Alle inzendingen over kleine wereld

de shampoo maakt van mijn al kleine wereld een pijnlijk tranendal…

De wereld zo klein geworden te klein voor het gezicht ik wil de sluier doorbreken en kijken naar nieuw licht.…

ik las veel sprookjes in je ogen met handgebaar en lach vertelde je het warm beleven de kleine wereld die alleen aan kinderen is gegeven monsters die wij tegenkomen in nachtmerries en dromen horen daar niet bij toch schemeren zij in donkere randen als mist in tranen vloeit jij mijn schouder vindt en ik het kind in je…

Als mijn vriend komt hoef ik helemaal niets te doen om iets te laten gebeuren, schaamteloos zijn we wie we willen we laten warme adem in ons bloed spelen met geluk en ruilen woorden voor hapjes vrede in onze buik - de kleine wereld ...van tevredenheid ...in de grote wereld ...van het streven - tot we verzadigd en uitgelachen zijn…

eigenlijk heb ik een kleurenfilter nodig want het spint niet in mijn kleine wereld er is verandering op til het is tijd om weer op te staan ik jaag het leven weer door mijn aderen ik wil niet dat mijn leven verdroogd laat mij tastend schuifelen en wakker worden in een warme wind soms kijk ik naar de aflopende tijd haar…

de kleine wereld schittert als een blinkend rode fiets je kloppend hartje laat zingen de wereld wordt plots zo oneindig als je snel als de wind moeder passeert KIJK mama ik FIETS! in het kleine huist het magistrale de grootsheid van mensen die ons laten schitteren…

werelden vernietigen voor eigen woongenot vergeeft zelfs geen barmhartige god…

Om wéér een soap te maken volgt men Geert Door Limburgers een beeld van hem te geven Begrijpen die meteen hun eigen leven: Een kleine wereld en geïsoleerd Ik vind het van zo’n filmploeg onbeleefd Omdat hij dan geen privacy meer heeft…

Hun kleine wereld valt me op in onze grote mensentuin, ter grootte van een tegel. Mieren mijden bergen die kleine kiezels zijn. Ze zijn op zoek in een wereld die ze nog niet goed kennen. Mijn oog valt op denkende mensen die kronen op de schepping zijn. Mieren zijn reusachtig groot. Mensen klein. Denk ik.…

Verloren is de tijd die zich verborg in verleden en ik verstopte mij achter die tijd veilig en vertrouwd in de kleine wereld maar alles was slechts bedrog veiligheid was er niet en de wereld allesbehalve klein ik werd wakker in het licht van de dageraad en de wereld spreidde zich tentoon in talloze kleuren de tijd vond mij terug…

de zilveren weg glijdt beheerst door grijze heidevelden met vage bossen aan verre randen onder de zwartdreigende nederbuigende silhouetten van de eenzame bomen ze worden geteisterd door een grauwrazende stormhemel die woedend het water in schuine flarden over mijn kleine wereld striemt…

Als ik loop vol van verlangen door mijn eigen kleine wereld onwetend wat de toekomst is. Waar liefde is en vertrouwen ook twijfel en onzekerheid van een beeld zonder naam. Klanken van onbekende woorden waarin je zoekt naar de ware zin van het leven en het doel van ons bestaan.…

ik keek naar de kleine wereld jij staarde naar een ibis door het venster van de tijd mijn kind vond vergetelheid in de trappen kaboem kaboem naar boven ik zag een schitterende beeldenzee zij was altijd in beweging ik nam een voorschot op het verlies jij nam me in je armen ik was even in Arcadia…

zie mijn kleine wereld glanzen onder de voeten van jouw ogenblik in jouw puurste vorm zie ik de schoonheid van het wezen dat je was nu ben je zachter als de nevels van een lentenacht- niet ouder dan de jonge morgen en het kind dat in mijn ogen altijd lacht…

Voor even vertoef ik in een kleine wereld, waar mist zijn sluier om me heen vlijt. Kristallen hangen aan de struiken, als pareltjes schitteren ze om me heen. Loop voorzichtig door mijn glazen wereld, waar stilte in mezelf zo voelbaar is. Grijze nevel laat mensen uit het zicht verdwijnen, in de verte klinkt een scheepshoorn.…

In een donk're kleine wereld, Een kleine wereld vol geluid. Waar is ze toch gebleven... De vergetelheid die jij me gaf Dat ik zo heerlijk kon gaan slapen In de kromming van jouw arm In zo een diep vertrouwen, Zo zonder zorg, behaaglijk en warm. Die tijd is lang vervlogen, Want jij ging immers heen...…

Ik haat zo'n kleine wereld!…

Was het een kleine droom van de grote wereld of was het een grote droom van de kleine wereld? was het een warme stilte in een koud huis of was het een koude stilte in een warm huis? Was het een vooruitgang of was het een dwaling? was het een triomf of was het waanzin? was het hoogmoed of wa het ketterij? was het een zegen of een vloek?…

Een sluier van mist omtrekt de kleine wereld. De route ligt in het verborgen einde van de onbekende brug. In stilte heb je de mist nog nooit zo beleefd.…

Als niets je meer boeit, je ogen vermoeid de wereld inkijken, die kleine wereld van een woonkamer van twaalf bij acht meter, gedeeld met acht medebewoners en verpleegkundigen, als je het nieuws kijkt maar niet meer weet wat je ziet in dat kleine wereldje, als iedereen je vriend is of vijand in die kleine gemeenschap, als je verder…

Van achter het raam zie ik de sneeuw mijn kleine wereld verruimen. De stilte groeit mee, ook in mij. Al lang geen kinderen meer die opgewonden gillen of per se naar buiten willen. Ik blijf dus maar staan om van achter het raam intens te kijken naar het geluidloze wit. Alles lijkt zo perfect.…

Jij op je balkon met een herinnering een mooie herinnering een mooie avond, stilte jij op het balkon, ik in de kamer schemerende nevels een gloed over de stad, zoals toen je wakker werd uit de roes verkleumd en klam een paar mannen nog aan het vissen, de geur van de wijde kleine wereld van grondmist, die sfeer die zomaar…

Hij schommelde en zwaaide zo hard als hij maar kon in zijn lieve kleine wereld en op hem scheen de zon. Hij is mongool zoals dat heet daarom zit hij daar de afdeling is gesloten en hij ruim 50 jaar. Ik zie de televisiebeelden Van angst soms en van haat oorlog, dood door honger en van geweld op straat.…

Ik zing opnieuw voor de wereld, mijn eigen kleine wereld. O nee, ik kan mij niet vergissen, dat vertrouwd gevoel, dat verterend vuur van binnen. Ikzelf ben de zanger, zanger van het gedroomde lied...…

De kleine huisjes staan warm bijeengevleid te blozen waar de late lentezon ze dichtdekt met de ijle deken van de trage avond. De mensen zitten buiten stil te praten van de gewone dingen uit hun kleine wereld, veel stilte tussenin.…

Je kijkt naar me Je ogen vragen De vraag haalt nooit je mond Je staart langs me heen Je ogen ver weg Over de barrière van je lichaam heen Je houding star Je ogen lachen Ondanks de banden om je armen Je drinkt uit een rietje Je ogen dankbaar Je handicap negerend Je zwelgt in aandacht Je ogen schitteren Je kleine wereld groter…

ja, ooit ooit komt de dag dat er in mijn kast niets meer beweegt het applaus zal uitsterven en mij links laten liggen, laten doodgaan, dagenlang naakt, alsof de kleren in die kast mij nooit toebehoord hebben lange tijd ging het goed heel goed – bis, bis, bis – hoorde ik in mijn kleine wereld alsof ik een bekende dichter was -bis…

wereld Waar jouw hart het mijne raakt…

De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Een wooncomplex, een klachtenregen Verschuiving naar miniatuur Problemen met een nieuw bestuur Met samenwerking, nieuwe wegen De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Waar is die ooit zo goede buur? Het is hem naar het hoofd gestegen Veranderingen staan…

waarom alles faalt de laatste tijd ooit kwam je in een droom mijn kleine wereld binnen nu slaap je in een illusie zonder tijd grootser dan het onderbewustzijn het lukt me alsmaar om te beseffen dat ik alleen verder moet terwijl jij rustig ligt te pitten verlicht het maanlicht mijn bleke gelaat.…