Alle inzendingen over maagdelijk

Vereend met deinende golven Overvalt de liefde ongemoeid Onder fluisteringen bedolven Wordt het hart verschroeid Opkomende passionele driften Profileren zich in duistere nacht Satijn glijdt golvend rond de enkels Maagdelijke rondingen pril en zacht Drijvend op eeuwig deinende golven Gewillig verdrinken in erotische vloed Ongekende hoogten…

Geplukt uit een der velen dwingend doch niet ruw trekt hij haar uit witte lakens tijd is hier en gekomen het serene wordt haar ontnomen Hij vlijt haar teder neder vingers beroeren haar zacht trillend onder warme adem liggend vlak gespreid zoals zij op hem wacht De pen dringt zich aan haar op beroeren doet pijn vergeten brengt haar…

Niet wegen op de ander, niet op gedachten, wensen, dromen; er zijn totaal en vrij voor de ander als de bladeren van de bomen die komen en gaan, die vruchtbaar zijn ongeweten; genade heten voor wie je weg kruist zonder te bezitten.…

Hoor bellen rinkelen zilver twinkelen valt de sneeuw in een donkere nacht bekleedt de zwarte aarde als een deken zo zacht Snijden ijsbloemen hun weg door het raam bij het ontwaken zucht de adem kilte hoor het ruizen van wind tegen de doodse stilte Kijk naar buiten zie het maagdelijk festijn fantasieën spelen tussen witte vlokken…

mijn priapos staat voorbijbels ik, de heidense godin kan hem tomeloos berijden witte bloemen schuimen voorhistorisch mijn spelonken af dansend met de phallus zal ik uitdagend wijngaarden versieren een uitgestoten roes verslaaft tot blindheid die hem nederslaat mijn enthousiasme in extase negenmaal vergroot orgiastisch ingewijd ik drink…

ongelezen wit onbeschreven maagdelijk op de keerzijde…

Een vlaschaard die bloeit maagdelijk blauw deze hier een schat voor het oog…

Dwarrelende sneeuw Bedekt de koude aarde In maagdelijk wit…

puur maagdelijk wit zover mijn ogen reiken schone illusie…

Een klokkentoren priemt boven ’t maagdelijk wit hypocritisch zicht…

’t Was te Kostverloren Tussen ruisend zomerkoren Dat ik mijn onschuld ben verloren En zij haar maagdelijkheid…

zucht-zicht verspringende zinnen ongerepte poppen van vlinders Maagdelijk schoon zuiverend van schuld snelheid van het licht kleurschake-ringen Eland in vernieuwende geweien grazen in zondagse paden hinde die het water las Jeruzalem in een maagdelijk blad licht dat vlees geworden was bestuivende bijen was…

nieuwjaar een schrikkeljaar 366 maagdelijke dagen welk een groot avontuur uitdagend!…

blanke ijsbloemen bloeien op winterruiten maagdelijk en teer. Uit het land van sneeuw en ijs een beloken paradijs.…

Turkije test verpleegstertjes in spe die seksueel actief gedrag vertonen. Zij ondergaan de test met rode konen want wie geen maagd is, heet prostituee. Of dit voor de gezondheidszorg geslaagd is... bevallen met een vroedvrouw die nog maagd is?…

Met zwevende nevelen omhuld danst schuchter een tere maagd mild maanlicht schijnt verweven in doorzichtige sluiers van geduld Ontluikend schemert schoonheid wanneer zij traag het kleed ontleedt en haar verleden - blank en naakt - een sprong naar de toekomst maakt Als de nacht lang is gestorven en de zon stralend warmte leest in een vrouw…

scharlaken rust zij in een lieflijk lentebos op een door mij geschapen aardse huid en laat mijn blik haar naaktheid raken haar strakke vel omringt de verlegen sierlijke pose terwijl mijn gevoel zingt van verlangen en mijn armen zich naar haar willen strekken; zij, een bouquet van ontluikende witte rozen zij schept een ruimte in een maagdelijk…

Maria was hardnekkig maagd gebleven En omdat Jozef zei: "Schat, opgelet, Wij moeten strakjes met elkaar naar Bet..." Heeft zij haar man meteen een klap gegeven. Maar hij herhaalde met verstikte stem: "Wij moeten met elkaar naar Betlehem!"…

Bleek gezicht Ogen geven licht Hoestend hijst ze aan haar sigaret De tap verstomt, de tenorsax gromt Een schaduw streelt haar kont Ogen schermen om die lege plek (naast haar) Als ze bloost Ruikt de drank haar schoot Sluipend sist hij zijn antieke groet Bleek gezicht Ogen geven licht Lippen kleuren rood van bloed…

de sneeuw van vandaag zo maagdelijk nog zonder een enkele voetstap maar helaas blijft er niets onbetreden en bevingeren wij al wat kwetsbaar is vernielen al dan niet bewust het fragiele laagje ijs op de vijver van overwintering wellicht kunnen wij voortaan iets voorzichtiger zijn…

hang uw maagdelijkheid maar aan de wilgen tussen pril ontluikend loof bloei in bloesemvolle lente en beken de vruchten van uw schoot laat ze rijpen in zomers volle glorie kies de kleuren van de oogst er is geen sterven in de pluk zij etaleert het overweldigende herfstgeluk winters wit kleurt onschuld in de toog tot lentes nieuwe…

aan kleuren binden vormen konden mijn grote vragen over alles niet meer dragen de compositie werd een doolhof waar in ikzelf geen uitweg zag doeken staan mij vragend aan te kijken wie hen gaat beschrijven in dit repeterend ochtendlijke spel voel ik mij verliezer en besef dat wel maar vandaag ga ik winnen nog is het linnen maagdelijk…

de passen op strand ik heb ze geteld meter voor meter pas later kwam dan je hand verstrooid in bijna vergeten we stopten bekeken de sporen zo close omdat niets ons kon storen blikten vooruit in maagdelijk betreden ik in gebed jij heel tevreden…

de verf is verdroogd penselen hard geworden in een liefdeloze tijd het palet vol stof de felle kleuren somberen een zielloos dof het linnen is nog onberoerd maagdelijk in verwachten dan schetst het licht weer voor het eerst kruipt schaduw uit de nachten een compositie van zwart wit waarin al kleuren groeien de winterslaap…

als nachten zwarter worden door gebrek aan licht dwarrelt sneeuw in maagdelijk wit haar donzen deken brengt kerst met ster en goddelijk kind een stralend welbehagen knalt nieuwjaar het uitbundig zwart in alle kleuren weg de langste nacht is afgelegd het licht lengt nu de dagen…

aan muren hangen bloed zweet en tranen ik wil ze weer wit de doeken waarop ik leven heb vormgegeven zijn nu te koop ze verhalen in lijnen en kleur mijn ziel en emoties met penseel en nieuwe pigmenten zal ik u op maagdelijk wit mijn toekomst vertellen…

Leeg was dit vel, tot ik het vulde met woorden. Holle woorden van leegte. Het is vol, geschonden. Om nooit meer leeg te kunnen zijn.…

ik heb gekrijt de lichtste lagen boven omdat olie vooral in donker bijt op maagdelijk doek mijn mes snijdt aan twee kanten streelt zacht het licht weerkaatst in dieper kerven de pijn van ons gewond gelaat kan het doek niet meer fixeren pas in drogen komen littekens weer boven weet dat ik je nooit verlaat…

de octopus tentakelt jou en zuigt zijn noppen vast spuit inkt op maagdelijk papier vlekkend op a-vier je zinkt in troebel water waar stilte schreeuwt om later het zicht is woorden kwijt als angst met morgen strijdt kom zwem met mij de warme golfstroom de octopus is slechts een tijdelijke droom…

zacht ruisen gedachten hun maagdelijke vlucht ontelbare kleuren geuren de lucht verwarmend geluk want liefde is zon op vleugels die strelen in ogen die nooit gaan vervelen zij spreken de taal die we beiden verstaan waarin onze passie zich eindelijk laat gaan ik wil je verwennen in warmte van samen zullen mijn handen je eindelijk…