Alle inzendingen over instinct

Dat verdomd lekkere lijf van je ik kan er niet omheen overal zijn jouw handen haar in mijn mond Die lekkere geur van je zweet het heeft me in zijn houdgreep bindt mijn handen aan jouw nek Laat het instinct! Ik druk me tegen je aan niet meer aarzelend om te geloven ben ik gekomen Laat het instinct!…

Pak sneeuw op de beek twee kraaien duiken erin steeds weer en steeds weer…

Ik smacht naar je hand, vingers die zoeken. Strelen, glijden en vinden. Ik verlang naar je mond, zoet en klef. Kussen, smaken en beminnen. Ik voel je lijf, bezweet en mannelijk. Zwoegen, kronkelen en kozen. Branden van verlangen, beschamend hoe dierlijk. Zalig grenzen te verleggen.…

Is het je instinct, dat je ertoe dwingt weg te gaan van alles om je heen op zoek naar rust, een moment alleen? Kon ik vliegen zou ik je volgen, maar mijn instinct dwingt mij te blijven, misschien een beetje verbolgen. Ik ben een mens en jij, jij bent mijn wens.…

in arendsogen nestelt een onrustige nacht een klauw voor leven eenzaam op wacht begeerte weerspiegelt als in glas overlevend instinct de overkant nabij en verras…

Ze hebben moeten leren Bepaalde instincten te negeren Tijdens het examineren. Als de kat van huis is Doet ze vreemde dingen.…

Wat is instinct En waar komt het vandaan? Ach, zulke vragen zijn Onbeantwoordelijk (Dit adjectief - Zou het mogen bestaan?) ------------------------------------ uit: 'Zeslettergrepigheid', 2009.…

omdat ik me in je daden niet langer kon weervinden sloot ik me van je af tot ik ging inzien dat jij het was die me toefluisterde mijn instinct niet te negeren een gift van jou die voel en vertrouwen liefde terug in mijn leven bracht…

Het haantje dat het op een kraaien zet Wanneer de nieuwe dag is aangebroken Wordt nu op zijn instincten aangesproken: Een haan is ook gebonden aan de wet. En straf of niet, geen haantje vindt het fijn Om daarna de gebraden haan te zijn.…

Vluchten is niet blijven in een land verscheurd door haat. Want haat, mijn lieve vrienden is de wortel van elk kwaad. Haat, macht en religie maakt de wereld ver van ideaal. Dat zijn dr maar een paar, want wij zijn tamelijk suicidaal. Dus stop mij maar alleen, op een eiland ergens ver van hier. De mens vind ik een over…

Een bijstandsmoeder kun je mooi betalen Voor kinderopvang, iets wat prachtig klinkt Het zit bij vrouwen toch in hun instinct? Maar nee, ze moet eerst een diploma halen Ze wordt als slechte moeder neergezet Terwijl ze altijd op de kleintjes let…

Wilde vrouw Wild Niet negatief bedoeld maar puur uit de natuur het innerlijk onbewuste, een onnoembare laag zwervend raadsel onopgelost orakel natuurlijk beschouwend, ontembaar krachtig instinct grondslag van de vrouw.…

wat nu als je toen wist dat weerloos leven aan een zijden draadje hangt en liefde met vleugels het instinct overstijgen kan? als je het daarbij gelaten had?…

Daar zweeft hij naar het Spaanse doelgebied Gedreven door instinct, hij ruikt de dood Hij kromt zijn lijf, slaat toe, de prooi in nood Hoogmoedig, wordt verrast, verweert zich niet El cóndor pasa? Onderschat gevaar? Dit was geen gier, hier vloog een adelaar…

Turbulent tiert ‘n drift waartegen ik ten strijde trek Zedeloze opwellingen, normen vervagen Extatische smacht vloert hardvochtig elke zachtzinnigheid Berusting als enig antwoord Rationeel verzet beteugeld, Grenzeloze moeite verdrinkt onder de geile golven van ongebreidelde drang In het eeuwige zilte nat van de menselijke aard Kinderlijke…

Hier deint het ritme van instincten – allerlei.…

de koeien langs de weg liggen rustig te verteren wat er nog te wachten staat herkauwen kalm van maag tot maag overleverde verhalen opkomsten en rampen een zichzelf blijven herhalen bedaarde ogen ongericht zien in waar ondergaan om draait wimpers luiken dit verdiepte zicht terwijl zo nu en dan een harde staart een glanzende blauwe…

Ik herken de blauwe zaden van een pril begin, te proeven van vergeelde zeden in huid en haar, daar nog wat tussenin, woekering van onbekende goden uit een terracotta oerinstinct, zich voorspelbaar laat verraden getooid in de lange lijn der doden met kroontjespen en zwarte inkt, het avondrood zich in de horizon verminkt waarachter de as…

Onze poes heet Eefje Bosch een kat met een achternaam die merels in alarm brengt en bij Judy op bed slaapt Als ik met zijn voedselbakje rammel komt hij pijlsnel aangerend als de ijskast opengaat denkt hij dat hij eten krijgt Wij vinden ook dode vogels op het tuinpad ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten',…

Glijdend door de lucht Observerend, hoog naar beneden Een veldmuis in het koren Aanvallend zonder te horen Weer een succesvolle duik Weliswaar instinct Des al niet te min Wederom een gevulde buik Hoog in een boom Het overzicht terug Veilig en tot rust Vogelvrij, voor jou een must!…

Afwisselend wil ik voor en door jou sterven je uit mijn hart verbannen en je namen er in kerven Maar als ik lig te peinzen over strop, gif, trein of toren laat naast instinct en goed fatsoen mijn liefde van zich horen Want als ik bungel, braak of spat kan ik mij niet vergeven De wrede ironie: ik wil ook voor en door jou leven…

Ik beweeg, het ritme van het leven, ik grijp, ik verlang, ik volg instinct. Hij zegt, is dat goed, kun je dat wel zeggen, kun je dat wel doen. Ik gil , ik wil, ik schreeeuw het uit. Ik wil, ik ben, Ik geef. Kijk mij. Ik rust, ik ben, kweet nie, hoeft nie, ik rust, in zijn, van mijn bestaan.…

de poesjes ze kruipen kopjesschuddend vanonder het lage afdak duikelen de ochtend in wassen zich in het tere zonlicht ze besluipen vroege merels en maken jacht op vlinders die uit koers zijn geraakt oeverloos en vlak hun wereld kent geen verborgen geheimen ze gehoorzamen braafjes het voorouderlijk instinct plegen geen overspel…

verleden is niet voorbij het ligt in het heden je vindt het in jou en mij instinct uit de hersenstam dat van de reptielen kwam behoed de schreden vleit zich tegen emotie kust gevoelens in devotie verwarmt de stam begrijpen is zwaar en verklaring onwaar beter woorden vermeden gevoelig ondergaan betoverend aftasten mensenkern blijft…

ik stuur mijn boodschap met de wind een witte duif draagt letters die jij zo kleurrijk vindt storm en regen trotserend laveert zij op instinct opgetogen rol jij de boodschap uit van boven in zinnen mag ik jou op afstand nog steeds beminnen ik zie je lach weet dat jij mijn kaartje hebt verwacht…

zij schudden lucht van verre streken uit vermoeide vleugels weten zich weer thuis na een lange gevaarvolle vlucht zeeën en bergen waren al bekend wegen en steden nog ongekend toch drijft hun instinct de trek naar paradijselijke plaatsen met paren en overleven kunnen zij in de soort hun sterke genen doorgeven nu is het zwermen…

want je vertrekt dat was de afspraak en als je gaat dan reis je op instinct, dus trots het donker tegemoet met opgeheven staart: ik help je wel, ik draag je in een warme doos de wereld uit.…

De instincten van grote apen, regeren ons bestaan. Mensen, leid dichters naar de macht. Zij beseffen dat ook zij apen zijn, maar weten aan dat feit voorbij te gaan. Dichters zijn dienaren van de vrede. Dichters vertalen angst in heldenmoed. Dichters zijn ware populisten. Zij verlichten uw alledaagse zorgen.…

beminnen zal ik je als nooit tevoren zodat je geen genoeg van me krijgt verklap me maar dat je meer wilt en je zult alles bemachtigen gewillig ben ik geniet van iedere minuut en hopend op meerdere jouw ogen gevuld met lust in een vurig verlangen jouw geestdrift in verleiding liefde vindt zijn weg in overweldiging van instincten ik…

Ja, we kunnen en we moeten We zijn het verplicht En we zullen boeten Boetedoening die verlicht Een man die zijn losse instinct ontstijgt Het leven bemint en viert Een geestesgesteldheid krijgt door deugd, moed en eerbaarheid gesierd…