Alle inzendingen over indonesie

Een berg met groene bossen bedekt De zee blauw groen gevlekt Ik zie het voor me als ik mijn ogen sluit Heldere beelden zonder geluid Palmen zo reusachtig groot Bloemen van het mooiste rood Ik zie het voor me als ik mijn ogen sluit Maar het zijn plaatjes ik mis het geluid Ik ken het land alleen van foto's en verhalen Maar ik wil zo graag…

In Indonesië heeft men nog net Zo'n vijftig zwaar bedreigde exemplaren Van schildpadden, die reeds gevangen waren Van een gewisse slagersmoord gered Wie lang genoeg zoekt is het wel gegeven Te stuiten op berichten over leven…

aanstonds aangekomen zag ik het lichte groen het leek één groot plantsoen van onbekende bomen het korte weerbericht klonk als een zoet gefluister: hoe anders is het Indisch licht ik rook een geur van kruiden de lucht was droog en warm een om je heen geslagen arm die je welkom in het zuiden heet, en recht in je gezicht zegt: je staat nu…

In Indonesië heerst knokkelkoorts Wat dat precies is heb ik nog niet door, doch Naast alle dagen burgercoupe en oorlog Heerst dagelijks ook pest, griep enzovoorts Van die berichten vol bacil-alarm Krijg ik het ook weer verontrustend warm…

Hoe blij en kinderrijk dit land, dit volk, al is er armoe troef en zijn de dagen kort; er groeit zoveel, de palmen wuiven en in de oceaan blinken de eilanden als parels... Vreugde groeit er als de orchideeën: heel zeldzaam, mooi en altijd anders; er is de fierheid om de eigen klank en kleur al is het verleden ook nog overal aanwezig. Groot…

Midden op de hei straalt een lage, wijde den zoete zwerflust uit; het gonzende kriebelpaars krioelt vol honkvaste aard. Het vliegtuig stijgt op, gaat de heldere nacht in: heel Amsterdam is een krioelend wereldje van zoekende glimwormen. Langs de rijstvelden staan armoedige hutten; wanneer 's avonds laat hun lichten branden, zijn het…

het stormde en de pont wiebelde ik keek om me heen en in de verte zag ik een ver verleden al die boten die hier lagen al die mannen die hier waren aan het roer en in de masten uitkijkend over het IJ dachten ze aan hun moeder aan hun lief en aan hun dochter wisten ze al dat ze nooit terug zouden komen op weg naar Afrika en Indonesie…

de nacht viel over je gebronsde huid die naast me uitgespreid lag op het laken al tastend trachtte ik je aan te raken de duisternis stond bol van het geluid we ademden als blaasbalg in en uit ik sperde bij je rode mond mijn kaken en proefde van je lippen, onder 't slaken van zoete zuchten, sap van oosters fruit de spanning bouwde op, de…

als schaduwen achter een wit decor verschijnen zwijgzaam ranke ambachtslieden de wayangs die ons hun geheim verrieden zij geven gul de kunde aan ons door ze volgen nederig het oude spoor en laten eeuwen door hun handen vlieden aanvaarden wat het leven heeft te bieden want niets wordt gewonnen, niets gaat teloor ze voelen vormen, scheppen…

we zaten 's avonds aan de Javazee en aten krab, de warmte daalde neer de dag had geen ontstoken ogen meer en luchten geurden kleurrijk, macramé de rijstdamp van dat openlucht diner besloeg ons venster op de maan, die keer bedekte zij de sikkels van het zeer dat om mijn hals hing als een scarabee dit land, het was van mij, ik was getrouwd…

“Pienter boesoek”, zei de Doekoen, in balinees, niet in chinees Ware het niet dat elke Indo zweert bij kroepoek en rundvlees…

niet geworteld in het land dat ik bemin ben ik doordrenkt met verlangen verlangen naar het leven er geproefd mij lavend aan de warmte verlangend naar de mensen mij dragend als was ik een zuster doorheen mijn lichaam verlangen naar dat land van smaragd het land dat ik bemin…

Zo lang al heb ik Je gekend, door en door Ben je me eigen geworden, Eensgezinde ziel die ons Voor eeuwig bindt - En toch ben je zo maar Bij me weggegleden, Zonder dat ik er erg in had, Zijn de trauma's van de oorlog Je te veel geworden - Later pas besefte ik dat de Verschrikkingen die we doormaakten Je geest hebben geknakt…

“Wat levert Coenraedt ons nu voor een streek? Waar zijn z’n snelsonnetten toch gebleven? Hij heeft drie weken lang hier niets geschreven, Hij laat ons toch niet zomaar in de steek?” Welnee, het zit heel anders dan u dacht: Ik reisde door de Gordel van Smaragd.…

niet willen het eten van kikkerbillen ook Peta waarschuwt ons gelukkig hiervoor EU-landen stop ga hier niet mee door uit een gesprek voortkomend uit de radio voelde die desbetreffende persoon na dit filmpje bekeken te hebben zich zo slecht zijn ontbijt moest hij hierdoor overslaan echt mensen wonend in Indonesië…

Wanneer ik bij haar binnen mocht, op de thee bij haar privé, leek het of je in Indonesië was. De geur van scherpe specerijen werkte daaraan mee. Veelal wat goed leek te zijn ging te snel voorbij. Maar waar het leven nu te snel kan gaan, komt in gedachte die gedroomde Indische oma heel senang nog wel eens voorbij.…

Luister…, hoe kakelende kaketoes zwijgen het loof lispelend zijn ruisen trilt de rivier ‘t kabbelen deinend stilt en stapelwolken donker dreigen zie…, de nevelwazen zuchtend krullen verrijzen in ‘t hoog verheven rijk uit zilvergrauw geweven tijk waarin zich zoete geuren hullen weet…, dat de zon zich zal verdrinken in rode sluiers stervend…

Slurven, boeddha’s, priesteressen Wierook, batikstoffen, goud Kruiden, sambals, jong en oud Ieder kan zijn dorst hier lessen Heimwee, kooplust, droge kelen Handelsgeest, voor elk wat wils Cocosmelk, wijn, water, pils Ogen staan zowat op stelen Want Javaanse schoonheid danst Trommelt, glimlacht en behaagt En van Dort signeert muziek…

Op Kalimantan houdt men van folklore: Daar bloeit het oude koppensnellen op; En ook al kost het menigeen de kop, Toch kan mij zo'n traditie wel bekoren. Misschien dat ik een Dajak kan bestellen Om ook maar eens Mart Smeets z'n kop te snellen.…

Ik had een zwak voor president Wahid, Want dat die stakker met zijn blinde ogen Die zich altijd zo slecht heeft voortbewogen Corrupt geweest zou zijn, geloof ik niet. Een mens met zo ontzettend veel gebreken Verdenk ik immers niet van schurkenstreken.…

Wie `t Bargoens van de natuur verstaat haar fluisteren in het verdroogde waarmee ze lome ossen voedt -in zengende lucht met scherven paradijs- vleugen die zich de moesson lokken de eerste ingehouden zucht waarin geregen misten, riekt nog voor ze gronden weekt en zwijgen kan als zij verhaalt spreekt waarheid zonder taal Wie zich de stilte…

Wanneer u voor terreur kiest, kies maar uit: Uit brandnetels, stinkzwammen, wilde haver, Klaprozen, kogelbloemen, slagveldklaver Of nachtschade of blauwe bonenkruid! En tevens zorg ik als terreurbloemist Ten slotte voor een bloemstuk op uw kist!…

Soerabaja Atjeh. Hoe je het schrijft is niet de vraag. Hoe je het slijk van je schoenen krijgt, De stank uit je sokken wast, De vlekken van je broek veegt Des te meer. Soerabaja Atjeh. Keer op keer. Blik op oneindig, Handen in elkaar gevouwen, Het beeld op zijn netvlies nog gebrand. Te breken, ontsteken, te duiken, te zijn…

Is het halfvol, halfleeg het glas De keuze zal de kijk bepalen Zo ook de stand van beide schalen Die wikken over groener gras Ik weet het juiste antwoord pas Als ik geestdriftig met verhalen Haar aandacht vang en volle zalen Tref in haar blik, zij even kras Opveert bij het aloude KNIL De met de Gordel zo vervlochten Zwarte, nu witte orchidee…

mijn voeten vinden stevigheid op warme grond voorbij alweer de tijd van ongeduldig wachten houd in mijn adem en verzink in mijn gedachten hier is het waar ik mijn bestemming vond nu werpt de zon haar stille stralen in het rond 'k voel de geschiedenis en denk aan alle krachten die deze grond verwondden en een broze vrede brachten proef hier…

Voor weinig geld van Internet geplukt Een literair historische kroniek Geschreven voor Oostindisch doof publiek Door Rudi Kousbroek die ermee verrukt Het schudt je wakker wat er staat gedrukt Het maakt een lezer kwaad, melancholiek Rijt wonden open, maakt van heimwee ziek Het hekelt, hoont, gaat onder haat gebukt Voor hen die zich voor…

“Voor wat in het verleden is gebeurd, Betuig ik hier mijn diepste medeleven, Erkenning van het leed kan ik u geven, Van wat nu door ons allen wordt betreurd. Dat is wat ik kan doen, na zo veel tijd, Maar sorry? Nee, dat kan niet tot mijn spijt.”…

hoorde zacht de krontjong spelen het neuriën uit vele kelen zag het dansen en elkaar beminnen op eenstemmigheid van binnen wist het spel van handen en van vingers buiken draaiden eigen vlinders en de vinders vlogen mee langs palmen en een volle maan nooit ben ik daar weggegaan…

Toen ik het hoorde, schrok ik en riep: 'Wat?' Ik zag haar nog met Andres samen zingen, Aan 'Showmasters' heb ik herinneringen, En naast Jos Brink stond zij in 'Wedden dat…?' De beelden blijven, ik zal ze bewaren, Maar gunde haar nog vele Gouden Jaren.…

Natuurlijk stem ik Jan Jacob Krediet lid 50 plus partij voor op basis van mijn historisch perspectief want wie handelt, die wandelt wie gaat delen, die gaat helen maar ten principale op basis van onze Nederlandse Christelijk-Joodse traditie OVERWIN HET KWADE DOOR HET GOEDE en natuurlijk niet op basis van Oekraines deelname aan…