Alle inzendingen over minnend

De hemel is zachtgrijs Als de as van een cigaret. Er is niemand die op ons let Dan de speelman met de zeis. Over de jonge sneeuw, De glinsterend reine, Schaduwt zijn fijne Wapen, wij geven geen schreeuw. Wij weten het, als een riet Zal hij ons plots afsnijden. Maar zaligen durven lijden En letten op hem niet.…

Zij drinkt uit regendruppels dromentranen en met een parodie over haar liefde sluit zij de dag maanlied minnend.…

Dromerijen drijven op de tonen van een lichtend firmament Vandaag lijkt wel eeuwig Ik drijf een eindje mee in ongekreukeld zicht Op guirlande en ballade zingt het landschap diep En ik verzink in onbeschrijf’lijke heelheid Heilzaam zing ik jou mijn lippen En sterrennevels als dansende parels cirkelen minnend om ons heen...…

een minnend paar man en meisje identiteit onbekend op een grijsgeregende morgen in een van de plattelandssteden komen vreemd aan hun eind nl. zij vloeien als twee vlakken natte waterverf in elkaar liefde of toeval niemand weet het stoffig en schraal als puin vindt men de bewijsstukken (hun silhouetten) later veel later op een onverhuurde…

In extase kronkelt ze met haar goudgele vinnen dronken van lust en golvend van binnen Tot zinderende hoogte met een verbluffende vaart waarbij hij zachtjes zuigt aan haar kwispelende staart Zijn schubjes graven zalig tegen haar kieuwtjes aan ondersteboven van passie laat ze zich stromend gaan Bevredigt geniet ze terwijl ze haar lippen…

Wat kan ze, U minnend, meer dan minnen doen? Zij zal, ondanks der bozen honend woên, Op U, Beminde, wachtend, voor U leven.…

De tederheid die de stilte is Zo minnend en sereen De sluimer die de droom heeft teruggebracht Vervaagt en gaat slechts heen De naaktheid die mij niet vervreemdt Weldadig, zonneklaar Brengt licht in al haar lieflijkheid De dageraad is daar…

Kijk hem grijnzen met z’n knuppel, minnende mensen die liefde geven, hij is de laatste druppel maar hij wacht nu nog even. Minnende mensen die liefde geven, hij zou zo toe kunnen slaan, maar hij wacht nu nog even, laat ze hun gang maar gaan.…

Voor kamikaze minnende toeristen Blasé van elke oorlog of orkaan Is er voortaan een Franse autobaan Vol illegale automobilisten Het wordt weer lijkenfestival dit jaar! Wees snel erbij! Nu met nóg meer gevaar!…

Geen grenzen kunnen mijn minnende mijmeringen dwarsbomen Zo smokkel ik de verwachting van het weerzien over het afscheid en de tijd heen die ik bukkend sprokkel.…

Oh lieve laat mij u ontkleden Om uw schoonheid te beminnen Rozetten uwer borsten te kussen Het vuur mijner lendenen blussen En zo u het verkiest en zal gedogen Zal ik al minnend uw passie verhogen Tot een liefdesdroom in ongekende hoven Uw ontvlamde bron kussen om teder te doven…

een glimlach hotsebotselt door straten en stegen verandert door weerkaatsing van mens, plant en dier hij beroert de stervende bij zijn laatste zuchten een minnend paartje heeft slechts oog voor elkaar een boom ritselt even in zijn zacht voorbijgaan een kind pakt een krijtje tekent een grote zon…

Gelegen in het hof Strelend door het haar Vertelt de jongeling Non verbaal Liefkozend zijn verhaal Samen zonder schroom In het warme nest Laat de muze hem begaan Minnend op zijn best En op het bed van bloemen In de open lucht Weet ze dan precies Laat Romeo nog een zucht Voordat hij zich verliest…

het raam gaat open en ik draai rond verdwijn voortdurend in de wind, gekruld zoals een zee-adem of een woord van trouw dat minnend tot mij komt het zal zacht zijn, zachter dan de binnenvleugel van een vogel die geen andere naam heeft dan die waarmee hij geboren is uit het blauwe uit het lichaam van het licht in de…

het eerst met Nieuwjaar kwam van Vroege Vogels een foto bericht van twee minnende kikkers die het gewoon met elkaar deden zonder duidelijke reden zowat in mijn gezicht later in de week benauwde mij het gevoel dat iemand met zeker doel schaamteloos meekeek en ja hoor na veel turen op de rug van het mannetje zag ik me daar een mug…

Wellicht aanvaarden mensen moeilijk dat het hiernamaals slechts "is" willen meer horen en weten van dit "wachtende bestaan" God kent Zijn voornemen verbiedt de zielen die reeds bij Hem zijn het de wereld bekend te maken Hij leidt al wie de hemelse Vader minnend zoeken of de rug toe keren tijdens het vluchtige aardse leven naar hun onvoorstelbaar…

besef ik dat jouw woorden al lang geleden verdwenen zijn ik herinner mij niet eens meer wat je zei alleen jouw verlangen weet ik nog naar meer en anders de wind nam alles mee naar een volgend seizoen maakte dat jij verloren ging in de golven van de noorderzee en zie ik het trage licht opkomen door mijn donkerraam dan denk ik aan die minnende…

Een nachtegaal zingt groen minnend dansend, wolken duisteren maan dromend de weg terug zonder aarzeling begonnen, stille sterren en alle daargelaten zaken van het hart voel ik zo langzaam, vallen in de nacht, van wuivende gebaren, en jij daar in de verte weet van mijn dromen, buigt in stilte naar het zand dat wij ooit, zeldzaam, in…

Tedere schaduwbloem Een droom van satijn in zilver maanlicht Er staat een vrouw aan het stille water De wind fluistert in haar bleke haar Zij zingt zacht en de wereld luistert O liefste Grendel de poort van de nacht deze nacht en schuil schuil veilig geborgen in de heldere rust van wenkende ogen de gave warmte van een minnend…

vrouwelijk duister met verstilde dromen van bitterzoete liefde waaruit zij haar leven leefde zij sloot de ogen van haar minnend hart niet op in parelachtig zwijgen terwijl de tijd verder schreed openbaarde zij wat achter haar ogen leefde vrouwvriendelijk op poëtische wijze deels op papyrus onderwees zij die ruimtelijkheid over…

zachtjes zwevend geeuwtjes gevend laat poes zich even strelen soepel spinnend muizen minnend mag ik haar ruimte delen kattig kroelend wollig woelend geeft zij kopjes langs mijn been bazig blazend ruziënd razend stoeit zij met mijn grote teen verdraaid veerkrachtig parmantig prachtig loopt zij dan weer weg zachtjes zwevend geeuwtjes…

Min met de minnende, Roei als de stroming stroomt, Vecht als het gevecht zich bevecht, Roer, twist, verberg en onthoud. Rotsen bloeien als kostelijke nardussen, Al tranend leest men de lezing, Gezaaide oesters broeden meer dan dit, gedicht kan bevatten, opteren, toch, tenslotte.…

vanuit vijvers en poelen in de zwoelte van mei de boerennachtegaal in kwakende bende groen en onbemind het alles is liefde zingt stil tevreden geniet ik de aanloop tot paring die vanuit modder en kroos uit opgeblazen kaken van babbelende vrijersvoeten gelijk een concert klinkt dat mij de dagen en nachten met luidkeels het verhaal van minnende…

zo waait de wind door sombere huizen de lucht is te rauw voor minnende verzen hoor hoe huilt de deur naar buiten zoekt zonder spoor en in verval een zacht gebed in kleine schelpen elke dag, zo sterft het uur volslagen blind door oude oogst als vaag de hemel half bewolkt boven het laatste zomerwoord hoor hoe zwaar de deining schuimt…

Ik wil met je vrijen, eindeloos, je grof nemen, en teder behagen, ik wil je voelen om me heen, je proeven met mijn tong mijn tanden die je bijten, plagend en minnend, mijn handen die al jouw plekjes kennen, en niet aflatend strelen, alsof ze hun eigen gevoelens beleven.…

Waar, na troosteloze afscheidsklacht, Blij herenen de minnenden wacht, Breke uw glinstering door. Schoon is de dag, als zijn purperen gloed Vorstelijk stijgt; - Als hij zingend de ontwaakten groet! Maar uw komst is de peinzende zoet, Gij, die flonkert - en zwijgt!…

mijn boezem blaakt bewogen door een schoot die je adem golvend vervoert blij en wakker voor ‘t minnende oog van de blozende ochtendzon zo zalig, zo heerlijk natuurlijk ogend oh, verzucht ik weer jouw lieflijk zongezicht en nectar lippen verblinden meteen vertonen op tijd een wonderlijk zoet genot door ontloken klaarheid ontvonkt…

Telkens een nocturne van coïtussen Ontspint zich daarin nachtelijk verhuld Waarin verholen minnend, kussend Poenani's butsend worden gemuld Tot pruimend de spuien spetteren Op aarde en loven en ketteren.…

En zij huiveren diep in eigen hout sinds de minnenden zich stil verhieven. Nacht en regen. Soms een roep door 't woud van een duif en het onhoorbaar klieven van het duister, dat zich slapend houdt om de laatste liefde te gerieven. Verder niets.…

Toen welde in ’t hart een diep verlangen: Een jong gelaat, dat minnend vleit, Wenste ik, een hand vol tederheid, Die mild de mijne hield omvangen, Een fluist’rend woord, dat troost zou langen En breken deze eentonigheid. -…