprekend oneindig wel lijkt de warme aandacht die zorgzaam koestert niemand die ziet dat langzaam verdrinkt wat jou gaande houd want even voor jouzelf is er nooit de tijd je voelt je drenkeling in de zee van geluk die jij golven laat meestal in de schaduw blijft…

zonder woorden of vragen stijg jij boven tekens uit je wandelt slechts rondom vandaag schuifelend door de tuinen van gevoel zeg jouw glanzende blik leven is overal hetzelfde lied in jou en in het kind in een verre milde god er is die zachte verstrengeling van einde met begin…

onder dezelfde hemel in dezelfde tuin schuifelt hij rondom vandaag zijn serene glimlach als die van een milde verre god stijgt stil boven de taaltekenen uit in het gras trappelt het jonge tere leven in zachte verstrengeling van einde met begin in hun glanzende blik huist hetzelfde lied…

Oud liep gebukt door het leven, terwijl Jong, fier en rechtop door de tijd liep. Oud, had alles voorbij zien komen, terwijl Jong, dit allemaal nog moest ondervinden. Jong had zijn mondhoeken zo staan, dat het leek alsof hij altijd lachte. Terwijl Oud, al zoveel had gezien en meegemaakt, dat hij alleen maar negatief kon zijn.…

eenzaam reizen mijn gedachten terug langs de oude paden die -door iedereen verlaten- in het landschap lijken op te gaan leegte is er achter mij voor me vlucht alles vlucht alles voor me weg achter blijf ik met het jonge gras dat twijfelt of het nu de paden mag bezitten…

de nieuwe dag weerrimpelt mijn gezicht niets is meer in evenwicht de geest is jong de kop is oud uitgestoken tong ter zelfbehoud en dan scheer ik mij weg…

herken jij dat bankje nog dat wij toentertijd bezaten tot laat in de avond wachtend op de maan die voorbij de wolken kwam? innig omstrengeld veertig jaar later mokte jij naar huis te willen omdat jij de maan zat was wij niet de eerste waren die erop landden? halverwege de herfst dook je vroeg het bed in met jouw ijs kouwe…

Wanneer ik van de lucht kon leven, zou dat geweldig zijn, wanneer ik van de liefde kon leven zou dat enorm zijn, wanneer ik van de complimentjes kon leven, zou dat fenomenaal zijn, maar ik kan niet leven van de lucht, de liefde of anderszins.…

terwijl ze toezien hoe alles komt even blijft weer verdwijnt wortelen ze zich in elkaar doorgronden de diepte op zoek naar onwankelbaarheid de kracht van hun gehechtheid met bloei in de kruinen als eindeloze lente te verwoorden…

Eens was ik jong, eens in een ver verleden. Nu ben ik oud, stijf en stram in al mijn leden. Soms kun je fantaseren: hoe zou het zijn, het om te keren. Ik was oud, nu ben ik jong, of: Met wat ik nu weet, in een jong lichaam te wonen. Dom om zoiets te beweren. Het is geen tijd om te dromen, maar om in leven te blijven.…

Jong is niet oud overwoog ik. Oud is zeer zeker niet jong. Leeftijd is niet jong of oud. Oud worden is een kunst. Aan Cicero dacht ik. Het zal toch niet waar zijn dat, dat wanneer mensen dood gaan, niet God, maar het leven zelf in verwachting op ons wacht? Na het denken over woorden sliep ik zonder angsten in.…

Kom hier, mijn goêlijk knaapje! ‘Wat wilt, wat vordert gij?’ Hoe wordt gij toch geheten? ‘Begeerte noemt men mij.’ Wanneer werd gij geboren? ‘In Lentes rijkste pracht.’ En wie, wie was uw Moeder? ‘Zij heet Verbeeldingskracht.’ Wie was uw Voedsteresse? ‘De dartelende Jeugd.’ Waarmee zijt ge opgetogen? ‘Met zuchtjens vol geneugt…

Nietsvermoedend trekt weet je ook vaak oude weelde voorbij, denk dan gerust met een zucht; ja, leven kent menig waardevol tij.…

Verdriet is een ding met stekels. Gooi het niet weg, het is een boemerang die terugkomt om je te raken. Omzwachtel het verdriet keer op keer met woorden. Luister naar de geërodeerde slag van het ontroostbare hart. Omzwachtel het keer op keer met troostrijke woorden. Verdriet is een ding met stekels.…

Een oude vrouw op een bank Haar handen dooraderd en blank Haar figuurtje fijn en rank Een heel leven geleefd En nu zwaait ze beleefd Naar een ieder die niets om haar geeft De verzorgster naast haar gezeten Weet niet wat zij allemaal heeft geweten En geeft haar te eten Het ochtend, middag en avondmaal Zonder liefde heel kaal Maar gewoon…

je levensverhaal is opgetekend in scherpe en in zachte lijnen over de strakke droge vormen van jouw zongetaande verschijning mijn ogen lezen leed en liefde zien je broze handen die ooit krachtig maar ook teder werktuig waren rusten in je moede schoot recht nog de rug op verzwakt gebeente kaatsen je ogen het leven al terug slechts nog in…

in het onmetelijke universum laveert een samenspel van atomen en moleculen de mens een druppel bewustzijn in de oceaan gewikkeld in een dun laagje ratio balanceert hij op het koord van verbreken en verbinden heen en weer slingerend tussen verheffen en verlagen bang voor de leegte alles waait immers weer weg het smeulende…

Elke behoefte komt voort uit angst voor gescheidenheid van het Zelf Relaties zijn bedoeld om gescheidenheid te helen Als je die gescheidenheid heelt Zijn je behoeften niet langer een afspiegeling van angst en onzekerheid…