Alle inzendingen over in duizend vluchten

meeuwen stijgen op in duizend vluchten van tongen wind roffelt rusteloos op natte veren het water slaat handen tegen de vele zonden van de dag en wanneer het avondrood zwart wordt in het uur van dalende engelen fluister ik kom, kom naar hier hijg de golven heen en weer herhaal de woorden in het licht maak mij tot…

de vogels ze zijn me lief ik voel wat ze mij zeggen willen zo vroeg in de ochtend en omdat het nu nog donker is omdat de grote, hoge bomen de nacht geluidloos torsen zonder het evenwicht te verliezen wil ik vliegen in het licht dat zal groeien in de regen tussen vleugels en vinnen op de zomer van jouw mond in wel meer dan duizend vluchten…

Vertel me, hoe raakte Hij ooit in mijn leven. Een vraag die als de wind steeds terugkeert. In gesprek herinneringen en toekomst mezelf in het midden. Op een nacht verliet Ik Hem. Glipte weg terwijl Hij rustte. Ik koos mijn weg willekeurig. Zonder enig patroon. Ik liet geen enkel spoor achter. Niemand weet waarheen…

al vlucht ik over duizend grenzen radeloos en verward jou ontvluchten kan ik niet want jij zit in mijn hart ik zou je willen vergeten tegen beter weten in maar 't gevoel is nog steeds vurig als in het begin dus al vlucht ik mijlenver of in duizend diepe dromen waar ik ook ga of sta ik zal je altijd tegenkomen…

Duizend dichters en nog geen VERS gesneden brood. Duizend dichters en nog geen RIJM op mijn ruiten. Duizend dichters geen gat GEDICHT in mijn regengoot. Duizend dichters en eindelijk een dicht-STUK.…

Een tuin uit duizend een waaier vol van bloemen rozen in de knop…

Nu valt het wel te rijmen hoe ongerijmd veel ook voelde mijn duizend maal dank voor wat jij in mij vervulde.…

Op duizend veren heeft hij duizend ogen maar hoe hij stapt, hoe fier en fraaigelijnd, hij ziet er geen begin aan en geen eind. Een vlucht als vlucht wordt niet meer overwogen.…

Vlucht van de bal gevolgd door sponsoren Counter, aanval Moment bevroren en dan gegil uit duizend kelen Hij dankt God en wie geloven wil voor het spelen…

Ik hoef niet vluchten in een donkere nacht ik hoef niet waken tot waar de morgen mij wacht. Ik kan gaan slapen in geborgenheid zonder angst te hebben voor onzekerheid. Ik zal niet hoeven vluchten voor duizend enge dromen want ik weet dat straks de nieuwe dag zal komen.…

wit verschiet naar roze je laat me roder blozen de onschuld is voorbij vergeef en vlieg met mij de vlucht van duizend rozen…

De mist is over en de regen is gekomen Ik ben op de vlucht voor de grote regendrup en echt niet bang om te schuilen, een nat gezicht, lijkt net of ik sta te huilen Nu het ontwijken van duizenden vraagzinnen want nog meer schuilenden willen een gesprek beginnen Om die duizenden regendruppels terug te verzinnen thuis aangekomen eerst…

vliegen en zweven op de vlucht voor je leven kleuren bewegen!…

hij zit altijd op dezelfde hoek in zijn vertrouwde bar met trillende handen draaien, de bladzijden uit zijn boek. hij bestelt een grote cognac, zuipt een flinke neut ervan kijkt dan angstig in het rond, voelt zich niet echt op z'n gemak. na menig glazen drinken gaan zijn wazige ogen open ook de problemen met z’n handen, beginnen…

de roze avondlucht bracht duizend ganzen in hun vlucht naar water rond de ingevroren maan glansde sneeuwvloed als de bode van een maagdelijke nacht ik heb op je gewacht toen alles donker leek maar vond je niet, je kwam pas later toen het water verder keek dan nu…

je laat me in het rode blozen onschuld is voorbij vergeef en vlieg met mij de vlucht van duizend rozen…

jij bent de hemel, een vallende ster kom laat je vallen uit dit bestaan ik wil je met beide handen vangen je bent nu te ver bij mij vandaan ik heb duizenden clichés die ik met jou wil delen laten we gaan vluchten, ver van hier naar een plek waar ik om je kan geven ik neem je mee in een koffer, m'n hart ik wil je mee op wereldreis, m'n leven…

uiteindelijk heb ik dan toch geleerd om het goud uit je blik te zeven waar ik hoopte je te ontmoeten ben ik je misgelopen en nadien kwam je schuilen met dauw in je haar en keek je verward als de vlucht van duizend spreeuwen bleef ik je zoeken was ik het die riep wonderlijk je thuiskomst de warmte de weemoed toen je weer met me sliep…

in ongelijke tred loop je met blaren op de ziel niemand die het ziet of toch iedere keer valt je masker in duizend stukken nog voordat je gaat zit het er weer op gelijmd dankzij honderd tranen tot de maan haar entree doet vlucht je ongemakkelijk de nacht in…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

zag de mieren vliegen meeuwen zeilen hemelhoog een snelle wenk onzichtbaar vond gevleugeld zwart een witte dood waar warmte eindelijk expansie gaf en vrijheid los van aarde was gingen zij met duizenden op laatste vlucht de meeuwen hebben dagenlang gerust…

Ik zoek mijn stem in een kamer vol boeken, waarin tranen werden beschreven maar die heel wat jaren verborgen bleven Ik zoek mijn stem in een tuin vol beelden, die gebeiteld werden uit duizend scherven Ik zoek mijn stem in oude kinderschoenen, die stampvoetend een weg zochten langs nachtelijke gedrochten Ik zoek mijn stem in elk murmelend…

Duizend tranen heb ik al vergoten. Duizend tranen van verdriet. Duizend tranen die zich een weg banen. Duizend tranen alleen je ziet ze niet.…

Voor de boeddha glimmen duizend vuurvliegjes, lotus voor één dag. Zonder te springen onbuigzaam voor hun prooien, de tijgerlelies. Sumoworstelaar meditatie in adrenaline, context van macht. Pijl die de boog verlaat het doel bepaald de wegen in het onbewuste.…

, vlucht, vlucht ...…

je valt als een druppel in stilte meegaand vormt parabolisch traagheid vooraan spat zacht uiteen in duizend segmenten die ieder je vlucht in vrijheid herdenken tolt en draait in bewegen kaatst onderweg de wind heb je tegen dan stroom je samen tot een groter geheel ook voor jou zijn de spatjes net even te veel…

Duizend bommen en Granaten Vliegen door de lucht Vallen op bepaalde doelen Mensen op de vlucht Arme "soldiers in the Dessert" zandstormen, zelfs ik krijg het benauwd In hun tanks een schuilplaats zoekend Thuis familie die nu rouwt Nu nog Bagdad gaan veroveren alsof dat zo makkelijk gaat Het zal je kind maar wezen met in zijn hand een…

Lang bleef het stil op alle landingsbanen Maar 't vluchtelingenbivak stroomde vol Valiezen zonder tenten op Schiphol En buiten 't opvangcentrum blauwe zwanen Zo zonder uitweg, verre vlucht of doel: Een Hotel Californiagevoel ... so far away from LA ... 28 juli 2019…

ik reeds gedaan, het was als een vlucht van duizend spreeuwen, mijn God ze komen werkelijk af en aan bonte kleuren etaleren zich schoksgewijs in het hoofd, ze verzamelen zich als één individu een aderlating volgt en het geschreeuw verstomt als de nacht mij ontplooit in een koud bad dat ik nooit had kunnen verzinnen slaap zacht…

hoe bang ben jij, wanneer kogels je om de oren vliegen, eerst nog ver weg dan nadert het gevaar, er wordt verkracht geroofd en gemoord, in tijden van oorlog geldt het recht van de sterkste vele mensen veranderen in zieke geesten en jij, jij bent nog banger waar moet je heen, hoe hou jij je kinderen veilig alles van waarde wordt gepakt en…