Alle inzendingen over naaktheid

mijn naaktheid vinden van mezelf antwoorden voor jou trachtend, smachtend bekoren, behoren tot jou…

langzaam trek ik het kleed vol letters van mij af en toon mijn naaktheid de letters vallen snel op de grond en vormen kwetsbare zinnen ik draai mijn hoofd om en zie over mijn blote schouder je ogen…

Rusteloos zoeken handen in de koude nacht, vinden de leegte van vluchtig warme naaktheid die verlangend naar me lacht!…

Je voerde een zachte guerrilla tegen de gevestigde orde – samen belichaamden wij een kruistocht tegen de machohorden – alhoewel het enige lichaam dat mij bekoorde het jouwe was en ik de geest van je feminisme hooguit zag als een spannende bruidssluier die ik in bed van je naaktheid mocht trekken. ---------------------------- Memento…

er dwarrelt nog goud op takken sluimert naaktheid in haar nevelkleed…

kleren ontbreken waar naaktheid zichzelf schoffeert een hand voor het kruis…

ik heb je eerst ontkleed de laatste sluiers weggenomen je naaktheid was niet bloot je droeg onschuldig roze- rood ik zocht je ziel verwoord in ronde lijnen ik voelde kwetsbaarheid in zachte strelingen verdwijnen mijn handen raakten je met diep en warm verlangen je lippen openden maar stilte kon je woorden vangen we bewogen op muziek…

winterse bomen weerspiegelen hun naaktheid in ijzig water prille knoppen dromen al over zomerse dagen…

uitgeklede boom kale takken huiveren kwetsbare naaktheid winterkou kruipt in zijn merg hij droomt van lenteblaadjes Tanka…

uitgeklede boom kale takken huiveren kwetsbare naaktheid winterkou kruipt in zijn merg hij droomt van lenteblaadjes Tanka…

Je zult maar zo bloot zijn als de bomen van nu de takken wijzen heel erg hoog ze wijzen richting de hemel, waar die zich dan bevindt Bij de tijdelijke naaktheid van de bomen, is één ding zeker, dit is tijdelijk want als de lente komt ontspruit de nieuwe lichting blaren en kunnen we zijn naaktheid voor even vergeten.…

aardse lijf, geen stof bezwaart De ziel die door uw ogen klaart, Als smalle ring, als gouden band Niet schendt de naaktheid van uw hand.…

Groningana, 't was mij een genoegen Te dichten - ook de gaten in de muren Die kleine potjes van de naaste buren Zij hoorden alles, ook gelal in kroegen In Poelestraat, waar vindikater-luizen De aanwas ging ontgroenen bij Spilsluizen En naderhand zich in triomf ging laven Aan rituelen bij de Noorderhaven De Ossenmarkt heeft voor…

Toch een jas in de morgen, overbodigheid ’s middags: bescherming past tijdelijk; mensen behoeven een vacht. In harigheid te kunnen woelen, tasten naar een onderlaag, behoefte nog aan oppervlakte: bevoelen brengt nader, dichtbij. Maar het kunnen onthullen, een mantel langzaam ontknoopt, een laag voorbij en dan weer: gestaag wordt warmte gewaar…

De diepte omhult zijn naaktheid. Bitterheid verzwelgt de doorn in zijn oog.…

Haar naaktheid is bedekt met zonlicht neem ik aan de huid is licht getint Een volmaakt gaaf exemplaar voor een beeld, een schilderij begrensd met de juiste maten Het kader voegt zich naar haar een passend kleed, geplooid om al haar vormen heen…

Als wij, na nachten loom van liefde, ontwaken En onze droom verkwijnt in 't morgenlicht Zal, lief, mijn hand uw naaktheid strelend raken, Uw zachte leden en uw aangezicht.…

ouders fraai en ontspannen staat ze als een prachtige sierlijke lelie rechterbeen provocerend iets naar voren opgeheven zo natuurlijk, zo oprecht, zonder een ogenblik te beven penseel glijdt over 't doek op tonen van haar lievelingsmelodie vakkundig wordt haar beeltenis op 't doek gedreven over enkele weken zal de wereld haar geschilderde naaktheid…

Als wij, na nachten loom van liefde, ontwaken En onze droom verkwijnt in 't morgenlicht Zal, lief, mijn hand uw naaktheid strelend raken, Uw zachte leden en uw aangezicht.…

Ik wil in jou blijven passen In al onze naaktheid. Ik vrees Het verlaten van de slaapkamer. Dan dringen zich de verschillen op. Slingerende kleren zwepen mij op. Kretende kinderen jagen ons op. Het zijn scheidingswanden. Al vroeg op ben ik op, op, op.…

ongenaakbaar koester jij je maagdelijkheid jouw naaktheid is gekleed met bloot opportunisme voor wie liefdevol de sluier licht is er intimiteit in een teder ontdekken van de paradijselijke werkelijkheid…

ze symboliseren de onsterfelijkheid Voor die ons dierbaar zijn geweest bloeien de bloemen ten gepaste tijd ze symboliseren de onsterfelijkheid fleuren de natuur in haar naaktheid zijn voor de vriesnachten bevreesd Ze symboliseren de onsterfelijkheid Voor zij die ons dierbaar zijn geweest…

ze bedekt zich enkel met naaktheid, tot aan de ring om de vinger. als ik haar lok eens aanraak gebeurt er iets of, hoe spijtig, niets vooral vandaag liefst nu, traag.…

De tederheid die de stilte is Zo minnend en sereen De sluimer die de droom heeft teruggebracht Vervaagt en gaat slechts heen De naaktheid die mij niet vervreemdt Weldadig, zonneklaar Brengt licht in al haar lieflijkheid De dageraad is daar…

teder het aquarel van de frêle jonge vrouw die haarzelf in naaktheid met ietwat schroom bloot heeft gegeven voor de eeuwigheid…

Haar vrouwelijke vormen in naaktheid zichtbaar kwetsbaar doch uitnodigend Lokt zij en brengt je in vervoering Wil je haar aanraken Voelen en proeven Met zachtheid omarmen en liefhebben tot lust, bezit en liefde samensmelten Tot een geheel…

zeg me dat ene zinnetje neen spreek het nog niet uit strooi het als flinterdunne streling over de naaktheid van mijn huid wacht ik wil het goud van zwijgen straks mogen letters met zilverklanken stijgen kom nu - doe maar - zacht…

Hij danst als een sjamaan, schaamteloos, theatraal, zijn jas ligt op de klinkers; de hemel, onbewogen, ziet zijn naaktheid door de vingers. Een berk in december rekent niet op mededogen.…

of hoe ik soms in mijn dromen jouw parels oplos en ze laat vloeien in water als een fuga stemmig zwart wit en een vleugje parelmoer op de wangen indiscreet de maan uitdaag in een naaktheid die ik nooit bezitten zal…

wanneer ik na een diepe slaap het breekbaar mooie van mijn droom in het ontwaken verder draag de klaarte van de dag mij de vleugels van de vlinder laat dan is dat omdat levensvreugde ligt vervat in de naaktheid van de gestalte die mij wakker tracht…