Alle inzendingen over nieuwe aardappelen

Weer heb ik de nieuwe aardappels gehaald.…

Regenkletter op ’t dak en tegen ruit Knus en warm in opa ’s grote stoel Spannend boek, heb het al bijna uit Herfstvakantietijd, weer geluksgevoel Straks eten, boontjes met droge worst Nieuwe aardappels met gebakken ui erbij Een groot glas water tegen de dorst….…

De aardappel gaat bescheiden gekleed en komt uit de aarde, zoals u wel weet De schil kan men beter laten liggen die dient weer als voer voor de biggen Maar ook zónder zijn bruine jas komt de aardappel goed van pas Want na koken, bakken, of uit de frituur proeft men de rijkdom van moeder natuur Soms smaakt hij het best, al klinkt het…

De zon komt laag de kamer in Stoelen met ranke poten strippen het licht Vijf glazen uit een fles De klok wijst half zes Het klaphekje echoot na De aardappels, o ja! Ze had nog zo gezegd “Het mesje ligt links in de la Om twintig vóór op het vuur Ik doe de sla met feta wel We eten om zes uur”…

een hele mooie vrouw Zwoel keek zij mij aan En zei: Ik hou van jou Toe die dame plots Haar avondjurk liet zakken Riep ik: Ik ga liever Aardappels bakken Ik bak ze in m'n keuken En in de camper van m'n broer Aardappels bakken is opwindend, sexy, stoer!…

papperlepap, zeg ik ben een aardappel mijn appeltje -…

Een goed voornemen lijkt op het dun willen schillen van een aardappel. Vol goede moed begin je. Bij elke keer dat je te dik schilt, denk je: ach die ene keer. En dan als de aardappel is geschild schrik je wat ervan is overgebleven.…

Aardappel in keel zit behoorlijk in de weg bij echte kakkerrrrrrrr…

Pak er eentje vast De rest bungelt eronder Een zak aardappels…

Mama was werken wij zaten thuis konden er niet uit sneeuw, geen schoenen overal stilte angst voor de politie en verdrongen waanzin die verlangens wurgt zonder ze te doden onmogelijke liefde alleen de dagelijkse aardappelen hopend op iets van de herhaalde beloften voor ons, de kinderen, en nu wij geen kinderen meer zijn voor…

Ons mooie leven, ingepakt tegen de kou die terug kan komen: blikken met bonen, oude kranten kapotte kleren, potten jam tot aan het plafond het harde land, en de harde hand van de grote leiders, en de kleine die vochten voor hun eigen voordeel de helden van staal, later weggescheurd uit hun huis en uit de boeken Maar wij zijn er nog, in…

Laat de aardappel ons leven blijven kruimen en ons levenskracht geven die trouw meegaat met onze tijd.…

Kleinzoon van vijf, zit aan tafel verzot op aardappelen, nee niet die van van Gogh alhoewel, hij is een echte aardappeleter! Kijkt me verlekkerd aan en zegt: ik ga ze persen oma, dan heb ik geperste aardappelen!…

Het gras van de buurman is inmiddels groener en zijn aardappelen groter.…

Op Texel zegt men wel “wie poot, zal rooien” en zie, het wachten werpt zijn vruchten af. Niet langer smaakt ons eten flauw of laf, de piepers hoeft men niet meer te bestrooien. Hun doorbraak is haast niet te overschatten: nu Nederlandse Frankensteinpatatten.…

Briljant filosoferend over het leven liet ik de aardappels verbranden. Een onmiskenbaar bewijs van emancipatie. --------------------------------- uit: De rots van Gibraltar, 1969.…

Gekookt of gegratineerd, Altijd door hem geconsumeerd, Met aardappelen, gepureerd. Witlof With love.…

de aanwezigheid van een aardappel of eigenlijk, het waarneembare onomstotelijke, proefbare, halfzacht gekookte van een verse aardappel het onherhaalbare van gisteren onhertreedbaar als afgesloten gangen het verdragen van regen en vuur het ontherfsten van naderend afscheid een geest in een fles stoppen, het hek van de dam in de grondverf…

ik ben naar de rotonde en weer terug ik leg altijd een briefje neer als ik wegga ik ben bramen plukken ik ben aardappels lezen ik leg altijd een briefje neer dan weten ze waar ik ben…

Aardappels, groenten de oogst van de regen komen ze tegen in hun supermarkten hebben ze verkregen en eten ze op.…

Wat nou Valentijn Geen kaart, geen bloem Geen aardappel Dus: voor mij geen Valentijn!…

Toch was de armoede in Nuenen eens zo erg, dat men alleen nog op aardappelen leven kon, let op, geen gebakken friet met mayonaise, maar waterige aardappelen zonder saus, een hele berg, een ernstige malaise. Pardon? Wie waant zich de Nuenense kunstpaus? Die brengt zelf het heilige dorp in discrediet!…

de hitte beet ons in het vel wij aten aardappelen in de pel die lome avond in de late zon met hagedissen buiten hun nissen weet je nog patatas arrugadas al die rimpels in de pel en jij zo glad van vel.…

Zij snijdt de stilte in haar hand schillen vallen voor haar vingers bang…

De kleine kinderknuist omvat de zojuist door opa geschilde en gevierendeelde bint Ploep! Zegt het kind Plons! doet de pieper in de half met water gevulde pan Voorzichtig, kleine man, niet smijten Door dat gespat wordt opa nat…

Vruchtbare akkers, de oogst van aangewaaid zaaigoed. We hebben van alles veel teveel. Het rijke land brengt geluk en overvloed. Hoog in de hemel huizen sterren en God. Er is geen eeuwigheid tussen oerknal en laatste oordeel. In de pan verdwijnen we, dat is ons lot.…

jullie liggen op mijn keukentafel naast een paar citroenen in het schaarse zonlicht herinner me jullie geur in het aardappelhok en niet te vergeten de aardappelboer die net weg of er was de kolenboer oh ja, aardappels ook de schillenboer en de melkboer en de groenteboer die allemaal langs kwamen,gek genoeg herinner ik me niet meer…

De Nederlander van 2040 is anders Vooral in de breedte Hij/zij heeft zich in 2 generaties met succes invalide gevreten Lijkt niet meer op zijn grootouders die gekookte aardappels met spruitjes aten De nieuwe Nederlander is verslaafd Aan rotzooi uit automaten Aan snackbar-troep, zout en zoet Dagelijks inslaan met de scoot Zitten, zappen…

volleyballen, korfballen, voetballen, tennisballen, golfballen, biljartballen, het geen niet impliceert dat ze ook ballen zijn want de grootste lopen rond bij hockey met een hete aardappel in de keel en daarbij gebruiken zij 'n puck…

Met het turfstof nog in Mijn oren, het veen Dat al mijn gedachten doorleeft, Dat mij raakt tot in het diepst Van mijn wezen - Zie ik jou, kind van het zand, Met je handen de aardappels Rooien, zie ik je gezicht In aarden tinten Voor altijd geschilderd In mijn hart…