Alle inzendingen over onmerkbaar

Jo ziet me niet meer maar hij lacht haast onmerkbaar Dag Jo, dag lieve Jo…

Ik hoef mezelf Niet meer te Verbergen Nu ik mijn Scherven Heb gedeeld Onmerkbaar Verdwijnen Ze in de aarde En blijf ik Over, Het geheelde ik, Een mens Van wie zo Maar gehouden Wordt…

bijna onmerkbaar scheefden bomen groenden weides in aparte kleur niet zomaar maar voelbaar met een blik op later toekomst en doelgericht in kleur bleek veel meer vorm te zitten dan ooit werd gedacht ook smaak en consistentie wisselden bijna ongemerkt per pak nog was de tijd niet aangebroken om elkaar eens goed te bekijken…

In je gedichten leef je, Kun je onbekommerd reizen Door de tijd, Kun je schrijven Hoe de oertijd was, En na jouw tijd De eeuwigheid - Voor ons werd je Stilaan een vreemde, Die onmerkbaar uit Het zicht verdwijnt…

Varend van eiland naar land: een eenvoudig tafereel van roestig wit ijzer, splijtend beslagen groen water waar ik naar kijk kijkend zeer goed bewust ben ik mij van mijzelf in dit hier en dit nu, beide niet eeuwig maar toch duuzamer dan bijvoorbeeld een woord: ik denk omdat de dood onmerkbaar nabij is en terwijl het strijkje valencia inzet…

Hoog in de lucht Boven een kalme zee Vage wolkenflarden Langzaam binnengedreven Achteloos Onmerkbaar 2011 Ineens een dichte mist De eerder rustige zee Onrustig Donkere golven Verzwelgen het strand Bijna Dan trekt de zee zich terug Legt het aangeslagen strand bloot Het is niet meer wat het was Besef Het wordt nooit meer wat het was…

Toen jeugd onmerkbaar In toekomst vergleden was, De ergste uitstulpingen Als molshopen vermomd, Waren deze bij terugblik Niet meer dan rimpelingen Op een verder glad oppervlak, Met hier en daar een flauwe bocht - Ik zie nu wat mijn leven Geweest is, het was niet meer Dan een zucht, Hooguit een ademtocht…

Stil en innig, zij aan zij, onmerkbaar nabij. Herfst en winter vervulden mijn hart. Nu voel ik lente en zomer in volle pracht.…

De zonnehoedjes zijn gegaan - Ik had niet eens gemerkt Dat ze gekomen waren, Dood die eerder in het Oog valt dan het leven Dat eraan vooraf ging - Drie seizoenen zijn voorbij, En ik merk dat mijn adem Louter heeft stilgestaan, Ze stokte daar waar Het leven om mij heen Onmerkbaar is verder gegaan…

Maar haast onmerkbaar groeit de bloesem en zet de boom in licht; morgen is er leven de dood zal zijn gezwicht.…

Maar haast onmerkbaar groeit de bloesem en zet de boom in licht; morgen is er leven, de dood zal zijn gezwicht.…

geboorte kindertijd moedertaal jeugdjaren vaderland wezenlijk verblekend na zes decennia gevestigd in dit mooie land genaturaliseerd andere cultuur langzaam onmerkbaar geïntegreerd nu trekt bij ouderdom zo af en toe als een magneet de geboorteplek niet te laat nog voor het heengaan soms te denken in mijn moedertaal…

Het gaat niet lukken zegt ze de verschillen zijn te groot Het is goed zeg ik en val onmerkbaar hard door de bodem van bestaan Op mijn gemak scheur ik de foto van vals geluk, tel één, twee, drie, vier, vijf Het zag er veelbelovend uit Morgen wacht een nieuwe tijd…

Bries van traag verwarmen in een onmerkbare zucht. Lome dampige deken, door zonnen verwarmd. Aan het zwerk bezweken en door loodgrijs omarmd. Wolken die zo zwaar wegen dat ze wijken onder hun gewicht. Weggespoeld door louterende regen in warme druppels op mijn gezicht.…

Het gaat wel lukken zegt ze de verschillen zijn zo klein Het is goed zeg ik en zweef onmerkbaar zacht door het plafond van bestaan Op mijn gemak maak ik de foto van echt geluk, tel één, twee, drie, vier, vijf Het ziet er veelbelovend uit morgen wacht een nieuwe tijd…

stilaan wijkt het licht kleuren vervalen tegen het venster tekent jouw silhouet zich af contouren vervagen in het onmerkbaar overgaan van licht naar donker onzegbaar denken van woorden die oplossen in de schemering en mijn gelaat doch niet mijn tranen toont in jou zocht ik mijzelf maar vond slechts ledigheid…

Het maakt me niet uit Of ik er alleen voor sta, 'k Laat mijn geweten spreken, Mijn laatste steun en toeverlaat Die bij mij blijft als alles En iedereen mij heeft verlaten - Elk mens, hoe rechtschapen ook, Wordt geregeerd door het vooroordeel Dat onmerkbaar in hem geboren is, Dat zijn denken buigt en stuurt - Ieder mens heeft zijn…

Gezeten in een treincoupe stroomde het landschap voorbij het voelde als een afscheid was dit de laatste reis voor mij Stemmen die mijn oor niet bereikten omhulden mij met stilte schimmen trachtten mij aan te raken doch ik voelde alleen hun kilte Onmerkbaar voor de anderen met het wegsterven van de cadans komen lichaam en geest weer samen…

mijn ik, vaak genoeg Ook zonder, waarbij ik Voor mijzelf een grote Onbekende was, die misschien Wel in mij leefde, of daar buiten, Dat maakte ook niet uit - In de verhalen de ik of misschien Ook wel hij geschreven heeft, ik weet Het gewoon niet, in mijn leven, Dit leven van mij waarin Waan en werkelijkheid, Fictie en waarheid onmerkbaar…

onmerkbaar speelt humor in lach en ogen zijn eigen spel twinkels in opslag sluiten in volle verbazing de lach in ontspanning van woorden die elkaar weten hun komaf nooit zijn vergeten om het leven wat dragelijker te maken het te laten smaken naar meer door nog een keer toe te tasten speelsheid die nog defileert in het…

Je draait je om, lacht en komt onmerkbaar weer boven. Een nieuw begin is begonnen.…

Er zijn mensen die omzichtig, bijna onmerkbaar iemand willen kussen of alleen iets willen laten weten, iets teders. Er is daar geen verklaring voor. Anderen willen altijd net vertrekken, hebben een hand al aan de deur.…

Alleen nu niet, mijn lief moet slapen, droomde hij maar bloedvullend van mij dan kwam ik heel voorzichtig over hem heen ik voel hem in me en houd mijn adem in o o nog even onmerkbaar tot ik er ben…

ik houd zo van de stilte het ruisen van de wind langs het blad dat zachtjes bijna onmerkbaar trilt de sereniteit die mij raakt, maakt dat ik mij moet bezinnen mijn gedachten schik toekom aan mijn eigen de vertrouwde ik ik houd zo van de rust in de geboren morgen wanneer alles onaangeroerd voorzichtig adem haalt de pracht na de…

ik heb de tijd even teruggezet de donkere kleuren uit de foto gehaald je lichtte op in lach waar het zachte onmerkbaar in de jaren verdwenen was glinsterden je ogen als vanouds de cirkel die jij in aanwezigheid straalde haalde bij menigeen het beste naar boven in een kleine seance herleefden gebaren en woorden hoorden wij…

Voor even zal de kou verdwijnen, maar langzaam sluipt in haar bestaan de winter haast onmerkbaar binnen, knaagt de tijd zich ongestoord verder in haar voort, slaat gaten in haar zinnen tot ze verzucht: "Ik ben zo moe". Dan dekt de sneeuw haar toe.…

andere Vervlochten is In de felle Regenbui ben ik Die ene druppel Die naamloos met De andere mengen Zal - in de ijsvloer Waarmee het kanaal Voor mijn huis Is toegedekt ben Ik die ene ijskristal Die net als alle Andere het dode Voorntje omgeeft Dat ik hier vind In de storm die mijn Hoeve geselen wil Ben ik het die Onmerkbaar…

Ingetogen tonen vermagerd door de nacht schaduwen van brak licht drijven mee op het ritme van een onmerkbaar gevoel in de wachtkamer van leegte waar de drukte van de ochtend wacht. Een voorbijganger is onwetend immers gehuld in nachtelijk koel ’t gezicht verborgen in een waas van blauw een geboorte gloort als een zoom langs asgrauw.…

Bijna onmerkbaar. Zacht als strelingen. Ineens verschijnt rust. In mijn centrum van onrust. Onaangekondigd. Alledaagse geluiden verstillen. Stemmen van de straat. Gekras van torenkraaien. Gezoem van bijen. Fluisteren van bladeren. Mijn hart luistert. Het duurt zolang het duurt. Deze heilige vorm van leven. Hier, in onze tuin.…

Pianospel spoelt in schuimkoppen over me heen, Deze morgen die Pinksteren heet en vol in het licht staat, Golvend Haydn's Little Serenade die jij voor mij kiest, Liefdevol jouw aanslag die onze liefde voor het leven Vorm geeft, golven ook van liefde en van pijn Die er voor altijd zullen zijn Golven van de tijd die zich onmerkbaar herhalen…