Alle inzendingen over jachtigheid

O, hoe jachtig zijn de mensen, en hoe zelden ook gaat dat goed. Ik stel liever uit tot morgen, dan heb ik alle tijd voor spoed.…

Was het een uitnodiging, een dwingen, een vileine invitatie wat leidde tot dit dal van tranen, getiteld: Vliegensvlug ? Of wellicht een meer vrijwillige assimilatie; Vereniging van de gebaande paden en weer terug... Want zó verlies ik mij in vliegende dagen, dag na dag, week na week dat zelfs de klok eraan bezweek en ik: welke dag de dag…

In de kroeg hervond hij zich iets aangeschoten in stilstaand zwijgen trofeeën jachtig starre blikken wisselend opzettelijk wild het was zijn natuur in dierlijke zin verstard tot een ornament.…

Dan is er plots die vrouw van vierentachtig Die net haar schooldiploma heeft gehaald En duidelijk naar doorstuderen taalt Zo ogen wij ineens stompzinnig jachtig De eindigheid van toekomstperspectieven Bestaat tenslotte enkel naar believen…

Al leidt de koningin een jachtig leven; zij neemt in menig goede zaak het voortouw. Dierenbescherming had haar als beschermvrouw maar heeft haar onlangs haar congé gegeven. Nu jaagt zij verder in haar kroondomeinen en gooit niet langer parels voor de zwijnen.…

Door elementen in het nauw gedreven Zijn nu de jagers plotseling het wild Wie weet heeft deze wending hen verstild En overdenken zij hun jachtig leven Maar het vertraagd bewustzijn van diens daad Komt voor zo'n jager menig lijk te laat…

ik schrijf je dit als het zwart nog de ramen bedekt en rust nog naast stilte zit alsof de nacht, met gemak, nog even de eeuwigheid oprekt ik schrijf je dit, zomaar, zonder heden en verleden, en droom dat het licht nog niet door jachtige gedachten wordt bereden…

Ieder heeft behoefte, even helemaal alleen te zijn afgezonderd van jachtig leven afgesloten voor gedrein. Gevoelens tot rust laten komen de ruis van gedachten zeven de nare weg laten stromen de goede bewaren al is het voor even.…

Dit jachtige bestaan waardoor men bang is te laat te komen nog voor zijn eigen graf Geen tijd heeft om te blijven staan want tijd is geld en dat geld voor iedereen een gebrek is Alleen gek heeft geen haast denk ik shit te laat voor de trein en ook ik ben gek…

Alleen in een milde oorlog Overweeg je de kans Wik je de norm De koortsdroom blijkt bedrog Vaal en naakt nu De ziel worstelt met de made Stottert in dit jachtig vel Wijzend naar de alarmbel Met een trillende vinger De ring met jade…

niets was het… slechts voor even minnaar verborgen gevoel in roes van leven laaiende vrouw naderend mijn jachtige huid in klaterende begeerte innerlijke stemmen knagend ontmanteld ze streelde me in kwetsend verlangen de smaak van dit fruit bleef achter in bitterheid van mijn mond…

de tijd vergrijst mijn haren in een jachtig bestaan ik probeer wel te slenteren maar kan niet blijven staan de kleur van het leven schenkt mij maar even een net gekleurde kop met een volle bos erop ik veins mijn evenbeeld in getemperd licht die het spiegelbeeld in valse hoop verlicht…

aan de ringvaart in het park gelegen waar ik mijn eigen buitenplaatsje vind maak ik dagelijks de herinneringen die ik flierefluitend ze verwonderend als lunchpakketje uit mijn rugzak haal om ze uit het vuistje dan weer te eten als ik op safari ga in mijn eigen buurt om de jachtigheid ermee te onthaasten die mij zo dwingend doorstappen laat…

hier jacht en jaagt het leven om mijn oren zonder enig voorbehoud loopt het in mij verloren hals over mijn kop volgt t overvolle hoofd rondtollende ogen van zuiver zicht beroofd hol ik voor de tuinman uit ik wil zo graag nog even niet nagezeten door de dood uit volle borst het leven leven…

de jachtige goedlachse wereld vol snelle en grofgebekte straten is vleugellam geslagen ligt er zo uitgeteld bij en aan z’n lot overgelaten iets meer dan acht tellen waren genoeg deed ons beseffen dat de klap ons toegebracht meer dan verwacht aansloeg zo het virus wil ligt GANS het raderwerk dezer dagen stil…

ik zag dat jij de schaduwen liet gaan de winden achterna die wolken verder dreven de donkere vlekken op het land in jachtig bewegen zelfs op je hand was het een duidelijk zichtbaar contrast een warme vlucht die ijlde door de zomerse lucht de zonnekus voor een intiem moment dat je even samen bent…

Dit is jouw partij zei jij wijzend op de noten van je zelfgeschreven partituur een lied over de zee een jachtig schip de zeilen bol geblazen door het razen van jouw solo en ik zocht de melodie de harmonie in tweede stem ik zong… maar mijn woorden waaiden weg bleken pas klank te kleuren in het slotakkoord…

Onder de jachtige wolken sprong de wind voorbij, een roofdier zonder hol, koud en onvruchtbaar uit het noorden, het verborg haar aangezicht gevoed door beide borsten, het vroeg de tol in winterlicht, een herinnering die binnendrijft alsof er geen hoop meer was op een schuilplaats voor geluk, de onrust jagend in een wolvenpak door…

Het is herfst de hemel ademt zwaar bomen verliezen hun laatste stukje zomer Jachtige wolken laten af en toe een traan... Maar als jij glimlacht stroomt stralend zonlicht door de spiegels van jouw ziel mijn hart binnen Met gloeiende wangen gevoed door mijn liefde voor jou voel ik alleen nog maar ... warmte !…

hoe ouder ik word hoe dieper ik soms in mijn vroegste jaren verzeil en er gaandeweg ook langer schuilen wil alsof ik mij in de jachtige wereld van nu steeds minder thuis voel, liever de rust van 't voorbije proef rond 'n dierbaar huis of plein tussen vertrouwde geuren en klanken in stil geborgen tijd .…

kinderkopjes lagen er in die jaren en het verkeer deed nog zoveel kalmer aan rustieke stenen zijn vervangen door een snelle asfaltbaan en je ziet er minder bomen op rijstroken verdampten ook de zachte dromen van weleer waarin op zondag samenkomen alle weken door zou gaan de hompelstraat is weggebroken jachtig snellen wij steeds meer…

herfst is warm van kleur en heeft een speciale geur van eikenblad en mos en van kastanje de herfst is heerlijk zonder franje de herfst is nat de herfst is wind is als het spelen van een kind dat steeds opnieuw begint de herfst is als ieder ander jaargetijde prachtig is z'n eigen soort de herfst die heeft iets haastigs over zich is jachtig…

er waait onrust in de bomen bladeren krijgen geen respijt jachtig strijdt het licht met donker in deze vreemde tijd mensen zoeken warmte bij een gezellig vuur verjagen kou tot in het late uur deuren en gesloten luiken houden magie en geesten uit het duister buiten die ‘s nachts feesten tot de zonnewende als licht zijn krachten…

gelijk zijn zicht haar gloed weerkaatst als hij halend liefde stemt zo is zij ook in ‘t minst geremd als zijn huilen eens misplaatst nachten heeft hij haar gemist schaduwscherp verlangen eenzaam versmolten met haar hemels lichaam dat hij talmend groeiend wist jachtig haastte hij zijn tocht grommend naar de vele sterren happend als er eentje…

Januari baart schrille dagen schenkt fluisterdunne lichten luchten, wrang en jachtig waaien onheilsberichten tegen de heldere ruiten beslagen blijven mijn gedachten traag trek ik tekens van toen door het brakke vocht op het glas van vandaag waarop het vergezicht stokt druppels aan het vingerschrift zoeken een bedding naar een onbekende…

En de levendelen woensdag, alleman de deuren open, roepend over jicht en jachtig en theïne in de thee. En de donderdag en vrijdag mocht naar eigen inzicht blijven, werd gebotst, gemoord, gemopperd en het stonk op zaterdag. ---------------------------------------- uit: 'Fladderen voor de vloed', 2007.…

Jachtige sneeuw, waarvan de vlokken zich bewegen op de vleugels van alle gekozen winden, de windroos van het kompas is niet vermurwen, verwijst naar een bestemde richting van het bestaan, verstuurt de adem over thuislozen en allen die nog verder moeten gaan, het ijzelt glas over beminden en iedere gezinde, bewegingloos is de kristallen…

laten zich niet pakken door je pen maar scheuren jennend stroomopwaarts in je bloed Ze ruisen langs je trommelvlies op het jachtig ritme wat het hart je slaat Stop met stompen alsjeblieft Steeds leger lijkt het papier en jij…

Daarachter zien wij 65 paarden met jachtig spelende orkestleden. We weten nu hoe filmmuziek gemaakt wordt. ---------------------------------- uit: 'In vogelvlucht', 2002.…

De tijd vliegt als immer, op jachtige vleugels, onstuitbaar, het moet zo zijn. Met mijn gedachten aan jou loop ik de lege dagen door, in herinneringen van geluk en plezier Ik zal het nooit begrijpen, nee, dat nooit mijn lief, dat jij toen naar de hemel werd geroepen.…