Alle inzendingen over knipogen

Een knipoog alleen voor mij ? Een knipoog, die álles zei ! Ik raakte verward, Voelde me even héél apart Het maakte iets los in mij Ik keek nog stiekem 'n keer Daar was die knipoog weer ! Of was het een lichte tik En deed ik voor niets "slik" Maar nee, hoor je oog deed het weer !…

Verzadigd in het licht zijn sterren hees gezongen, spelend met de woorden - ik hou van jou – Een knipoog naar de maan, een dans verwonderd om jouw bestaan.…

Donker gat met blauwe randen ik kan alleen nog spartelen in deze oceaan; hulpeloos gemaakt door de warmte van de beweging voel ik mij opgeworpen op golven van verlegenheid, neergegleden in dalen van genegenheid…

als ik voor jou vanvond in alle stilte een scheutje licht kan decanteren fonkelend in de wijn zal dit mijn allermooiste knipoog zijn…

Zijn aard en meesterschap door tijd de imperfectie heeft doorstaan, blijft hij dichterlijk bij de aarde, teugels van de ziel die ongezien liet weten de plaats en waaraan hij is aan opgegaan, onmin over literaire wetten, pennen- streken op Icarus wieken, smelten in de knipoog van de zon, wat overbleef was pek zonder veren.…

ik zie je in een mooi wit licht geheeld, vol kracht, je zweeft ik zie je met m’n ogen dicht je speelt, je lacht, je leeft ik blijf het zien je mooi gezicht je knipoog zie ik met m’n ogen dicht dus... geen afscheid... dag! kus... een knipoog... lach!…

achteraf bezien moet je leren knipogen voor schone ogen leren knipogen tegen het strooien van zand tegen uitdrogen achteraf bezien voor de weerspiegelingen en herken je mij leren knipogen voor de ernst van de lichtheid onverwacht geluk achteraf bezien het echte knipogen doe je op het land…

Met een knipoog spreek ik je aan. Passioneel met een luisterend oor. Jouw vurige ogen vertellen meer. Met een knipoog als mijn metafoor. Ik herinner je als de eeuwige nacht. Jouw voortdurend lachende gezicht. Continueert mijn goede nachtrust. De knipoog waar ik voor zwicht.…

Een knipoog en haar glimlach ze spraken boekdelen voor mij Op deze prachtig, zonnige dag was ‘Dag’ het enige wat ze zei Een glimlach en haar knipoog ze maakten mij ‘t innerlijk blij Zij was hèt, hoeft geen betoog en wat zij zei, maakte mij blij Een knipoog en haar glimlach ze maakten mij erg van streek Ik keek haar aan en dacht, ach wijl…

fel zonlicht verblindt het uitzicht op de toekomst de hemel knipoogt…

hoe de tijd aan me knaagt stilaan zichtbaar wordt als ik in de spiegel kijk zie gelukkig nog de knipoog van een tijdloos kind dat huist in mij…

verfomfaaid zoekt een fragiele putter mistroostig het onvolgroeide bladerdek de mezen maken misbaar tractoren grommen onzichtbaar in de zwarte buik van de boerderij waar op het achtererf de mest overduidelijk aanwezig is tien scharreleieren voor 75 eurocent zelfbediening vanuit een met golfplaat bedekte kist de natte zwartwitte kat zoekt…

Buiten mist. Het ratelen van de wielen verhult alle geluid hierbinnen. Ik kan niets meer horen. Blikken ontwijken me, naamborden ontglippen me. Op goed geluk moet ik er straks uit. Het is er weer, dit stollen, na langdurig het hoofd te hoog te hebben gedragen. In mijn bagage, mijn dagboek, ontvleesd verleden, een herbarium vol bladskelet…

de zon springt van tak naar tak als ik slenterend op afstand de bomen zie op een rij zij aan zij en flitst dan op haar gemak keer op keer ik denk dan heel even zij knipoogt naar mij toch een hele eer…

Ze reed op haar fietsje mij lachend voorbij en ik zag in haar even de vrouw van mijn leven Ik trapte zo hard als ik kon om langszij toen zij blij naar mij keek haar een knipoog te geven Toen zag ik met schrik haar lui oog waarmee zij naar mij keek met een blik die gepleisterd bleef kleven Ze knipoogde terug met dat ander - naar mij…

Het kwartje valt om te begrijpen in ons land weten van geluk en trammelant pak het beet mijn hand pak het beet hoe men heet niet van belang men weet aan het einde van de gang men weet van landen zoals dit zoals jij ik wie niemandsland kom en geef kom beleef doe neem geef het licht door you and me and so much more under…

(In een haiku-treintje) Kwetsbaar, gevoelig is zij al vanaf dag één Echter sterk in doen Broos en sensitief door de bomen nóg geen bos Uiterlijk soms hard Gecompenseerd door fragiel, frêle innerlijk Ingebouwd goed hart Korz'lig, soms kribbig delicaat, indien nodig 'k Herinner mij noen Nacht in wit satijn daarna een New-York-minute…

Nog even hou ik je hand vast het voelt zo klein, zo breekbaar waar het eerst zo grof, zo krachtig was is het leven weggegleden ik zie je ogen niet je houdt ze dichtgeknepen zit daar achter nog macht de controle over het leven je hebt het nog niet helemaal opgegeven dan plots een kleine knipoog een laatste ademstoot ik zie nog even…

geëtst in de zwakste delen van het vruchtvlees door iedereen gekweld, valt er op een dag een knipoog uit het paradijs, de som van ongelijke delen wordt bij onze waarheid opgeteld.…

Op het puntje van mijn stamelende tong, Die bekende verwarring waaruit dan weer blijkt Dat jij mijn ruggengraat een beetje verboog Je snoert me de mond, voor jou zo eenvoudig, want je weet als ik kijk is het vaak een kwestie van een vluchtige knipoog…

troostende water zie ik je drijven op zachte golven naar het schip met de drie zeilen naar de verre dunne lijn naar de zakkende zon en je zwaait maar ik kan het niet, armen die weigeren mijn reputatie als miserabele afscheidsnemer er is veel wat ik niet begrijpen kan jij en ik zoals het was tussen de sterren vind ik je een liefdevolle knipoog…

Zoek eens iets anders dan 'Spel zonder grenzen' En snaak eens met een knipoog naar de mensen Ik ben het eens met Overwegs pleidooi Scheid zoet van zuur, afzichtelijk van mooi!...…

Een knipoog: ik kijk om, hij belooft iets, maar wat – wil ik geloven?…

de maagdenpalm mariablauw knipogend vroeger dan ooit…

de kapper keek met een knipoog naar de wipneus van de lichtekooi…

De bultrug die bij Texel is gestrand Neemt met een knipoog afscheid van het leven, Alsof zij op de valreep aan wil geven: “Mentaal is er met mij niks aan de hand”. Een bultrug om een voorbeeld aan te nemen, zo af en toe een knipoog bij problemen.…

Zul je naar me knipogen als je daar aangekomen bent? De weg erheen is licht, zo licht als je nooit zag. Dus ga maar meisje, ga maar, slaap eindelijk maar zacht. En als je daar aangekomen bent, daar boven aan het firmament, vergeet niet om te knipogen, want dan weet ik: je bent BOVEN. Dag lieverd…

lonkende appels opa's hand die hoger reikt mij een knipoog geeft…

wanneer ik een stofje in mijn oog krijg en moet knipogen moet ik even aan mijn vader denken…

Ik moet je vergeten ik ben de ware niet voor jou maar je geeft me steeds weer hoop met die glimlach waar ik zo van hou Ik moet je vergeten het is voorbij ik wou dat je me dat liet weten dat je dat rechtstreeks tegen me zei ik moet je vergeten niet meer denken aan die zoen maar waarom ben ik naar die knipoog weer zo verliefd als toen…