inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 44.850):

maan

De zacht rode volle maan
neem ik onder mijn armen
mee naar binnen
doe er een kleedje om heen
hij is nu van mij
niemand mag hem meer zien
genoeg onrust is gezaaid
vooral bij mij
hij houdt zich stil
voor even
de splinters in mijn ziel
maan beschenen
nemen gigantische vormen aan
van draken en doders
worstelend
om het grote gelijk
dat niet bestaat zoals ik weet
dat besef doet het kleedje verdwijnen
de maan lacht glimmend
neemt haar plaats weer in
en beschijnt
illusies

Schrijver: KeesJan Plomp, 6 september 2012


Geplaatst in de categorie: emoties

1.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 107

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)