Alle inzendingen over kleedje

zij kende het pad draaide de bocht naar een uitlichtende zon schiep een paradijsje in de luwterijke kom landschap was haar kleedje in de dagelijkse tooi seizoengebonden en innoverend mooi zij ontving het vriendenbezoek dat op vleugjes wind werd gedragen en cirkelend entree maakte er was voor elk iets speciaals stuifmeel en…

bleekblauw is de lucht gewassen door de regen een zomers kleedje…

woorden zijn als vrouwen ze trekken regelmatig en met plezier een nieuw kleedje aan…

Ligt een kleedje Helemaal vol stof Midden in de kamer Rood van kleur Zomaar te liggen Want dat doen kleedjes Toch ?…

Ik ben aan zee op een afgelegen plekje Ik leg mijn kleedje neer en ga liggen Ik sluit mijn ogen en laat me meevoeren met de geluiden van de wind en de zee Wat een rijkdom hier te zijn…

Geen naam was ons te lief voor onze kleine hartendief een lange speurtocht in vele boeken om de mooiste naam voor jou te zoeken toen bleek hij al geschreven in de palm van Gods hand en voor het heilig doopsel draag jij een wit kleedje afgeboord met strikjes en kant symbool van liefde en zuiverheid nu je tot Gods kindje wordt gewijd.…

bestaat zoals ik weet dat besef doet het kleedje verdwijnen de maan lacht glimmend neemt haar plaats weer in en beschijnt illusies…

Ik ben een spin en draag een kanten kleedje Zo sterk, dat storm of regen mij niet deert En dansend wacht ik nu op een dinertje Daarna een rendez-vous met -mijn ideetje- Een Haagse kamerspin en hij heet Geert…

een koude wind streek langs mijn hand maar ik voelde jou ontluiken in het zachte bed van zwarte aarde zag ik het kleine blad ontspruiten verscholen tussen mos dat nog zijn winters kleedje had ontkiemt al lente in het bos ook in het fluiten van de vogels zijn de speelse rollers niet te stuiten…

vanaf vandaag geen stof meer onder het kleedje want weet je ik ben nog niet jarig geweest maar`t was een feest in plaats van bloemen met hulpstukken extra zakken, én.. een vijf meter lang snoer hoe blij kan je een vrouw maken met zo`n aankoop plus garantiebewijs…

Kleine fladderaar zo gekoesterd in de warme armen van de zon je vleugeltjes steeds sterker daar ga je, dartelend vlinderlicht in je sprankelend geel kleedje dansend om me heen en dwalend van zoet naar zoeter nectar zo gul gegeven door de prille lentebloem…

ziet een mens voor wie het spel het hoogste is de draak weleens in de ogen of blijft hij gewoon bang? is de schrijver verzamelaar van scherven die vergeefs naar synthese zoekt of vind je hem pas in de wortels? zoekt de familie in meanderende conversaties de overeenkomst in hun verschillen of heelt zij zo haar wonden?…

ik zit in m’n stoel en trek nog ‘n kleedje over m’n knie. ik schrijf m’n regels. ik eet m’n brood. ik drink m’n thee. ik kijk naar buiten. naar de bomen. naar ‘t daglicht. ‘t bezielde …. ‘t is de tijd en de tevredenheid die me koestert en geleidt.…

met een leeg hoofd is het schrijven veel makkelijker, er is geen pauze tussen de woorden en er zijn geen witregels nodig, geen muren tussen binnen en buiten, geen brood om koren tot meel te malen en zonder glas is er geen gezellig kleedje op de stamtafel nodig, dan waart een droog verlangen rond, als ware het een lippenledig geluk zonder…

dat het goed aanvoelt zei ze hij keek in de poppenwagen waar een wereld nog in het dunste kleedje wachtte ook een kinderhart vraagt om geruststelling, dacht hij zij broedde verder op liefde langs opgewreven schaduwen, groette mensen in een nog veilig lichaam hij zong haar in slaap het kind werd teruggegeven, weerloos onder…

Plof op het kleedje: zo’n dertig meter (voor hem dan) naar beneden gedonderd van het zwarte plafond van de finca. (even vergeten je vast te houden?) en zo snel als hij viel met al zijn voetjes weer de witte muur opgerend roetsj naar boven tot ja, precies de plek waar hij zat. Niet gevallen, niks gebeurd.…

Het meisje doet haar kleedje uit laat de woorden zien, die beroeren lange nek en schouderbladhaartjes de nerven van haar ruggengraat Zij nodigen uit tot levenslang kussen vederlicht strelen van het gemoed Zo bestaan zij in de naaktheid van ouderwetse dingen en tranen om wie men liefhebt en vervolgens met tanden in de onderlip tegenkomt…

samenvloeiend in een nieuw kleedje lijk kleine filmpjes in de stromen door eenheid opgeladen het delen met anderen prikbord items van het hart, ...verslaggeving van binnenuit heeft een groot identiteitsprobleem.…

De schaduw tekent haar als vrouw pastelgrijs in de schemering van een uit de zon gelegen doorgang jong en toch onzeker valt in 't volle licht de schaduw op haar huid ze legt haar lichaam naast haar kleedje bidt de zonnegod om brons dat haar beloofd is zonder vlekken zegt ze rekt zich zo dat licht haar overal kan raken ze tekent…

Haar toekomstland Roerloos staat ze daar Pas als de vioolsnaren Trillend gestreeld worden Stapt ze uit haar oude schulpje En verhuist zachtjes In haar kleedje van dromerige Nieuwe lentebloesems Ze danst in een zinderende belofte Het nieuwe tegemoet Met een warme lach Die betovering parelt Door alle nieuwe beloften Van haar ontloken…

Het huis is verbouwd en de tuin, waarin je moeder zo zorgzaam een kleedje drapeerde vanwege je schone rok, werd een terras met gewassen grindtegels. Het is ook al 50 jaar geleden, dat het was en jij, ach, jij bent er zelf ook al niet meer.…

(fragment) Mijn Laura die ik min, kwam in mijn slaapzaal treden, Met liefelijk gelaat, en moedernaakte leên, Een kleedje alleen bedekte haar heupen naar beneden, 't Hing al van melk en bloed en maagdenwas aaneen: Een windje op haar verliefd, Ten venster ingeslopen, Bedreef een stoute dieft, En spreidde 't kleedje open, Daar zag men…

jaren strijken rimpels glad het licht gedoofd je aardse kleedje afgelegd zorgen die bergen op wierpen bleken moeiteloos overwonnen terwijl ze wakkerden en traanden op het levenspad het antwoord was immer "liefde" het was vallen en opstaan jouw scheepje deinde op de golven naast jou je stuurman die nu met lege handen ook weer naast je…

Een kleedje kan je kopen, de fijne babbels met je dokter niet Dank aan alle artsen ter wereld, zonder hen lukt het me niet!…

zaad en pieren de esdoorn heeft nog een kale kruin blauwe druifjes rinkelen met hun belletjes de eerste lentejurkjes geven mij zwier geen idee wat de nieuwste mode wordt de krant verkreukel ik tot oud papier gastvrijheid pruttelt in de koffiepot de buurvrouw zet haar raam al open een vrolijk deuntje bereikt mijn oor waarom al een nieuw kleedje…

De slang stak in een poging tot eerlijkheid haar listig vel tussen de spleten van haar slecht geweten en gehuld in een kleedje van onschuld gleed ze van de tak.…

borsten vingers in elkaar gestrengeld smalle zilveren band om de ringvinger van de linkerhand De lol straalt uit jouw ogen je haren blond en zwart Op de achtergrond verzameld porselein voor een spiegelbuffet en rechts contouren van een antiek bed Je ogen van een intens bruin haast zwart als het naar beneden geschoven, gerimpeld kleedje…

O, schone bruid Wat zijt gij bijzonder Ja, ik verkondig luid Gij zijt een gotisch wonder Met uw kleedje Van lichtvoetig kant Verleidt g'ons toch een beetje We dingen gretig naar uw mooie hand Rubens, een van Antwerps' zonen, Tooide u met pracht en praal Mocht zich met roem laten belonen Uw minnaars snelden toe, allemaal O, schone…

Gegroeid in donker Dicht aan de grond Er was zonlicht Toen ik haar vond Heerlijk en vochtig Rood en ook rond Zoet met fris Water in de mond Een toefje slagroom Mijn tong streelt haar huid Oh verrukkelijke aardbei Het allerfijnste fruit Zonnig en zomers Vol met sproetjes Met jurkjes en kleedje En fijne hoedjes Zie mij zitten Naakt…

Stil sluit zij de dieprood fluwelen gordijnen geplooid en wel ontvouwen zij onzichtbare herinneringen eenmaal gesloten loopt ze langs de donkergroene rookstoel met het gehaakte kleedje nog op de leuning haast teder gaat een hand langs sleetse plekken en haar blik verstijfd bij dat ene verschoten schroeiplekje op de brede leuning…