Alle inzendingen over kortademig

je mag me naar de hel sturen mijn ogen vullen met vuur me murw slaan tussen de anderen die nog ademhalen in hun dood hoe gemakkelijk zal het gaan omdat ik het lieven nooit leefde het leven niet liefde liefhebben nooit leerde het kind dat iedere dag bewoog op lege bladzijden nooit dichter bij een aai of een plekje in de zon gewoon…

De leugen kan traag zijn moe niet vooruit te branden, kan dik zijn kortademig amechtig of zelfs dood -op sterven na- maar als het om de waarheid gaat dan springt zij op en begínt toch te rennen...…

In een ongeopende hand, Gerust en beschermd, Ligt mijn verleden land Tot op heden onontfermd.…

Maar als ik snel de trap opga zijn dertig jaren zo voorbij, wanneer ik bovensta - kortademig, klamzweterig. Wel ben ik onveranderd gaaf en glad, denk ik, en net zo slank als vroeger. Maar tijd en ondervinding strijk ik niet meer met mijn handen strak als ik in de spiegel kijk - rondschouderig, hangtepelig.…

op mijn ogen ligt het vaarwel in donkere schijven wanneer herfst kringen loopt over dagen telkens zijn het andere, nooit geheel dezelfde; kortademig en scherp gesneden het zoeken wordt transparant alsof ik uren stil sta om morgen weer te herhalen de nacht sluit het huis, in en uit hoog en laag in en uit ik ben de…

Spieren raken opgebrand in kortademigheid beginnen te trekken, kunnen zich nauwelijks nog strekken en protesteren streng tegen deze ongelijke strijd met de oneindigheid. Het zijn kilometers als splijtstof van lichaam van geest.…

ik heb de zee gezien zo vlak en verlaten van handen dat ik op haar buik kon wandelen de wind viel stil, ook de schaduwen om over te springen niemand groette mij of deed deuren open en ik vergat de vele monden, gered uit het bestaan van millimeter ribben mager uit het bloed van het kind dat op de horizon leek kortademig door de…

in de capsule van een onderzeeër heeft tijd zijn eigen gewicht tijd rekent af met voorrecht of onrecht hier heersen slechts de wetten van de ijzeren krijger in tikkende tijd wie dacht bij vertrek aan de kortademige loodzware dief ongenood en noodzakelijk die druk opvoerende gast?…

Als ik me snel omkeer word ik duizelig als ik hardloop kortademig snel eet krijg ik een opgezet gevoel veel rook dan ga ik hijgen veel drink dan word ik zat veel eet dan word ik vet veel zon dan krijg ik zonnebrand veel verdien dan word ik rijk veel uitgeef, ja natuurlijk arm veel weggeef steeds gelukkiger veel krijg alsmaar inhaliger…

40 kilometer De verzengende kilometers van het verkrampende zweet splijten het lijf van de geest, raken opgebrand in kortademigheid van spieren die het verrekken ongevraagd beginnen te trekken zich nauwelijks nog kunnen strekken en streng protesteren tegen dit eindeloos lijkende tijdverdrijf.…

Vier wilde merries Dood, Droom, Liefde, Wanhoop, hun hoeven scherp gesmeed snijden in zang bloemetjes op jurk vertrappen en verscheuren haar borsten openen, in haar navel dansen en zij verzet zich niet kortademig niet te stillen zij taalt naar altijd meer tragiek in haar gelaat de laatste vlam in stervende stieren zij Virgen de…

De tijd kreunt als een kind in zijn slaap, hoest droog en kortademig. God verhoort geen gebeden meer, ik bid, maar God luistert niet meer. De tijd is een gebed zonder eind, met rondhuppelende ivoren olifantjes door mijn kamer, trompetterend van vreugde. De tijd liet ze los. Melktandjes van mijn kind slingeren door de ruimte.…

Kortademig wrijven Augurken interlude Witte pijn, gelukkig klein Trots op stank en krijsen Poging tot moraal Nieuw en glimmend modieus Het mag allemaal Prijs de infantiele reus Verwachtingen gespannen Kleine lettertjes paraat Uit moederschoot verbannen Volg de rode levensdraad Misschien vliegen zonder vleugels Culturele mimicry Liefde…

Wat er dan nog overblijft, is mijn schaduw van waar het zicht steeds meer wazig wordt, een kortademigheid bij om het even welke in- spanning terwijl lichaam en geest nog even blijven drijven in het zilte winternat Daar uit het diepste van mijn hart en het geheim van mijn ziel zal ik altijd van je houden.…

Wat er dan nog overblijft, is mijn schaduw van waar het zicht steeds meer wazig wordt, een kortademigheid bij om het even welke in- spanning terwijl lichaam en geest nog even blijven drijven in het zilte winternat Daar uit het diepste van mijn hart en het geheim van mijn ziel zal ik altijd van je houden.…

Wat er dan nog overblijft, is mijn schaduw van waar het zicht steeds meer wazig wordt, een kortademigheid bij om het even welke in- spanning terwijl lichaam en geest nog even blijven drijven in het zilte winternat Daar uit het diepste van mijn hart en het geheim van mijn ziel zal ik altijd van je houden.…

Knikkebolt onze kastanje Iets verder staat de bushalte waar ik overnacht De enige uitgang van het warenhuis Of ik drink, of ik tel de sterren Ik droom niet ‘s Ochtends word ik met angst wakker Gooi de wekker naar de Marlboro-reclame Waarom komt de dag opnieuw op Vraag ik mij af Wanneer de chagrijnige wolken Alweer in mijn broekzak vallen Kortademig…