Alle inzendingen over kluizenaar

Een ware kluizenaar is altijd daar, nooit hier maar waar er is vertier heeft hij zijn hielen gelicht. En laat nooit zien zijn ware gezicht. De ware kluizenaar raakt nooit jouw gevoelige snaar is er alleen om alleen te zijn. De ware kluizenaar heeft geen pijn gaat zijn eigen gang, alleen en allang.…

Wat zwaar Voor een kluizenaar. Hij wil zijn hele leven In afzondering leven, Zijn leven ervoor geven. Maar in zijn kluis Voelt hij zich thuis.…

De muren zijn nog steeds hetzelfde alleen de kasten zijn verschoven de tassen in de keuken staan gesloten de flessen raken langzaam leeg zijn geest is wel eens anders geweest maar in zijn omhulsel blijft hij bij de les en hij verschuift zijn schilderijen hij schildert de kasten en de tassen en hij hangt gordijnen voor de muren.…

de kluizenaar vergaart korsten losgekrabd uit voorbije dagdelen de meesten van middagen met vader zijn dadeldromen verbergt hij in zijn schuurpapieren handpalmen ook gevoel hangt hier nog dat bestrijdt zijn verlangen de avond valt zwaar vandaag…

zonder zijn lippen te bewegen vertelt de kluizenaar mij; je bent een vrij mens neen, niet zonder zorgen of pijn loslaten kent geen eb of vloed doch verlaat zich op een ander getij het is haast een gebed zonder end het draagt zaad dat lijkt te sterven in de nacht of wordt voortdurend in eenzaamheid gebaad ik ben aan mijzelf gebonden…

Hoog, op de bergtop, rijst de kleine kluis, Uit groenend hout en mossig riet geboren; Door spar en lork vaart een zacht gedruis, En wie daar zingen, doen een loflied horen; Vrij dartelt om de hut de vale muis, - Het dal ligt in de gloed der zon te gloren, Maar in de grauwe pij, voor 't houten kruis, Ligt de eenzame, in geprevel als verloren…

Hij laat het niet zien maar stiekem kijkt hij naar haar Hij begraaft zijn gevoelens maar stiekem houdt hij van haar Zijn omgeving weet niks van hem en hij weet niks van haar Wanhopig verlangt hij naar haar en zo doodt hij de tijd...…

aan tijd geen behoefte aan lust zo leefde ik voort mijn leven onachtzaam door niets of niemand gestoord ik werd zeer bekwaam bekwaam in de wijsheid ik beschouwde mijzelf als rijk overgegeven aan die schoonheid dit was mijn koninkrijk niet van de buitenwereld bewust er school geen enkel gevaar eindelijk rust ik ben tenslotte een kluizenaar…

Ik ga mijn weg alleen, door duisternis en sneeuw, stille wouden, diepe dalen en oer-oude verhalen; met als enigste bagage lusten, lasten en geleerde lessen. In onwrikbaar evenwicht draag ik mijn eigen licht. Ik ontmoet mijn medemens in het eenzame lot levens lief en leed te dragen, zo wijsheid te vergaren en als baken te stralen voor…

. __________________________________ De osmoderma is een kluizenaar die het moderne leven schuw ontvlucht hij mijdt het licht en houdt van frisse lucht en wandelt traag van hier en soms naar daar van heel dichtbij lijkt hij een Rex in 't klein als houtvester mag hij er ook best zijn…

Hij blijft de Amsterdamse kluizenaar. Hij overwint zijn Feyenoord-aversie en accepteert zijn ploeggenoot van Persie.…

Het is goeddeels aan mij voorbijgegaan Ik heb er hoogstens vaag iets van vernomen Wanneer ik ook vandaag zo door mag komen Was mijn retraite goed om te doorstaan 't Is kiezen: kluizenaar zijn of ontheemde Wanneer je ooit van carnaval vervreemdde…

Soms is liefde zo groot dat je vlucht voor de storm in je hart het vliegt je aan met een kracht die verzengend is om in te branden bezit van je te nemen een zoete pijn ingenesteld in de zonnevlecht de gekte van alle dag leidt af van de onmogelijkheid leeft in je voort als een kluizenaar laat de illusie voor wat het is…

Deze tijd van quarantaine En de geur van madeleine De zondag met contemplatie Krijgt een andere connotatie Deze tijd van quarantaine Met de geur van hygiëne Levend als een kluizenaar De leerling als een spijbelaar Deze tijd van quarantaine Lijkt een grote mise-en-scène De paden zijn hiervoor te smal In dit onmetelijke heelal…

Een kluizenaar die wacht op een verschijning, zo staart hij op uit het correctiewerk. Zij zijn de vogels die niet in zijn landstreek horen - dwaalgasten met geesten om de geest te storen. Het komt nooit goed, hij zingt niet met ze en de wereldkaart hangt scheef tegen de bordwand en in hun gemoed.…

Want ik kijk weer met oude ogen en ik weet dat de tijd de massa volgt en niemands waanzin zal vergeten want ik ben de schaduw en de kluizenaar die altijd antwoordt als hij de massa en haar angst weer ontmoet.…

(een acrostichon) g een tekst, geen woord ... e n ook geen .... z in klinkt ...... e r; ..... l eeg .... l ijkt het, ... i s het niet: g een mens, wel zin…

ik zag haar uit de ruïne ontsnappen met een middeleeuwse steenlawine dicht op haar hielen hoorde hysterische paniek in haar stem zag de intense chaos in haar geest vliegensvlug om zich heen grijpen nog is zij heel beneden gekomen want het enige dat ik vond was haar warmte op een grote ronde steen die rustplaats was uit zijn…

Voorovergebogen kluizenaar verzonken in gedachten, stap na stap behoedzaam vorderend op de van keien vergeven grond. Onmogelijk was het als kind al de aandacht te trekken van een ijsbeer in een stuiter van glas, onmogelijk is het te vragen wat hij zocht. --------------------------------------- Uit: 'Verzamelde gedichten', 1993.…

Oorverdovend gekletter Slippende auto’s Gillende kinderen Krakende bomen vechten Tegen wind en hagel Ben blij dat ik binnen ben Angstaanjagende donder Verblindende lichtflits Krijsende katten Een regen van vuur Slaat in door de schoorsteen Ik wou dat ik buiten was…

en bladeren, tot ver uit het zicht Het zonlicht van zijn tong sprak duizend talen en duurde voort, totdat zijn geest getekend werd, totdat zijn geest geketend werd 's Nachts loopt hij de route van zijn verleden Als de stilte hem overvalt, het water niet meer kabbelt, rust hij uit tot aan de storm Nooit eerder heeft hij de naakte kluizenaar…

Zo maak ik mezelf kluizenaar totdat ik jouw handen weer vind en me nestel, te rusten leg. Alleen dan een keizer als jij je ook ontkluisd weet, wanneer jij in elke tijd op mijn borst kan dromen.…

geen bloed voelen stromen zo bleek als vaal katoen mijn bed niet uit te komen geen fut om iets te doen volledig hol van binnen als een lege batterij soms even buiten zinnen de wanhoop heel nabij mijn passen voelen zwaar het eten smaakt me flauw ik leef als een kluizenaar de wereld kleurt zo grauw ik wil niet langer lijden dit doet…

Onzichtbaar, maar pijnlijk voelbaar chaos en pijn in m'n hoofd veroorzaakt door het monster dat migraine heet die me danig van m'n bestaan heeft beroofd en ik dagen niet eet in duisternis gevangen rijg ik de dagen aan elkaar aan bed gebonden als een kluizenaar met bizarre gedachten en slapeloze nachten Maar dan opeens...…

Tussen dit en de dood is er licht op vrouwen die verdwenen in de plooien van de tijd Licht op het mes van de moordenaar op de tanden van het roofdier in de ogen van het hert Op het geruis van de zee het laatste woord van de kluizenaar in het woud Licht in de schilderkunst elke verlichte partij eener schilderij licht op de ingetogen…

laat mij in diepe sereniteit biechten zonder dat men mij van mijn bed komt lichten en mij met schande van mijn muze berooft ik koester mijn honger als een kluizenaar laat mij door letterbegeerte verleiden pleng mijn nederig offer op haar altaar in spinsels, die uit mijn ganzeveer glijden, mijn geschriften zijn vreemd of juist herkenbaar…

Monte Oliveto Maggiore: een benedictijnenklooster kluizenarend op Gods voorhoofd bij Buonconvento. De abdij draagt een dichtgeweven zachtgroene pij van engelachtige cipressen en olijven.…

klotsen tegen kadekust dromen hernemen liefste lust en jij schrijft brieven aan de toekomst vanaf de horizon tot aan het heelal voor wie het hoort, de zondeval is door jouw ogen droomgestoord maar het leven is geen carnaval door liefde in de kiem gesmoord vanaf de horizon tot in de kern met alles wat bij genieten hoort in soberheid van de kluizenaar…

Wandelend door de nacht kwam ik een dame tegen een parel zo schitterend verlegen herkende ik haar Lady van de liefde schoonheid troostend in schimmige nacht nam ze mijn te grote hand en ik vertelde haar met zachte vingers ‘iets harder door verlaten nacht‘ mijn angsten teleurstelling onmacht ‘ik dreig een kluizenaar te worden de harde…

(voor Marie Corelli) Met je wespetaille en je volle boezem maakte je bij menige man het hoofd op hol, de knikkers aan het schommelen, maar dat was niet je bedoeling, want boven je fysieke sexappeal was je oerliefde hoogverheven en omdat je een voorkeur had voor vrouwenliefde had je maling aan de geijkte sexe-omgangsvormen. Je woonde veertig…