Alle inzendingen over ligt in elke

de winterregen ligt op elke schaduw tast de kleuren af…

elke toekomst alsnog in het verschiet, zo dacht hij…

haar moederhanden rond zijn dode lichaam in een wanhopig gebaar doet ze zijn naam de eer aan, die gestorven op haar lippen levend in haar adem ligt want elk gezicht op beter lijkt verloren, in een boze droom zonder schroom bedekt het naakte weten nu ons aller wereldtaal opgedeeld in rauwe stukken lukt het de vrede slechts een enkele…

Bij toverslag verandert mijn heupkopnecrose nu mijn huis in een verraderlijke bergreus met een ijzige wand en dito trap, ligt bij elke tree het valgevaar op de loer, lig ik straks met al m’n alpiene ervaring met een gebroken heup op de koude keukenvloer.…

Als de grote wind komt, waaien alle bomen omver, als het aan de wind ligt, knakt elke gedachte in ons hoofd. Alleen angstaanjagende geluiden blijven in onze hersens hangen, en woorden die ons vrees aanjagen, klampen zich aan het papier vast.…

Vanuit haar stoel kijkt ze door het raam heen naar de toekomst Proberen deed ze jaren dus nu kijkt ze toe en terug in stilte Dit is verdriet, van niemand anders Wat ik voel als een nieuwe dag begint Ze kan niemand meer haten Of haar liefde geven Het is net zo eenzaam als de ochtend in de schommelstoel zelf, als de vogels langs het raam gaan…

Nimmer in dit droombeeld onderkent wat in de eenzaamheid van elke geest, een heerlijk raadsel blijft, een weergaloos moment, waarin de mens geen schaduw heeft,en op goed gevoel z’n lichaam leest.…

innigste omhelzing, dat ademhalen eigenlijk niet meer hoeft tot aan de dood, uit een vonkje ontstaat een vuurzee niet gedempt, en overslaat tot een humane wereldbrand, tot onvoltooide symfonische partituren de opmaat tot de mooiste dromen waar iedereen aan deel moet nemen, zonder zich pijnlijk te vermoeien, de tijd door hemzelf bedacht ligt…

Slaap nu maar want het wordt nacht Ga nu maar je hebt lang genoeg gewacht Droom nu maar zonder ontwaken Slaap nu maar want het wordt nacht Het wordt terug dag en jij blijft slapen Ik ben alleen ik droom niet meer En jij jij blijft rustig slapen Zonder tranen zonder pijn Stillaan wordt het weer nacht ik ga slapen Wachtend op wat morgen…

Van buiten hou ik me sterk Van buiten lijk ik spontaan Van buiten stroomt er geen traan Maar waarom voel ik me van binnen leeg Ik voel me zo kil, zo verlaten en zo alleen Je bent er niet meer, en ik weet dat ik zonder je verder moet Deze gedachte doet me zeer Je was nog zo jong, zo levendig Mensen verdienen het niet om te sterven, en zeker jij…

Onbereikbare liefde Hoe kan ze van me houden Hoe kan ze van iemand houden zoals ik Zij zo mooi en ik.. Liefde maakt me kapot Het sloopt me van binnen Ik kan niks Ik ben machteloos Liefde doet pijn…

Elke dag.. Elke nacht.. Elke minuut.. Elke uur.. denk ik aan jou.. Aan je lieve en leuke gezicht.. Aan je lieve woordjes.. Aan laatst.. Ik heb je lief.. Ik bemin je.. Ik hou van je.. Ook al komen er obstakels tussen.. Ook al zien we elkaar niet vaak.. Ook al komt er misschien een ruzie tussen ons..…

in feite ligt alles besloten omdat een wezen zo'n duidelijke kring beslaat kijk maar de tafel toont gelijk dagelijks aan levens…

Ik ben nog vol van VOLT Nu 3 zetels in Nederlands 2e Kamer Vol omdat ik altijd al Vol was van EUROPA's parlement Nu met 1 VOLT zetel, die van Duitsland Laurens Dassen heeft het vet gedaan Ik heb bijgedragen wat ik kon en ken Ik ga weer bijdragen aan de Gemeenteraadsverkiezingen 2022 Met vooral VOLT zetels, die voor Amsterdam!…

voor mij een tunnel de duisternis achter mij een tunnel de duisternis aan het einde van de tunnel een licht een poort hij vervaagt loopt weg verder en verder een schok ik val neer pijn wanhoop door mijn tranen een vaag licht uitdovend het ebt weg er is alleen nog duisternis geen voor geen achter geen links geen rechts geen…

het leven is als een film. het slaat stukken over, stukken die je niet laat zien, die onbelangrijk zijn. die momenten die niet meer speciaal voor je zijn. maar toch, moet je niet vergeten, álle momenten van het leven zijn speciaal.…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

iemand strooide kruimels poëzie sommigen stapten er overheen of bovenop anderen stonden even stil haalden diep adem dachten na of schreven iets iemand maakte kruimels poëzie en mengde ze met parelende kruimels op de grond…

Elke zin, elk woord en elke letter daar dan in is van onbenul nu je zo naast me ligt. Ik trek de stekker uit de wekker en uit de zinnen en woorden en letters daar dan in want veel te zeggen heb ik niet.…

Het liefst ligt ze in bed. Met achter haar het open raam, het geruis van de bomen, het geluid van de voertuigen die van A via B naar C gaan. Met aan haar rechtervoet de poes, aan haar linkerhand de krant en in het midden van haar hoofd de rondrijdende gedachten.…

Een wereld van verschil ligt in je hand verborgen Want elke dag en iedre morgen kan je hem wenden zo je wilt Je hand kan ballen met een vuist naar boven Je hand kan vragen met de onderkant omhoog. Een wereld van verschil ligt in je hand verborgen en elke nieuwe morgen kies je en krijgt je deel…

Lopend aan de waterkant met een hond aan elke kant Witte broek aan mooi weer dus vooruit kan wel 'n keer Lekker langs de file lopen op 'n mooie, lange zomer hopen Dara, ons hondje, loopt parmantig te stappen wil naar alles wat beweegt happen Lindy, onze bruine labradorpup is af en toe net een gup bek open, bek dicht Wat een mal hondenwicht…

Wie zegt dat ie ligt wellicht hangt de zee wel aan de lucht en van kust tot kust hangen de wolken mee verenigd als het mist!…

verband staan, zonder troost van de vanzelfsprekendheid niets dan het dode licht erboven, al wat ons verplicht raakt uit evenwicht, lijkt van de aarde losgemaakt, een onzichtbare schaduw neemt de overhand aan de ene kant, daar kruipen mensen tot elkaar, grenzen vallen weg, het leven blijft om te leven, het kleine wordt geoogst, soms ligt…

Zo stil in het hoofd, zo stil, zodat ik altijd wat hoor, tussen alle regels en wetten door zijn vermomde geluiden kwetsend voor het luisterend oor, ze vullen ongenode de witte vlekken in mijn geestesoog, het is de rust die ik omarm, ook niet van een dialoog, geen pretentieloze discussies, waarin altijd iemand over z’n waarheden…

Elk vogeltje zingt zoals het is gebekt maar wordt 't liefst door 'n ander genekt vogellief, zing jij je lied luister naar die ander niet kies voor eens en altijd je eigen traject…

Elke week gaan we een avond langs, voor wiens gemoedsrust, blijft in het midden. Niet altijd hebben we zin...maar als ik ná op de deur geklopt te hebben, m'n hoofd om de deur steek, je héle lijf zie lachen... weet ik weer, waarom we het doen... Je zegt, wat is 't lang geleden, en ik zeg ja hé? Waarop je me vraagt...is 't lang geleden?…

Elke dag sterf ik een beetje meer, verbannen door jouw hart heb ik geen enkel verweer. Zoals een treurwilg heb ik de eerste bladeren verloren, mijn liefde heb je al tijdens de zomer ingevroren. Dag na dag schud ik de tranen van me af, het is de herfst die jij me gaf.…

Laat me sterven in gebeden van de wind Laat me doodgaan wanneer de zon de eeuwigheid overwint Laat mijn tranen in de wortels van de bomen verzinken Mijn verdriet zal in de stilte van een rivier weerklinken Maar laat mijn leven verdampen in eeuwige fonteinen van het licht Ik zal bestaan in elke druppel van de regen…

onze tuinmerel fluit in dialect laat dames horen geen passant te zijn die uit is op 'n wip, maar een serieuze partner die de buurt kent de merel fluit met zuivere luide toon veel groter dan zijn verenlijf de zon over de rand van de horizon ziet het dagen in het oosten hij denkt dat het zijn werk is viert wedergeboorte van de wereld met…