Alle inzendingen over lente/leven/geboorte

Geboorte van nieuw leven Ontluikende natuur Bloemenweelde Lentepracht Zonnelicht In het blauw azuur De lente gaat het ons allemaal geven…

* wie denkt dat liefde enkel lente kent drijft op het gevoel dat een droom verwent het bestaan verhaalt van geboorte en afscheid maar uiteindelijk wordt leven door liefde verleid *…

Lente, zomer, herfst, winter. Dag en nacht. Zo eenvoudig is alles. Geboorte volgt dood op; nieuw leven begint bij het eind. Het leven is eindeloos.…

ik raak bezwangerd door de lucht van het donzig groene veld in mij groeit weer de verwachting als de lente mij over de geboorte vertelt…

de vogels zingen een octaaf hoger de futen dansen hun liefdesdans de katjesboom begint te bloeien het eerste gekwaak van de kikkers verscholen onder een bruggenplank ik loop nog op mijn wintervoeten maar inwendig geef ik mijn lentetenen een kans…

Het wordt al wat lichter en de vogels, die fluiten De dagen weer langer en de zon lacht bescheiden En wij, lieve mensen, komen aarzelend buiten Om naar school toe gaan en naar werk toe te rijden ‘een nieuwe lente, een nieuw geluid’… Om een begin aan een leven te geven; Verschoot Gorter zo zijn dichterskruid; Een geboorte doet zijn “lente” leven…

De regen ruikt heel in de verte al een beetje naar de lente.…

De zon lonkt heel in de verte al een beetje naar de lente.…

De bloemen bloeien De eieren komen uit De groene bomen…

Bij een voltooid leven is het verlangen naar de geboorte van de dood even verlangend als naar de geboorte van het leven maar om nu als kind(s) te eindigen gaat voor vele ouderen te ver!…

een spoor naar de zon waar de horizon krult en de lucht zich vult met het grijs van de zee neem me mee zonder weten laat me de richting vergeten en verdwalen naar morgen handenvol groen in het licht dat gaat leven geboorte en dood zijn een cyclus voor even kom lente vrij me met liefde troost me vandaag in het blauw van de…

een spoor naar de zon waar de horizon krult en de lucht zich vult met het grijs van de zee neem me mee zonder weten, laat me de richting vergeten en verdwalen naar morgen handenvol groen in het licht dat gaat leven geboorte en dood zijn een cyclus voor even kom lente vrij me je liefde, troost me vandaag in het blauw van de lucht…

in haar beschermende schoot koestert de winter het zaad van de zon en bevalt in al haar glorie van de prille lente belofte van de zomer die lang zal zijn en zoet de grote Moeder glimlacht en wentelt zich tevreden om haar eeuwig brandend licht…

het is niet de eerste viool die sterren aan de hemel doet dansen winter in lente verandert door de warmte van haar toon jij bestrijkt vergeten snaren tot melodieën uit ongekend talent met een liefde die ieder mens vanaf zijn geboorte al heeft gewenst…

De lente zweeft over de koude aarde Blaast zijn warme adem in de grond De bodem opent zich in vruchtbaarheid en geeft geboorte aan dit nieuwe leven Trots laat de aarde ons weer genieten van een warme deken vol lentekleuren Lammeren dartelen in de weidegronden Een zuiver genieten van dit schouwspel De aarde nevelt zich in warme kleuren en…

Hoe groent nu ook het kleinste blaadje dat schuchter zijn geboorte viert. Je hebt het druk, dus nu… ik laat je maar weet dat lente alles siert en dat de grote wereldzorgen nog zullen blijven, nu en morgen, maar ‘k ben zo dankbaar om het licht en om zoveel dat dit verricht.…

De lente is alweer in aantocht. Voorbij de dagen van ons leven. Alle dagen voor onze geboorte. Alle dagen na ons voortbestaan. Voorbij de wanen van onze dagen, begint het eindeloze leven, elke dag, elk moment, opnieuw. Het leven is onze bestemming. Voor ons komen en na ons gaan, had angst geen reden van bestaan.…

de geboorte is de invaart in het leven en tegelijkertijd wordt ongevraagd en kostenloos meegegeven de voorbode van de uitvaart van de dode…

nieuwe lente slechts het sterven heeft hij nog vertaald onder witte lakens der dramatiek op een aards baldakijn van staal de meester van verbeelde woorden van kijken omzetten in linnenbeelden en van woorden naar strofen hij koos voor een spoedige dood en teelde een leven lang mijn moedertaal…

Ik buig het hoofd tast aan het blad en stil het ruisen tussen lente en ingehouden winterjaren. Zoals de zomer zachtjes waait leg ik mijn handen om de dagen en later zo ver van je geboorte af.…

Leven is leven tot het overgaat dan is er alleen nog de dood tot het stof is weggewaaid Stof is stof tot het weer samenkomt dan is er de geboorte waarna de dood zich weer samendromt…

ik heb hem tegen vanaf mijn geboorte vanaf de ontsluiting glipte ik door ontspannen spieren het leven tegemoet en tot nu toe heb ik het gat niet dicht gekregen…

De lente lacht de lente leeft de lente leidt de lente heeft iets levendigs iets lichts ik leef er op los en laat mijn lasten los de lente lokt de lente kust de lente geeft mij levenslust. Ga het ook beleven en laat de lente in je leven.…

broos verligt ze traag pakt het kindje stralend aan weet haar cirkel rond…

Die dag was ik doordrongen, van het wonder van het leven.…

Dan komt de grote dag, het wonderlijke moment dat je zin krijgt in het leren kennen van de buitenwereld, en met hulp van de geweldige liefde die ook het begin van je zijn was kruip je richting licht en lucht en met een glimlach en de kracht van het leven begint je unieke reis door onze wereld....…

langzaam zichtbaar En maakte zich op voor : Een nieuwe lente Een nieuw geluid…

Immers, na de kille vleesrilling gaat ze gelijk weer met de benen wijd het hoofd in de nek trots en onbeschaamd om wat ze in zich heeft: wederom een geboorte, lente!…

Met jouw geboorte gaan de dagen lengen in nieuwe lente. Een zomer in 't verschiet. Jij gaat het kind in mij opnieuw tot leven brengen, dat diep in mij zijn sporen achterliet. En zie je mij nu toch een traantje plengen, 't is van pure vreugd' en anders niet.…

om en om is het gegaan het seizoen zonder naam aan de poorten van het leven op de post- en prenatale afdeling kleurt en geurt het als toen enkele maanden geleden…