Alle inzendingen over onteren

Een missverkiezing is niet vrouw-onterend, want na de galajurk- en badpakronde vraagt men de mening van brunette of blonde en luistert menig jurylid waarderend. Daarná stelt men haar mening paal en perk en is een Miss niets anders dan... een merk.…

Onhaast verstaanbaar, onteer in geloof.…

Vroeg voorjaar breekt zich het hoofd over de torens duiven staren zich wezenloos op de stigmata ze schijten op het kruis in het hoge voorportaal ruikt het naar gecastreerde heiligen nu verbind me neem me mee nu vleugels raken de deuren als je opstaat -------------------------------- uit: 'Parmentier' jrg. 10 nr. 3.…

Bruin is mijn vel, maar blank is mijn ziel, Veel blanker dan Hollandse heren Die zonder schaamte in 't zonnige land De inlandse vrouwen onteren. En wij, de zonen van 't schandesysteem, Worden bespot en vergeten. Of als een hond door het gouvernement Ruw in de kampong gesmeten.…

Struiken werden uitgetrokken, en voor zij vertrokken, zijn ze nog een kapelletje binnengedrongen, om de sarcofaag te onteren. Wie doet nu zo iets, wat is er in hen verwrongen? Hebben ze geen eerbied om te eren?…

Onteer zijn ontwerp. De spade steekt dieper naargelang zijn kunde verkiest. Al ben je buikziek, je navel is in al. Zijn toon ook zo vaderlijk aangeblazen. Granaatappelen sieren de tuin, een bord van tufsteen. Je gaat maar ga je dan.…

ongewenst en ongewild beangstigend kil en koud is daar de confrontatie dan van heden met het verleden door juist ook het handelen van mensen tegen mensen die het beter moeten weten waar ooit een wrede macht hen systematisch moordde vervolgt nu hun nageslacht nietsontziend het buurvolk het mens zijn diep onterend vegen zij met minachting…

Onterende mens weet, dat ik u verwens.…

karakter vol schoonheid, geschoeid met landen die allen de kleuren dragen van een uitgebeende beschaving ‘k zag ook snelle tekens die geprent de tijdcapsule lanceerden die in mijn lens werden gespot door heelmeesters met bleke handen en wangen als ovenwanten toch een hoera voor dit angstsyndroom welke de kwetsbare delen zouden kunnen onteren…

voorbij de Romaanse poort uit ongelijke stenen gemetseld heeft een muze die mij bekoort zich op mijn schoot genesteld ik ruik haar geurenpalet dat mij doet zweven door ongekende sferen mij doordringt met scheppende beelden ook al blijft haar tastbare nabijheid onverlet het aardse wil ik niet onteren ik zie in de glans van haar blikken…

De man, die d'r tracht te onteren, wordt geenszins verwend, echter plots impotent: goed getimed kon de bom exploderen. Het is dus zo klaar als een klontje: de vrouw had gewoon een kort lontje. Ze was - impulsief - op geen stukken na lief. Ja, de man is kapot van het blondje.…

Scholen ongestookt verholen achter stoïcijnse muren van gebleekt week maché geplakt Troosteloos deprimerend in stilte bekerend deze ontering en bezetting van kristallen ketters Gevelglimmend oogverblindend verminkend de brede basten en tere sponzige wortelgestellen gillend in ongewoon kwetsende hersenpan tonen Splijten karrewielen…

Hij was sociaal gezien van zekere waarde Op Broederschap Bentvueghels kon je steunen Of even op een mannenschouder leunen Al was je inwijding geen fijnbesnaarde God Bachus liep er rond in keizerskleren Het uitvaagsel van toen kon zich dan laven Het danste dronken richting kerk en graven Om de Santa Constanza te onteren De paus trachtte de…

Wij kijken naar beelden, zien de onterende, ontaarde mens, zonder vredeswens. Avond aan avond, u, ik, wij allemaal. Wie niet? wij raken de rede kwijt. En ja, wij zien dit alles in HD kwaliteit.…

een dichter moet af en toe de muze onteren. ik wil wel iets als schoolslag proberen, maar ik verdrink tegen de stroom in. ik ben neptunus niet, bemin geen nereïde of zeemeermin. sprookjes die zichzelf schrijven eindigen doorgaans met de driewoordenzin 'er was eens', dat zie ik nu wel in.…

Het is zo grof onterend hoe je door kwaadsprekers wordt verklikt, waardoor je slaapt in een stalen kluis. Jouw nachtelijke morsetekens uiten jouw leed van jaren geleden en in het hier en nu, zo cru hoe je door hem bent verkracht, die secreet!…

dagen verlaten stranden verschroeid zand vol littekens soms, heel even, tilt een milde regen van herkenning mij in het ritme van de vergezichten veegt ander onkruid met gulle glans de tranen van mijn onbeweeglijk blad kerft het geluk nieuwe nerven de oude boze bomen bollen dan rap een koepel van zwarte schaduw om te verteren, om te onteren…

Deugd en onschuld te belaagen, Al wat heilig is te ontëeren, Is hun eenigste bedoeling. Neen, gij Schoonen! kent de Liefde! Laat een edeldenkend minnaar U, die drift der groote zielen, In heur groote kragt, doen voelen Kent de Liefde! zij is edel; Deugd en onschuld zijn haar zusters.…

gauw langszij en onder het dek tastte meteen zijn klauw Ze wilde gillen; ze krijste toen geluidloos compleet verstijfd moest ze hem toelaten; Voor ‘t smerig werk gaf hij vijftien euro’s die konden ’t arm kind ..niet meer baten Haar teer hartje kon niet lang meer leven de ervaring schonk haar hart te veel leed Ze kon zo’n verfoeilijke ontering…

als een useful idiot die je was van dag één roestvrij staal en waterslangen zie ze daar de mensen die mij mijn eigen melk te drinken gaven alsof ze van me hielden ze zetten straks een mes in mijn zachte huid mijn warme zachte buik terwijl mijn blauwzwarte ogen breken in het neonlicht en mijn hart mijn laatste bloed pompt in de goot ze onteren…