Alle inzendingen over mysteriën

In de stedelijkste straten, achter de stenigste façades, zijn er binnenplaatsen van koestering en kunst, van stilte zelfs, en van alledaagse mysteriën. (Parijs, mei 2010)…

"Badeenden zitten vol bacteriën" Bij zo'n vermelding in de ochtendkrant Staat alles plots toch in een groots verband De wereld zit echt vol mysteriën Dan zie ik heel het Al in zeepsop gaan Ons leven uit een badeendje ontstaan…

Je vraagt me zachtjes in de avondschemering of en waarom de mens een dronken ziel heeft volhouden zeg ik maar het keert steeds terug die zwarte mystieke roes bij iedere druppel die ik tot me neem en ik blijf je voorlopig het antwoord schuldig in een landelijke sfeer schenk ik nog eens in onder bewolkte mysteriën wil ik uit jouw…

Uit jouw stilte plukt leegte grijze bloemen maar in ieder hoofdstuk van jouw armoedig bestaan bezingt een erudiete nachtegaal mysteriën van de duisternacht tot aan de laatste woorden van het verloren boek probeer je uit de waanzinnige droom te ontsnappen maar een onzichtbare hand brengt je terug naar de mystiek die in jouw ziel…

Fraaie veren pronken in het warme nest ik kan de zon niet ontkennen vogels verliezen nooit hun taal terwijl mijn vragen zwijgen gevleugeld in het ogenblik in het geluid wat ik wil vinden natuurlijke melodieën klinken ze leven fluitend met mij mee waar ik ga en ik hoor de tijd in mystieke mysteriën over het gedrag van mens en dier…

Groots en opgelicht, hun ongerechtvaardigde aanspraken ja, opgetilt ..de mysteriën in haast goddelijke openbaring.…

Er komt weer regen in de schilder het zijn de tranen die naar buiten moeten door eenvoudige aangelegenheden is de aardse mens al snel tevreden de nacht heeft magische intimiteit en uitzonderlijke mysteriën nodig onder duizenden stralende sterren die vannacht de hemellucht versieren in de waanzin van verloren dromen is er liefde in luwte…

vlinder vol kleuren Bloemen in elke vorm vol gevoel en geuren Voor ieder een lust De zee een zoute traan De nacht de zon en maan Een zwoele wind of een orkaan De natuur geeft alles aan de liefde de moed Ze doet kwaad ze doet goed De mens die de natuur ruimt en haar niet ziet Is de natuur vol van geduld Zij die in alle tijden haar mysterien…

Dit doek kleurt zich met oneindigheid Een kleur die niet op jullie palet voorkomt Wij zeggen dat daarboven het soevereine lachen rondfladdert en de sleutel tot de mysteriën Wij zeggen dat de dichter daarboven er zijn troon heeft en zijn gevangenis Hollandse schilders wat betekent dat blauw, dat grijs waarmee jullie je dromen saust?…

Moeder Aarde geeft na 4500 jaren één van haar vele mysteriën prijs. Stenen diep begraven, reuzen lang geslapen, rijzen omhoog uit de peilloze diepte van ons collectieve geheugen, herinneren ons aan oude rituelen, dansen bij volle maan en sterren die de weg wijzen, voor wie er oog voor heeft.…

En zie, in mijn huis zit een wisslaar aan, Midden in mijn mysteriën, als beidt Hij mijne komst: opent de poorten wijd, Strooit lovers, dat mijn voet moog' binnengaan! Wee mij! straks zal mijn levensmoede ziel, Droef als een vlam, die half omsluierd gloort, Rijzen naar waar àl bleke zielen zijn.…

de buitendeur is een wereld ver van de zwarte lakens de twijfel die je hebt getekend op de muren zonder behang onzichtbaar blijf je in jouw verborgen wereld toen je nog kind was en speelde heb je het zwijgen leren vereren door de schaduwloze wind achter jouw verloren stem nu is alles adembenemend rustig verborgen in trieste mysteriën…

De uitgestrekte koepel doet me steeds aan iemand denken haar bewegingen zo soepel ieder waaien, wuiven, wenken Noorderstorm en zuidenwind zijn al naar zij ze blaast als lieve woorden voor een kind of een vloek die ijzig raast Stoomgebergte, onbedwongen nevels van regen en zon waar alle mysteriën ontsprongen de stroom van haar leven begon…

Ik leerde alle mysteriën ik leerde alle ogen ik leed onder zoveel liefde... de weg werd smal, smaller bijna vroegtijdig eindig! En ik stond weer op telkens voor dat éne zicht: nieuw licht in een gedicht. Ik wist niet waar ik aan begon, ik wist niet wat ik deed, maar dit leek het begin...…

De weergoden hebben het weer niet mee nu ze andere goden vervloeken kracht van de natuur negeren barst er een onweer los weergaloos waarachtig ik heb het niet meer met de wereld het aardse bestaan ontgaat mij door mysteriën in de spelonken stormen breken daadkracht de mens machteloos gaat aan krachtige winden ten onder en een god…

Het calendarium rosarium Der katholieken van de kerk van Rome Telt minstens drie, vierhonderd hoge ome De heiligen in een brevarium Met een niet korte noch vluchtige blik Wordt de moderne lezer ingewijd In de mysteriën van oude damen En heren met zeer gedateerde namen Juist die antieke geven je een kick Ik noem bijvoorbeeld bisschop en…

De wereld zit echt vol mysteriën hoe klinkt leven. Ze had je willen foppen op 1 april, opgroeiend golven uit zee willen horen, desnoods scheelheid en heuse flaporen om mee weg te zeilen gehad. Nu is de hond aaibaar liefde naast de poes en rat maar dat is dan dat, het lot die haar wens vergat.…

Wanneer ik denk aan u, die mij bemint, Bloeien bij ’t eerst ontluikende geluid Mijn schone rijmen naar elkander uit Tot elk geluid zich wonderlijk verbindt. Als bloemenstengels bevende op de wind, Waar ieders bloem zich kronende aan ontsluit, En ’t jong gelaat kust d’andere als zijn bruid – Zo kust elk rijm, dat zich aan ’t ritme ontwindt.…