Netgedichten

netgedicht (nr. 69.259):

Geen pose

zij kende
geen pose in
de verstilling
van het moment

altijd waren
haar ogen aan
beweging en
voortgang gewend

souplesse en
charme gaven
haar zwier met
een lach van plezier

haar dynamiek
piekte velen tot
zaken die zij anders
gewoon zouden laten

zij ging hen voor
zonder drempelvrees
door de poort van een
ongekunstelde wereld

waar materialen hun
onbezoedelde ziel lieten
zien in samen op weg
ook naar kunst misschien