inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 17.730):

het raam is zwart

op mijn ogen
ligt het vaarwel
in donkere schijven

wanneer herfst
kringen loopt over dagen

telkens zijn het andere, nooit geheel dezelfde;
kortademig en scherp gesneden

het zoeken wordt transparant
alsof ik uren stil sta
om morgen weer te
herhalen

de nacht sluit het huis, in en uit
hoog en laag

in en uit

ik ben de zandloper
van mijn kinderjaren


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 27 oktober 2007


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 319

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)