Alle inzendingen over last minute uitnodig

last is vervelend meestal ook zwaar behalve een last minute wegwezen!…

Van Barry Opdam tot aan Wilfred Bouma Lijden de voetbalcracks van Nederland Die in het zicht der haven zijn gestrand Sinds deze week aan het lastminute-trauma. Ach, waarom duurt, zo denk ik als supporter, Zo'n wedstrijd ook niet één minuutje korter?…

Wij vluchten voor het regenweer massaal Naar Kos, Madeira, Kreta, Alicante In ruil waarvoor wij netjes bomen planten, Dan vliegen wij dit keer klimaatneutraal. Dus als straks ieder naar de zon vertrekt Wordt heel ons land met één groot bos bedekt.…

balken ezels lang gerekt ze zijn misschien cretenzer het is hier ochtend in november geen haan die kraait de wind staat stil het licht gaat temerig aan de zon bewolkt de lucht wordt bevlokt stralend wit op straat gesmolten de zwijger wordt gewekt in stof die noopt tot spreken reeds dagen aan een stuk de wereld staat onder druk de telefoon…

Ik ga op mezelf ik ga los van ieder ande en het moment komt er aan. Ik leun niet meer op andere schouders ik leid straks gewoon mijn eigen bestaan. Het geeft mij, maar ook jou, de ruimte om alles beter te overzien. Wie is mijn Vriend, en wie is mijn lover, wie is eerlijk, wie liep en loopt er straks nog met me mee, als een…

Laat de minuten langzaam gaan. Kom dichter nu en hou mij vast. Laat los die nare stroeve last. Negeer die wurgende gedachten uit voorbije lange nachten. Begeer je eigen blije lach. Begeer de blijheid van de dag. Nog één minuut, dan laat ik los. Nog één minuut, de tijd is om. Zo nodig kom ik weer weerom.…

Er komen pythons uit wc's gekropen En rond de tenten staan de geulen vol Je vindt haast geen last minute op Schiphol En iedereen moet heel snel goud gaan kopen De eerste wandelblaren zijn een feit Het is zelfs in dit vers Komkommertijd.…

Soms word je zo fijn geholpen zelfs na 'n verlopen 'last minute' welke geheel verwijtbaar is aan jezelf dat het je wezenlijk dankbaar maakt en je die dankbaarheid wil delen vooral met degene die zo fijn hielp! Dank je wel, ......!…

de kleuren van de dagen worden getekend door de week de tekens van tijd zijn de gidsen door de maanden waarom gaan de jaren zo snel voorbij? tijd is een relatief begrip het is maar hoe je het opvat…

Een witte roos bloeide op het vale veld, roos van de dood te midden der gewonden een jong gezicht had in zijn laatste nood de vage schaduw van een lach gevonden. "Ik heb het koud" klaagden zijn blauwe lippen zijn weke hand zocht tastend naar een maat ik zag zijn leven met zijn bloed ontglippen en steeds maar liever scheen mij zijn gelaat.…

De KLM wacht niet meer op de klanten Die, gatewaarts gaande, onderweg spontaan Langdurig aan het tax free-shoppen gaan Want dat vertraagt de boel aan alle kanten Daarom vertrekt elk toestel steeds accuut 'Last minute' staat nu ècht voor slotminuut…

Wil je met me timmeren aan een kader, desnoods scheef? We hoeven er niet echt in te blijven springen regelmatig uit de lijst maar hebben toch mooi dat ding samen in elkaar gezet, het geeft ons grip och, niets waait aan, ook dit is een maniertje om een deal te sluiten met het lot zwoegen moet ik en zelfs dat is een verhaal met gaten…

in al jouw gebaren zie ik de uitnodiging van samen ervaren een stille wenk de schalkse lach ik weet dat jij op me wacht vaak al eerder in ogencontact zag ik dat jij aan mij dacht dan sprankel je een speelse uitbundigheid wil alle liefde aan mij kwijt in het vlinderen van geur naar de kleur van zon nooit kijken wij een keertje…

Ik nodig je uit Je maskers te laten zakken Ik nodig je uit Je ego te laten varen Ik nodig je uit Je kracht in al je cellen te voelen Ik nodig je uit Dicht bij jezelf te blijven Ik nodig je uit Je ware ik te tonen Ik nodig je uit Te zijn wie je diep van binnen bent Ik nodig je uit Te schitteren en te sprankelen Ik nodig je uit Te zingen…

Wat bleek ik bedrogen te zijn door eigen geest want niet de zwarte trage duisternis leegte vreesde ik maar het uitnodigende alomvattende dansende licht.…

Ik weet het, met zo'n kul- instelling ben ik niet echt uitnodigend, maar je zal maar als mij de kaaimannen moeten ontwijken.…

Twee stoelen werden snel klaar gezet koffie later... met 'wat' erbij De zon zou ons -na de plensbui- weer gaan beschijnen Gek ben je.... op zoete koek met vlakken blij met lijnen Je blik rustte op de koek 'n ster misschien? kon je er in zien Was het niet.... op dit terras? dat ik je plots op m'n schoot trok…

Vandaag schijnt volop voorjaarszon Jouw stoel hoeft niet naar beneden Het is voltooit verleden Dat zo niet anders kon Iedere dag is vol muziek Die slechts gedeeltelijk heelt Omdat zij niet meer wordt gedeeld Een mix van vreugde en tragiek Dit is wat ik noteer Opdat jij hier verschijnt Beter weten doet te zeer Beseffen dat je weer verdwijnt…

een bureaulade vol gebroken souvenirs na de verhuizing…

(En morgen vraag je maar, waar ik gisteren last van had.)…

de stilte heeft mij toen geroepen een vinger op mijn lippen gelegd ach had ik alles beter begrepen ik had een laatste woord gezegd na jaren van dit dwingend zwijgen ontsnapt aan mij een luid verweer schreeuwt mijn mond van oude wonden en werp de last ver van mij neer…

Maar niemand, niemand heeft last van haar dwingend gezeur, haar oervervelend gekoer. Vooral in de zomer grijpt zij haar nederige kans met een simpel ritme de stilte te betreuren. Voor muzikale oren soms stompzinnig vals! Maar niemand, niemand stoort zich aan haar melancholieken.…

ik raap het herfstlicht op dat als een verre droom rondom het raam ligt 't is een vriend, denk ik dan getooid met ongekamde schaduwen 't is een vogel die het eenzame zwijgen cirkelt op verstijfde muren ik nodig hem uit en leg mijn stem op tafel naast zijn handen…

ik zwerf graag in jou, zeg ik om de dorre bladeren te horen spreken de ontroering is soms niet meer dan het zien van een uit de mist verschenen boom die, ontbloot, opnieuw zijn weg moet vinden zich alleen waant wanneer de avondzon zijn roestige takken brandt na een dag, te donker om volop te leven het is zo voorbij, antwoordt het…

een koolmezenpaar neemt de uitnodiging aan en trekt bij ons in…

Geen lied van hem dat mij is bijgebleven Wel albumtitels en zo'n Duitse Show Ik weet er een: 'Trompeten a Go-Go' Zo'n plaat die op het einde wat gaat zweven Wie daarvan hield was op z'n minst bekrompen Ter ere van draai ik 'James Last op klompen'.…

Licht bestaat niet zonder last.…

Een minuut houden we stilte, Zodat iedereen erbij stil zal staan. Dat iemand zo ongelukkig kan zijn, Dat hij besluit niet verder te gaan. Maar wat is een minuut, Op een mensenleven? En hadden we die minuut, Niet eerder moeten geven?…

Ik sta naast je de blik verneveld door de innemendheid van een vreugdetraan mijn hart razendsnel ingesponnen als een prooi om nooit meer los te komen ik bid een wonder dwing geluk wil schreeuwen en mezelf tonen de tijd in glazig blauw verstoppen wakker worden en niet langer dromen dan wordt de afstand groter lichtvoetig van…

Zou je uitnodigen maar hebben hond in de pot graag! ben gek op hond…