Alle inzendingen over levensvragen

Ook jij was ooit jong en nu wellicht ook oud wat twijnde jij als een hulpkoord goed of fout kwam jij vertrouwd aan overdenkingen tegen. Gaf een touw jou werkelijk ook ooit verblijdenis. Is leven ook voor jou een mysterie van tijd tot tijd. Was 't ooit momenten kiezel zijn in de open lucht, boven en in water wegscherend over snelheid lerend…

De zee geeft antwoord Op alle levensvragen Voor wie goed luistert…

Zo ontzield geef jij het antwoord op de laatste levensvraag de trekken op je mond gesmoord in de stilte die ik draag de blik vergleden in het licht van het eeuwig schaduwrijk spiegelt de zon in het gezicht waarin ik mijn dood aankijk.…

Het hoe of het waarom, daar zoek ik naar Oh, ik bén vast niet klaar. Onzekerheid, angsten en vele twijfels Is 'dit' de zin van het bestaan? Trillen, beven, zweten, eenzaamheid en pijn Dood gaan, dat moet zowat hetzelfde zijn. Verkrampt, vastgeroest leven Is 'dit' de zin van het bestaan?…

we blijven staan soms duurt het jaren eer we spreken in driekwart shag of een eigen taal rookpluimen stijgen, zij wil het zo en tilt de maan op, ik zie haar oogopslag in het water schipbreukelingen herstellen schepen, toch ? zwarte krullen maken kringetjes en hij, nabij Zeus, legt zijn arm rondom ons en het licht ik verwonder me om…

Hoe hard is het hart van de houthakker? Waar denkt hij aan wanneer hij zijn weg zoekt in het hout? Is er een geheim dat onthuld moet worden in het woud? Is er liefde, wederzijds vertrouwen, dagen zij elkaar uit om de eindbestemming te ontvouwen? Ligt er hoop op onbestemde plaatsen of is er slechts het zijn? Hoe krullen nerven…

Natura-of een restitutiepolis? Waar ga ik met m’n ruime spaargeld heen? Moet ik die cookies toestaan, ja of neen? Hoe weet ik nou toch wat de beste school is? Moet ík wel aan die goede doelen geven? Wat heb ik toch een zwaar en treurig leven!…

Soms, vaak eigenlijk (zelden niet), loopt de ezel in dood vogeltje ‘tegen dingen op’. Doende met mosterdpleisters en krammen, afkoelend, beseft het dat dingen hoge omwallingen hebben omdat het geen dingen zijn. Dood vogeltje identificeert ze als mensen en zelfs uit de Samaritanen onder hen kan veel mortel puilen. Eerst meende het dat het hier arrogantie…

Als wolken zijn wij, die komen en weer gaan. Wij zijn als wilde vlammen, die weer moeten doven. Mensen lijken op wilde golven, die op het strand te pletter slaan. Zijn we als smetteloos witte rook? Zijn we als vlammend zonnevuur? Zijn we als oceanisch water, dat we hoogstpersoonlijk dwingen, om te druppelen uit een kraan? Zijn levensfilms…

- mijn lichaam - mijn gedachten - mijn gevoelens Ik kijk om mij heen en zie: alles wat is, dat ben ik! Zolang dat er is, ben ik iets, anders … niets.…

Er ademen soms levensvragen Wat mensen werkelijk nog kan behagen. Men vouwt vaak handen boven het bestek Wat is dat, dat ook men daar te weinig op let. Terwijl de een rustig is ingeslapen De dood omhelsde als daad van welbehagen Blijven er vragen wat behelst dit leven voortaan Elke dag weer opnieuw bij het vroege opstaan.…

Ik hoor ze zeggen keer maar om, het leven en regels zijn vaker krom. Regels keren zich tegen elkaar, geloof dat maar geloof dat maar. Ik hoor ze zeggen keer maar om. Ik hoor ze zeggen keer maar om. Ooit was ook ik jong, groen als gras heb 't leven aan nadenken gewijd om ooit tot helder besef te komen kost dat ervaren dus altijd veel tijd…

In Sydney is een groot evenement, waar je kan praten over levensvragen, maar als de paus de mis heeft opgedragen, bezoekt de jeugd massaal een hoerentent. Er zit dus toch een kern van waarheid in: geloof bevordert de gemeenschapszin.…

Een wijze oude grijze aal Zwom traag door het Noordzeekanaal En loste daar vrijwel non stop De zwaarste levensvragen op Het dier bekend van dit verhaal Noemt men dan ook wel geniaal…

De moraal die ik zal uitdragen, is een diep ethisch verlangen om antwoorden op allerlei levensvragen, waar ik mee kamp, mee worstel mijn gevecht lever... een mens als ik.…

Mijn ‘levensvraag’ wordt simpel opgelost: Ik laat mij niet begraven of cremeren, Mijn lichaam laat ik netjes composteren, Wim Overweg wordt na zijn dood compost. Dan hebt u na mijn dood nog wat aan mij: Ik sta garant voor vele joekels prei.…

Antwoorden op levensvragen zorgen dat tijd vertraagt. De dikke stroop van wat er speelt, geeft inzicht in de levenszaak. Alles wat je met elkaar deelt, Is dan eigenlijk leedvermaak.…

Filozie stelt levensvragen. Twijfelt aan de waarheid. Overschrijdt grenzen. Vertraagt de tijd. Schept ruimte.…

Soms lijkt het leven zo zinloos verloren doorheen maanverlichte droomrijke nachten lig ik te wachten en in de sneeuwverwachte winterse dagen komen levensvragen mijn lijf vouwt zich in elke pose van bestaan laat gedachten gaan…

Had men toch eens een moment die heerlijke onbevangenheid van een klein kind. Waarom waait de wind? Wat is tijd? Waar ben je als je dood bent? Ze vragen om de raarste dingen; men staat vaak met de mond vol tanden. Het antwoord klaar maar hoe leggen we het uit… Waarom fietst een fiets niet achteruit? Is er vuur waar je je niet aan kunt…

De ramen van het conservatorium staan wijd open daarbinnen vergrijpt iemand zich aan eeuwenoude gevoelens de vleugel jammert en klaagt In het park scheren zwaluwen het gras oogsten wind en insecten Hoe te leven? Voor wat? Grote vragen waarop kleine antwoorden passen zo precies als deze zwaluwen die geven Iemand daarbinnen houdt plotseling…

Dit is een onafzienbare sneeuwjacht van tekens, zelfs video is tevergeefs gebleken, dit is het raadsel van adem en water, dit is het en dat en alles is het dit is een eeuwig etmaal van een paar sekonden, dit is voor ogen te groot bevonden, dit is een wond en een wand tussen vrouw en man, dit is alles en dat dat zijn de ondoorgrondbare…

Ik was hier niet als ik het antwoord wist Geleerden zullen zich ook nimmer wagen Aan zelfs voor 'n dwaas te vage levensvragen Dus ga er maar van uit dat je niks mist Je kunt wat over Plato door gaan zagen Of over Zen, Adwaita of Brahman Maar laat de Veda's en Vedanta's staan Dat is elixer in die donkere dagen Nee, 't valt niet…

Deze vrouw is geen rivier in een eenzaam gedicht over oppervlakkig plezier schimpscheuten van de nacht zijn in stilte nu verdreven metaforen die het daglicht niet kunnen verdragen de pijnlijke romantiek is wat er over is in leven te druk voor de liefde te veel levensvragen waar deze vrouw op wacht is dat je naar haar lacht…

Licht blozend lees je de teksten waar haar hart ligt uitgestald veilig tussen de zinnen glimlachend proef je ze als snoepjes Het medeweten van vermoeide levensvragen laat zowel waarheid als illusie dromen woorden, zinnen, lust verzen smaken als een kus…

maar mensen hollen door en lopen plompverloren alsof ze niet en nooit van levensvragen horen, maar plots die knal, dat oorverdovend zwijgen, en dan staat alles stil, telt nog alleen de liefde ja, alles valt in 't niet, alleen de liefde niet.…

bekeken Of de toon hetzelfde Timbre geniet Als de kring Die zijn kaarten in de handen heeft en aan de vreemdeling de geheimen niet prijsgeeft de vreemdeling heeft zijn eigen plek zijn eigen stek om tot de kring te behoren moet je die kunnen bekoren moet je een steen kunnen bijdragen een stofje een goed antwoord op de altijd prangende levensvragen…

Voel jij ook in alle talen van voorjaarsvlinders essentie in warme volle magen talloze onbeantwoorde levensvragen onder blauwe lucht van dromen waar je ademt in vertrouwen bemerk jij ook dit vroeg ontwaken dan is het vanwege prille liefde verliefd zijn op een onontdekte schat volg blijmoedig het droomkompas.…

Puurheid Schreeuw Echo Diep verleden Was hij er Het kindje jezus Verhalen Engelen Gods beeltenis Is een mysterie Waar de sterren van weten En naar die sterren gaan we toe Om onze levensvragen Onze nieuwsgierigheid Onze bestemming te ontdekken Zodat de grenzen op aarde Zullen gaan vervagen…

over de graven en aslagen van de onvergetelijke verslagen mededragers van de onmogelijkheden bedrogen door ’t leven bedrogen door ’t leven over de nachten en plichtdagen door de onverbiddelijkste levensvragen gedaagd voor de onverzoenlijkheden bedoeld om door te leven bedoeld om door te leven over te korte versnelde tijd en de…