Alle inzendingen over melaats

Die Wesley toch, als ware hij melaats Zo slaagt de club erin hem te negeren, Waar hij gewend is dat ze hem vereren, Het voetbal komt nu op de tweede plaats. Wie bij Inter Milan iets ondertekent, Wordt jaren later daarop afgerekend.…

het is koud mijn handen sneeuwen vogels en nachten, zonder ophouden melaats over het land van magere lichamen ik leg de aarde stil als stenen op mijn schouder en herhaal de winter keer op keer vergeet mijn naaktheid sterven is liefhebben, zonder ogen…

Kaal en in een strak gelid langs eeuwenoude oprijlanen in uniformen fijn van snit staan ze melaats, oude platanen De torenschaduw bedekt hun naakt gebroken takken, ongespalkt de vrieskou heeft hun hart geraakt met rijp de kruinen witgekalkt Een zwijgende stoet van trieste bomen staat roerloos onder het klokgeluid het goddelijk spel, niet…

Vriend, als gij door de wouden dwaalt, Zingend Uzelf in 't groen vergetend, Zingend Uzelf in 't groen vergetend, Dat mederuisend rijst en daalt Die broederblijheid welkom hetend, En gij Uw ziel verliest, verdeelt In 't duizendvoud gelede leven Zo gans, dat zelfs de dood een beeld Uit dromen lijkt, met loof omgeven, Mocht…

Met de deurknop in de hand Draait hij zich om en zegt Zijn moeder dat dit de laatste Kop koffie was die hij bij Haar gedronken heeft - Je moet er niet op rekenen Dat je me ooit nog weer Eens ziet - zo is het, moeder, Mooier is het niet - Melaats is hij niet En zwerver evenmin Maar nu de laatste Kans zich voordoet om Haar…

Honger en gebrek, twijfel En blindheid, ik ben melaats, Toch ontstaat het niet, en het Staat mij niet tegen, ik ben, En ik heb, en ik val, en het Valt, en het omgeeft, en het Spruit, en het staat op.…

breek lucht en wolken achter strand en water in een overgevoelig zwijgen geef wind en regen een onverbloemde naam over het lichte veld van doodse droefheid hemel maagden met weergalmende onschuld in ongemerkte pijn van de aarde sterf aan het eind van ieder woord tussen de duinen van mijn melaatse buik maar wuif me geen…

ligt hier klaar in hallen onder de schatkamer van het belfort een leeuw van steen klimt steil tegen een houten spits op ooit door de schicht getroffen treden wentelen naar de top op het balkon boven de poort leest een wachter de wet voor de klok bakent de dag af als de toorts dooft of zweept het feest op als ze heilig bloed door melaatse…

Worden we ontvangen als waren we melaats?…

dat ik zo-even jouw liefde niet verstond, mijn leven verafschuwde in de melaatse ogen van de nacht, de zucht naar wat ik meer had willen zijn drijft deze dag naar de zin van dit bestaan het sterven kent geen namen, het kiest naar de redeloosheid van begrip, vergankelijkheid treft ons allen maar geef mij de ruimte om klein te zijn ik…

geef mij te drinken wanneer ik door het land van leugens reis melaats zoals de nacht die tot waanzin groeit in schrale wind en een niet meer te dragen stem verf de aarde zwart wanneer mijn mager lijf naast donkere randen valt en vroege dromen verliest in jou en in de vreemdeling, dicht tegen de dood van mijn ziel waarin…

En toen, na jaren, Melaats, een zwerver Ter poorte klaagde: Uw zóon keert weer... Zag zij hem aan en Vond gene tranen, Voor zoveel vréugde geen tranen meer. ------------------------------ uit: Experimenten (1911)…

Daar wordt hij niet bestempeld als ‘melaats’ en zullen kou en scepsis hem niet deren. Hij lucht z’n hart: “m’n vrouw begrijpt me niet”.…

De mist is niet zacht om op te lopen ik pletter er steeds weer doorheen en als ik op een wonder zou hopen zou ik vallen door de wolk als een baksteen Ik wil proeven van de glans op het blad in de morgen want dan zijn ze nat maar ik kan niet zien want mijn ogen zijn te zwaar ik wacht op een vriendelijk gebaar Ik zit hier maar wat als een melaatse…

.' Toch is zij maar een heerlijke melaatse, want waar ze komt zet men de straten af. Zij mag etagekelners koeieneren in het hotel, dat walmt van klamme pracht. En steeds de manager, die op haar wacht. En steeds de pers, die met haar moet dineren. Zij is nu veertig. Strakjes is het uit. Voelt men zich prettig, na zo'n schel bestaan?…

kennen en te erkennen dat je leert van iemand te begroeten en te zeggen wat het hart je vorige week zei toen we elkaar nog negeerden met ons stedelijk vertoon van fantsoen van heb ik jou toch net niet gezien ja, misschien kunnen we het hebben over frisse appels nu jij zo naast me zit je handen zedig afzijdig als was ik een vreemde een melaatse…

Ik dichtte vaak over mijzelf in termen van een paria, een melaatse en een verschoppeling, maar ik ben nog het meest door mijzelf verstoten. In mijn bittere eenzaamheid en woestijngedraal rollen de nullen als cobra's op mij af en lig ik naakt van kou te sterven in een kathedraal, die wordt gesloopt door psychiater Ernst Big.…

zelf in woorden ontwijkt maar toch als een reuzenrad de zinnen draaiende houdt en telkens weet met welke letter je moet beginnen rest mij nu nog te zeggen dat ik gaarne je zetel ben, de armleuning van je ziel de stoof voor al het leed dat dagelijks door je ogen wordt aanschouwd maar bovenal ben ik bij tijd en wijle het besmette melaatse…

Ik heb mij gewenteld in woorden zoals een drenkeling naar wrakhout snakt, maar mijn donkere Jonasjaren zijn voorbij en de lyrische walvis spuugt mij uit, ik beland in de chaos van de eindeloze leegte ik strompel als een melaatse door de nieuwe middeleeuwen, verguisd door de wrede rijken en de magere uitstraling van hun kille harten.…