Alle inzendingen over loketten

De staat wil arme sloebers bijstand geven, Maar wel wordt deze steun meteen gestaakt Als men bij de loketten amok maakt; Alleen - waar moet zo'n sloeber dan van leven? Of kan hij dan bij een loket terecht Voor bijstand voor wie bijstand is ontzegd?…

Verdwenen eerst onlucratieve lijnen, nu dreigen zelfs loketten te verdwijnen, al zal er soms nog ééntje open zijn. Straks wordt dus niet alleen de trein gemist door wie zich afvraagt: “Maar wélk loket-is’t ?”…

Een rij in verzet: grijze harenbrigade "bezet" een loket…

Maar aan Brusselse loketten bezig ik hun zoet patois: Jefke, Ickxske, Sjefke, Krieckxske, Olland, Olland, Toetatwa. ----------------------------------- Uit: De tweede Ronde, zomer 2001.…

gruweldaad is mijn verdiende loon na twee uur wachten is het doodgewoon dat uwerzijds de nood begint te nijpen vergeeft u mij dat ik geen stempel zet het zijn dan wel de juiste formulieren maar ja, het recht moet immers zegevieren het is de plicht die deze daad belet eh nee, ik paar met komma’s noch met mieren maar u moet naar het andere loket…

Vanochtend was ik bij het zoutloket Omdat men daar de laatste snuf verdeelde Maar men vroeg zuur of ik mij wat verbeeldde Mijn stoepenzout ging naar het wegennet En toen ik zoetjes zei: 'Dan maakt de inkoop fouten.' Werd mij op bittere toon bevolen óp te zouten. ---- De zoutvoorraad slinkt snel. Rijkswaterstaat beheert…

Lankmoedig sluit zij de luiken van het NS-loket. Voorgoed. Het kaartenapparaat knikt haar neerbuigend toe. Abonnementen kan hij niet venten. Zij wel; met een warme lach, wat je van een stalen machine niet verwachten mag.…

In Skopje hangt een bordje: "Opgelet, Geachte zwaarbewapende rebellen, Wij vragen u u netjes op te stellen Tot men uw nummer roept bij het loket. U krijgt van een van Hollands stoere knapen Daar dan wel een reçuutje voor uw wapen."…

Ooit kreeg ik braaf mijn centjes uitgeteld Als ik bij het loket die af kwam halen, Maar nu mag ik niet meer contant betalen, Want al dat geld, dat kost de banken geld. Ik snap niet hoe ze zich bedruipen konden Toen er nog geen betaalpasjes bestonden.…

in de wachtzaal van de ambassade van Eldorado heerst de chaos een elleboogploegende heupwringende menigte dringt naar het enige loket hoeveel mensen kan je hier bijeen persen?…

Niet enkel wordt het stil bij de loketten NS wil stiltezones in de trein Waar iedereen slechts dood- of muis- mag zijn En Albron ook geen koffie meer mag zetten Als de tweede prijsverhoging door kan gaan Zal stilte op de rails vanzelf ontstaan…

in Frankrijk zijn stations waar geen treinen meer rijden het loket blijft gewoon open want je koopt er een kaartje voor de bus de rails weliswaar roestig doch ze liggen er nog alsof elk moment de trein uit Vittel binnen kan rollen…

Het is behoorlijk druk bij het loket We moeten volgend jaar zelf gaan betalen Dus gaan we vast een ruime voorraad halen Van wat verdwijnt uit het basispakket Vooral naar maagzuurremmers is veel vraag Want “zelf betalen” ligt zwaar op de maag…

Men wil een kinderpaspoort in ons landje Dus voor elk kind, het maakt niet uit hoe klein Moet identificatie mogelijk zijn En pakt ze de pen in haar kleine handje Op moeders arm staat ze aan het loket Als ze hier haar eerste krabbeltje zet ...De regering heeft weer iets nieuws bedacht, een kinderpaspoort voor kinderen onder de 12 jaar...…

Wie kan mij vertellen Bij welk loket ik Een vergunning kan Bemachtigen voor mijn Twee wapens van vrede en Verdraagzaamheid Waarmee ik het onredelijke Geweld in dit land te lijf Wil gaan - als het Tristan Lukte een vergunning te krijgen Voor zes machinewapens, dan moet Het toch voor mij ook mogelijk zijn Licentie te verkrijgen…

lange adem, diepe zucht het is nog benauwd er wordt gerouwd we raken aan met koude huid hartverwarmend is elk geluid “het loket gaat nog niet open” er staat een lange rij anderhalve meter zij aan zij de hulpeloze troosteloze de “ goddeloze” boze een verloren zaak en handel er is geen voorrang wachten duurt lang iedereen is even…

twee mooie dames als loket in de Zuiderkerk gezegd dat nimmer in hun schrijven is te wonen dat gedichten enkel schuil geven bij onbeslagen brilleglazen niet geloken ogen helder licht volle maneschijn dat polyfonie mooi is in oren om te voelen ze waren er rood gloeiend bij bij zijn woningnood wisten niet waar ze zoeken…

Vaak stond ik voor het loket te dromen, en liet er liefdesbrieven afwegen, waar velen rode oortjes van kregen, zodat ik goed uit de bus zou komen. PS Toendertijd stonden er velen voor mij, in de rij!…

Ik schuifel in een lange rij naar onzichtbare loketten de arbeidsmarkt maakt wegen vrij om mijn zinnen te verzetten in polonaise kloppen wij beurtelings op dichte deuren gebukt gaan onder slavernij doet ons deerniswekkend treuren onze afstand tot processen waarin het geld de hoofdrol speelt is te groot voor levenslessen uit onbetaalbaar…

Voor de arme is er het werend loket, waarachter men keihard cijfers noteert, hem de toegang tot goed bestaan belet, met zijn noden steeds op achterstand zet . Hoe inhumaan wordt hem telkens geleerd dat uitsluiting geregeld is bij wet, het niet uitmaakt dat hij kansen ontbeert, omdat onwil nu eenmaal hard regeert. Mensenrechten?…

hij ziet hoe prominenten door het prominentenpoortje bij hun kuipje en katharsis komen euer grab und leichenstein soll dem ängstlichen gewissen ein bequemes ruhekissen und der seelen ruhstatt sein en hij mag naamloos in de rij voetje voor voetje naar het loket schuifelen om daar te horen dat zijn passie helaas is uitverkocht…

de formulierenmaffia stelt steeds die vraag natuurlijk ken ik al jaren mijn geboortedatum als ik niet antwoord word ik bestempeld ben een verkeerd persoon bij alle loketten er wordt al gewerkt aan sierlijke oormerken opsporing verzocht kan dan naar huis gaan verder komen er ook nog onderhuidse implantaten aangebracht bij verse babies…

reddeloos vol van schaamte de morgen op de schouders stappen mij de loden voeten de weg naar een nieuw loket van het kastje naar de muur word ik tekens doorgestuurd elke deur die geopend wordt doet meteen de andere dicht in de hokjes van het doolhof dirigeren zwart geïnkte letters de geest van het wettenwoud dat de bedoeling overwoekert…

Op steeds meer stations staat vermeld: buiten dienst – loket gesloten.…

jonkvrouw getooid met ruisend kleed beent ze door de straten van haar veel te grote buurt op haar rug het puntig blauw van een lang vergeten erwt plant ze haar modieuze hak elegant achter iedere tak die haar omgewaaid de weg verspert en slechts vergetelheid vindt waar zij de toekomst en nog veel meer zal zij nooit werken aan een open loket…

maar ook wachten voor drukke loketten, of kaartautomaten; er staan er maar twéé!! En wel vier voor frisdrank, snacks en sigaretten, voor als je de trein mist, ja een mens maakt wat mee als je iedere dag op een trein staat te wachten, die maar zelden vertrekt om vijf over vier.…

en alle positief paradoxaal geplooid in duizend vouwen die we achterlieten ik pas er niet alleen in dat bed een loket zonder klanten in de avondschemering herinneringen dansen op het nog warme gesteente tot vroeg in de ochtend vroeger dan morgen Zal ik het afsluiten?…

ik wacht op haar, kijk in de verte daar komt de trein al, nee toch niet een wisselzang van hoop, verdriet ik dood de tijd, inwendige concerten een holle hal, het enige loket is dicht, het rolluik neergelaten ik loop wat heen en weer te praten de muur is leeg, niet één kroket hier eindigt alles, elke reis de spoorlijn leidt naar zee, naar…

lage landen gouden bergen boter tulpen boter trofee droomde dat ik met mijn jetski naar de bank van lening ging achter het loket zat te verbolgen om te rijmen de oude Vondel maar we hebben toch op de Oost op werkelijk overal gevaren desondanks blijven ze jagen op meer en groter wild de captains of industry en blijven…

De eens witte kruizen op de graven zijn grauw geworden door de uitstoot van het verkeer op de snelweg dat voortraast van niets naar nergens in een soort perpetuum mobile en staan vergeten in rijen voor een al lang gesloten loket.…