Alle inzendingen over klokje.

Klokje in de sneeuw, mag ik je liefje worden in de wintertuin?…

Het leven hier op aard Gaat met een sneltrein vaart Hoe ouder je word Is een seconde een tel tekort Ik zet de tijd maar even stil Omdat ik gewoon meer minuten wil Misschien draai ik het klokje wel terug Het leven gaat allemaal te snel te vlug Maar genieten doe ik wel Iedere seconde iedere tel.…

Ja je bent een dapper klokje, en zie daar... de zon voor jou.…

Er woont een elfje in mijn klokje dat al jaren stil verliefd uitkijkt naar haar prinsgemaal maar de tijd heeft haar gediefd Er woont een elfje in mijn klokje en ze voelt zich vaak alleen want hoe zij het ook steeds probeert ze komt niet bij de een…

Het klokje , klein die wijs is, nooit kil,.... Is wat ik wil…

De tijd raast aan ons voorbij ik leg mijn klokje maar opzij het gaat allemaal veel te snel hup weg, een seconde die is niet meer in het spel dagen weken door de snelheid bezweken wat is nu een maand of een jaar vergelijk het maar klokje ik draai je het liefst terug je gaat voor mij net even iets te vlug.…

sst, het klokje tikt aan de rand van de zaden die op springen staan…

ze houden alletwee van sneeuw het klokje - en het vlokje een hemelsbreed verschil…

Als de zon de grijze mist verdrijft groeit door de wazige nevels het klokje van sneeuw…

met een wijze blik draait hij zijn nek klokje rond en slaat op tijd toe…

met een wijze blik draait hij zijn nek klokje rond en slaat op tijd toe…

met een wijze blik draait hij zijn nek klokje rond en slaat op tijd toe [haiku]…

Toen ik jouw klokje in stilte hoorde tikken Besefte ik nog niet Dat het de aardse tijd weg tikte Die wij nog samen hadden te beleven Jij bent nu allang verdwenen Jouw klokje staat als een herinnering Hoog op de kast Steeds als ik het weer hoor tikken Weet ik met het diepste weten Dat jij daar ergens op mij wacht En mij niet bent vergeten…

Ik heb het klokje rond geslapen Was er eigenlijk aan toe Verbaasd wakker kijkend in de rondte nog steeds wat duf, een beetje moe, zie ‘k mijn wekker staan. Vierkant!…

Borreluur kent geen tijd gevoelstijd staat er even stil dat geeft problemen Bij mij thuis tikt het klokje zonder een greintje gevoel…

hoorde dus het tikte voor Piet Snot Nu ligt de spreuk naast het klokje ze hangen niet meer aan de wand Ze zijn met nog wat oude wijsheid op de rommelmarkt beland…

Het witte klokje, dat zes fijne puntjes toont, verschijnt bescheiden met sterke trouw, op afspraak: 't lelietje der dalen zwaait.…

ze spelen het spel van de zon en de maan wijzen alle vierentwintig het klokje rond om beurten breken ze de kring en laten zich gaan totdat het weer tijd is voor de morgenstond…

een kromgetrokken sjoelbak op de achtertafel alle schijven in de één ik ruik de bastognekoeken nog zijn klokje op het nachtkastje hoef ik niet - mijn tijd komt nog wel maar dat de tuin slechts drie stappen lang blijkt…

Je komt tijd te kort vooral als je ouder wordt het leven gaat eigenlijk veel te snel wat is nu een seconde een tel de tijd raast aan ons voorbij kon je het maar weg doen even opzij het klokje slaat op hol de dag is al weer vol…

Je stem klinkt als een helder klokje in de nacht. De traan die rolt over je wang brengt mij in verwarring, maar jouw ogen maken mij weer blij: het is een traan van geluk.…

voelbaar dun speelt wind in stil verwachten dwarrelt sneeuw als schicht door lantaarnpalenlicht dempen voetstappen het naderend geluid vorst kraakt er bovenuit tot het klokje klinkt de wereld zich bezint op het goddelijk geboren kind…

gisteren op weg naar zierikzee met een handklokje afkomstig uit arnemuiden bedacht ik toen mijn klokje luidde iets dat in de trein niet hoort het betrof twee geliefden die in elkaar opgingen met in de coupé geruit en in de strik een lachtende derde uit de betere kringen iets dat inderdaad niet spoort…

Zo nu en dan raak ik totaal overstuur, denk ik maar een ding, draai hem terug, dat klokje aan de muur. Ik hou van je lieverd…

Eenzaamheid is een ver huis Een bemost graf, foto van een vrouw Een kalender met verjaardagen Dat tikkend klokje op de schouw De flat is comfortabel, het eten goed De verwarming staat op 20 Ik kijk uit naar het lieve meisje dat elke week mijn voeten doet…

Als je naar me lacht, Gaat m’n hart open Als een soort klokje dat slaat, Maar dan beetje harder Als je naar me kijkt, Voel ik je warme blik Als een soort vlinder die landt, Vlak op m’n schouder En terwijl je lacht en kijkt Hoop ik dat je in me ogen leest Wat ik denk..…

Nog een bezopen regeltje: 'Het klokje klinkt toch nergens zoals thuis.' Dat 'huisje boompje beestje' wordt een kruis! En 'Eigen haard is goud waard': weg dat tegeltje! Per dag gooi ik nu één zo'n wijsheid stuk. Zo brengen scherven toch nog wat geluk.…

ik hoorde het klokje van de verre abdij zag muren in warmte trillen tegen het silhouet van de toren nabij goud golfde koren onder een warme wind eindeloze zomers zijn hier geboren waar koeien vloeiend hun rust herkauwen het vogel concert nadert zijn einde monniken gaan in stiltegebed hun brevier kent de regels gesprekken…

Alweer zes maal klokje rond, daar sta ik dan, vertaal de beelden in de spiegels voor een venster waarin ik de jaarlijkse gestrooide bloesem vang, de herinneringen verdorren niet, door het leven niet verrekend, effenen ze hun voorgenomen spoor, al dan niet opgetekend door de wissel van het lot, spot met de wetten van de tijd, al is…

Haar schoentjes van rag gesponnen goud gul gegeven door de morgenstond trippen speels over slapende grond in een poging hem te doen ontwaken Helder als een klokje klinken kan zuiver als een sneeuwwit laken zingt haar stem een lied over leven om de natuur het ontluiken te geven Als dan…