Maagdenvlies
breek lucht en wolken
achter strand en water
in een overgevoelig
zwijgen
geef wind en regen
een onverbloemde naam
over het lichte veld
van doodse
droefheid
hemel maagden
met weergalmende onschuld
in ongemerkte pijn
van de aarde
sterf aan het eind
van ieder woord
tussen de duinen
van mijn melaatse buik
maar wuif me geen vaarwel
ook zonder gezicht
heb ik je lief
Geplaatst in de categorie: psychologie