Alle inzendingen over ongekunsteld

dichter dichterbij de woorden die ik schrijf dat ik blijf dichterbij dichter verder verderaf de woorden die ik vrees dat ik lees verderaf verder eenvoud eenvoudig de woorden die ik bedoel dat ik voel eenvoudig eenvoud…

Lieflijk en bevalligheid, deze vertederende woorden die mij blijven bekoren raken wat in vergetelheid. Zie het ontwapenend kind dat bloemen zorgvuldig plukt een waar stukje geluk als ze de allermooiste vindt. Bekoorlijk is zij in 't licht van haar schoonheid niet bewust straalt ze vol levenslust een glimlach op haar gezicht.…

vanuit het oosten kwamen zij de wijzen zij brachten geschenken van vrede en hoop maar vooral van liefde voor het kleine ongekunstelde voor het alledaagse grootse sluit je ogen spraken ze her- inner je…

in stille mijmering is rust mijn maat stress en haast de onverlaat wij bouwen luchtkastelen met een zee van tijd als fundament scheppen licht en lucht in een ongekunsteld spel tikje bovennatuurlijk dat wel maar wij zijn geen schipper naast god vrijheid is ons enige gebod…

lied van mijn ziel neem mij mee naar ongekende oorden waar kristal van ijle stem ragfijne zilveren draden spint tot zuivere akkoorden waarlangs ik naar beneden glijd als ongekunsteld kind in ongekende werelden van geuren klank en kleuren betovering van leven vind…

ik draag mijn gemoed naar het weidse een eindeloze verte verleg mijn grenzen twist met de wind als een gevouwen bootje varend oeverloos ongekunsteld broos aanvaardend de onstuimige golven ziende naar de gloed een horizon van moed ‘k slijp de scherpe kanten van de vuursteen fonkellicht warmt de bron maar, anders dan voorheen…

toe, laat me nog maar even argeloos dit liedje van verlangen zingen zo onbevangen roekeloos onwetend van bezwaar los van mijn cynisch commentaar naïef en ongekunsteld laat ik de woorden klinken ver van het schampere, gretig en niet zo onaantastbaar nu ik het waag mijn hart opnieuw een kans te geven te zingen voor de liefde opnieuw op…

ik wil niet alles op een rij mij maakt de chaos blij van ongekunsteld leven weg met borders in de tuin die muren van fatsoen ga liever alle perken te buiten laat de vogels fluiten zonder kastjes in de boom eigen nestje bouwen is hun droom pak wat wolken en een sluier zon zeil zorgeloos voor de wind samen met je innerlijke kind…

zij kende geen pose in de verstilling van het moment altijd waren haar ogen aan beweging en voortgang gewend souplesse en charme gaven haar zwier met een lach van plezier haar dynamiek piekte velen tot zaken die zij anders gewoon zouden laten zij ging hen voor zonder drempelvrees door de poort van een ongekunstelde wereld…

nog altijd zoek je bij de zee vertroosting van de wind naar de reddende geur van de bruisende branding om weer te zijn als het ongekunstelde kind dat karrensporen volgt het vertrouwde in het zand van de jutter die in de harde kern een zachtheid blootlegt in het strelen van schatten zijn vondst op het strand * blijvend vorsen bij…

betreffende jouw windrichting vind ik de meeste vrouwelijke raakvlakken totaal ongekunsteld, zo puur met zachtheid van poëtische emotie ontwikkeld zich gaandeweg een clave in een doorlopend ritmisch patroon steek je via de brug deze rivier over en vervolgt, waar liefde naar toe stroomt gedreven door gedeelde waarden stroomt deze rivier…

weifelen, twijfelen jij kent, bent het deelbare in een woord, een gebaar de bladzij uit een boek van vele levensvragen de kromme letters op regels die we samen dragen jij bent een geschenk kleurig als de omslag de band van vele delen gespeld door een lach de titel geponst met een laagje goud een onkreukbare bladwijzer tussen een ongekunstelde…

Naturel en ongekunsteld speelt het leven veelal het bühne spel. Zonder opsmuk doorgaan in het leven valt niet mee, maar normaal blijft men wel. Men tracht mee te doen, maar om mee te doen kan men ook veel van de eigenheid verstoren.…

te pas en te onpas draait mijn mallemolen rond niet zomaar of afgepast nee zo, ja zo onbepaald hevig, zoals ik altijd vond maar nu gaat het gericht weliswaar buiten zicht en ongekunsteld maar minder beladen als een gang van minder innerlijk verraden ach, wij componeren wat af zo hersenloos vaak denken is een beerput van borrelend…

Heel even komt een glimlach ongekunsteld op dit strak gelaat dat somber kijkt en moe is van zoveel wat moet en moet en wordt verwacht. De zon is weer verdwenen, maar de zorgen zijn heel even toch wat minder zwaar en ‘k weet een zoet geheim dat zachtjes zingt, heel zacht.…

geniet om in vorm zinnen te lijmen als beelden niet worden vervlochten tot intieme hartstochten of satans gedrochten geen duisternis bezochten in wederkerende klanken wat is dan een wijnstok zonder ranken of een rotonde zonder bochten o zeker, ook ik heb weet van het ongerijmde waarin de wortel des levens wordt geraakt en schoonheid ongekunsteld…

Zijn u welkom zwakke regels, ongekunsteld saamgelijmd? zonder aanspraak dan de oprechtheid van hetgeen ze u doen verstaan? Wel dan!…

duizenden sloten Als je alleen gaat spelen Met je vriendjes De ambulance met gillende Sirenes onderweg Als je uit skeeleren gaat Jij met een gat in je hoofd Bloedend op de grond Hartendiefje, zorgenkindje Kon ik maar een engeltje Op je schouder zijn Je behoeden voor alle Valpartijen, uitglijders De vervelende reacties Als je in je ongekunstelde…

Soms heb ik vlagen van ongekunsteld zijn, intens gevecht om leven en overbodige dood, de angst ontvlamd zonder toekomstdromen een nevelige strijd woelt in mij groot.…

Maar gij lacht met zulke vragen; De ongekunstelde natuur, Needrig vogeltje, elks behagen! Schonk u ‘t heilig dichtrenvuur.…