Netgedichten

netgedicht (nr. 53.357):

Eindelijk weer even

Eindelijk weer even rustig ademhalen
na alle drukte, stress en zorgen, onmacht
en geen zin meer in zoveel wat moet gedaan.
Toch is vreugde niet voorgoed gegaan

want onverwacht schijnt even weer de zon
en trilt de herfst in duizend gouden tinten.
Ik zie hoe jonge kinderen blij dansen in het rond
en nog geen vragen hebben zoals wij zo vaak.

Heel even komt een glimlach ongekunsteld op
dit strak gelaat dat somber kijkt en moe is van
zoveel wat moet en moet en wordt verwacht.

De zon is weer verdwenen, maar de zorgen zijn
heel even toch wat minder zwaar en ‘k weet een
zoet geheim dat zachtjes zingt, heel zacht.