Alle inzendingen over magisch spel

ik zag je gedragen door de wind je voeten raakten amper het grint het was reiken om zacht te raken even contact maken met diepte uit ons zijn volheid genieten in een vluchtig schampen zonder aan te klampen in een magische spel het mysterie van diepte ervaren in een luchtig evenaren…

wij hebben de wereld weer geboren zien worden in maagdelijk ontvangen bleven sneeuwbuien urenlang hangen gebiologeerd speelden kristallen het magisch spel op wie zal jij vallen gaan wij inhaken of elkaar met een lach in smelten vermaken bijna sacraal hebben wij het buiten betreden in sporen van heden een schietgebed…

Wat is dit voor een magisch spel? Waren zij daar werkelijk al? Of was ik er even niet? En waar ben ik nu dan wel? Wat moet ik beginnen? Angstig voor het licht, schuil ik tussen het riet. Niemand die mij ziet, maar het wordt stil van binnen. Ik sla mijn besmeurde handen voor mijn gezicht.. Dan raak ik het water aan.…

Dat magische oehoe geroep het raakt me telkens weer. In die aller diepste stilte van de winter nachten hier, is het zo vreselijk indringend en ook haast irreel beangstigend en toch ook mooi. Het klaagt, vind ik, het huilt. Ik weet, het nodigt uit, verschrikt het kleine wild of roept : “dit is van mij”.…

Fietsen, steppen, rolschaatsen, verstoppertje spelen met de jeugd van toen, ach wat zouden we het nog graag in beperkte mate overdoen. Maar fietsen, tja dat gaat niet meer, steppen dus ook niet rolschaatsen kun je wel vergeten, dat wordt 'm ook niet. Knikkeren, nou ik kom nooit meer overeind, dus dat spel is bij voorbaat ondermijnd.…

nog heb ik de magische boeken mystieke gezangen religies die meerdere levens omspannen als rugdekking voor mijn games die ik speel vandaag het spel wordt steeds echter de mensen slechter zij schieten zonder normen en moraal vinden doden normaal zonder enig geweten scrupules zijn vergeten als ik stap over de velden met mijn dode…

Met haar elegante vorm en ontelbare snaren bespeelt ze dit prachtige instrument met magische vingers in ongekend talent betoverende klanken voeren je mee alsof je in hemelse sferen bent met de tederheid van haar spel raakt ze m'n hart en huid met kippenvel…

Geef me het antwoord op de niet gestelde vragen; de opgehoopte hunkering van nooit gestold verdriet. Geen zichtbaar einde tunnelt naar de einder en slechts onnozele kinderen zien nog een opening die nooit werd gedicht. De vraag staat nog open nu de woorden ontbreken die kunnen omvatten het ont-hoopte verlangen naar een zinloos gedicht…

In een magisch wonderland hoor ik het geschreeuw van kinderen, stuk voor stuk kreten vol angst, onzekerheid, spanning en twijfel die hen allemaal van tijd tot tijd belemmeren in hun doen en laten Geef hen stralende gezichten teneinde zij kunnen spelen in de tuin vol liefde en geluk.…

Op een magische manier, voel ik nu je handen, voel ik ook je lippen, die bij de mijne aanbelanden. Op een magische manier, voel ik wat je zegt, lijkt alles wat je schrijft, wonderbaarlijk levensecht. Op die magische manier, die alleen jij kent, lijkt het nu voor even, of jij echt bij me bent.…

ik heb vannacht gedacht verder dan kozijn niveau ik betaalde voor een zonsondergang hield mijn hand niet op de knip ooit schreef ik in mijn dagboek ik heb mijn langste tijd gehad de wens om zee te zijn spoelde af en aan toen schreef ik in mijn dagboek: ik heb mijn langste tijd nog niet gehad nu ik aan de grens gekomen ben de grens van…

jij hebt dat magische van zwemkampioenen zij klieven door het water dat zich sluit om hun huid met een rust en in ontzag over zoveel mystieke kracht waar zij passeren sluiten golven in verbazing het oppervlak dat alleen nog in diepte verplaatste kolken laat zien waar jij binnenkomt is die bewondering ook te bespeuren in…

purperblauwe gedachten zwenkten met hem mee toen hij onverhoeds in de Lethe tuimelde de bodem bezaaid met glinsterende blauwe stenen zijn ogen lichtten op hij hapte naar adem boven de rivier een vlucht van duiven in de koepelblauwe lucht iemand vroeg: heb jij onlangs de man gezien je weet wel die met dat witte…

Warmer dan de middagzon Koeler dan de airco in een hittegolf Kleurrijker dan de regenboog Alles is meer met jou Leven met jou is altijd meer Blauw wordt blauwer Diep wordt dieper Leven wordt lichter Liefde wordt hemels Aards bestaat niet meer In het diepe blauw van jouw ogen Ik zweef en laat me meenemen In de magische…

waar mystiek met torens openlijk naar de hemel wijst zoekt magie het donker op en eist in onverklaarbaarheid haar macht wierrook kaarsen en gebeden brengen geesten uit het heden in contact met het verleden aarde weet zijn wetten wel maar in het magisch realisme kent één speler slechts het spel lichaam en geest zijn onderscheiden…

Dat werkelijkheidsbeeld verscheen, Toen een tyfoon de Filipijnen raakte Maar de magische fantasie Besloot om af te haken.…

would be of quasi maar intens diep van binnen Een kindje, een meisje van amper drie jaar zat in de winkel ik keek toen naar haar liep haar voorbij ze zat wat opzij ik liep even door draaide me om keken elkaar aan precies tegelijk zag twee gitzwarte ogen zich boren in de mijne de mijne in haar Een paar sekonden dat magisch…

Wie ze zien wil bij nachten volgt het witte wieven spel. Dan ervaar je hun toverkrachten waarvan ik u de geheimen niet vertel. Witte wieven, heksenkringen. Bezemstelen in de lucht. Glazen bollen vol verhalen. Verleden,toekomst bij gerucht.…

Die is gekrompen, spuugt nu geen vuur ik lach om het kind, kijk verder naar het spel van wind en wolken. Dan ineens zegt het kind: Oma....hoe moet dat als je een engeltje bent? Stel dat dan die wolken er zijn, dan zie je ons nooit meer, da's niet fijn!…

Hij is onzeker en kan niet toveren, maar -- wel magisch denken.…

zilverwitte berk diepgeworteld zijn krachten magische mythe…

Het magische zwaard laat zich niet lostrekken door -- aandacht voor de steen.…

ik heb je gezien uitzinnig in beminnen het steeds maar weer opnieuw willen beginnen door de spanning van het spel we schilderden verleden op doeken die we kleedden met het prille groen dat eerste lentebloesems deed ontluiken in het tedere toen magisch waren de nachten die meer uren telden in het wachten op elkaar surrealistisch de ontlading…

Uit zijn hoge hoed Tovert de schepper een paar Magische benen.…

Haar lijf magisch... Haar stem bezwerend... Haar karakter...ontgoochelend.…

Want het is mysterieus en magisch. Magisch wanneer wij smelten, als twee vlokken in een sneeuwstorm midden december. Het begint als een vaag iets en verandert langzaam in samengestelde vorm. …en het mysterie.…

oker dalende zon in Afrikaanse woestijn giraffen zoeken de horizon magisch…

in de schaduw van de tovertuin doemt vergrendeling op verwonderd peinst de boer over de os die plots viool spelen kan met vuur en magische veer schrijft een nachtelijke dichter onverdroten voort kinderhanden tekenen het ei in de buik van de rode hen de lantaarnpaal neemt de benen samen met het licht een man met één voet…

Veerkracht Een dosis nieuwsgierigheid belangstelling voor het zijn; leergierig naar het ego laat zien wie je bent het magische element het nu…

de tuinen en daken schijnen sprookjesachtig wit kunnen je vertellen wie er zoal is langs geweest. het sneeuwtapijt laat sporen na een roodborstje en de kat ze kunnen het niet ontkennen dat ze er even waren... de kat lag nog te loeren het roodborstje zag ik wegvliegen een gebeuren, een verhaal spontaan ontstaan... in 't wit van de natuur…