Alle inzendingen over ontkomen

met de treurige tweedracht in eigen boezem moet ik eten maar wil niet worden gegeten moet ik drinken maar ontkomen aan de droezem de longen lekker warm door rook aangevreten is de couveuze dus mijn optimale omgeving en een tijdreiskabine mijn ultieme toekomst moet me ondertussen meer in meditatie begeven godsgeduldig wachten op mijn eigen…

Leven Altijd onderweg De weg Somtijds te kort Te lang misschien Doodlopend zeker Vaststaand feit Geen ontkomen Hoop Geoorloofd Onmisbaar ideaal Hij Vol verwachting Jij Welkom Leef Leven…

Zoals toen, toen we naar dreigende grijze wolken keken, en jij zuigkussend naar beneden trok Je mond hartstochtelijk fel in liefdesspel En ik gillend pruttelend kokend heet met de fluitketel stoom afblies Voor het kopje lavendelthee voor twee…

binnen omheiningen schrikdraad en hekken daar is het waar de afbraak van vergezichten zijn grimmige tentakels uitsteekt daar huist wildernis licht en ruimte kunnen slechts ademen in de geplaveide dromen van een man die met trage tred de schaduw zoekt onder een eeuwenoude mashatu boom stampende snuivende gnoes…

ik hou de pen vast maar de woorden lijken niet van mij alsof ik verraad pleeg som ik op hoe koud eenzaamheid aanvoelt, het einde nadert toch wordt de dood, als een ongenode gast steevast de deur geweigerd en blijft ze ontglippen…

Flarden van gedachten weven zich rondom mij kan er niet aan ontkomen het laat mij niet meer vrij Spinnen raggen in mijn kop weven traag hun web kan er niet aan ontkomen het hoort niet bij mij heldere geluiden doen mij ontwaken weven klanken in de lucht kan er niet aan ontkomen niet meer op de vlucht…

Hij is er aan ontkomen. De nachtmerrie van Auschwitz. De tralies door zijn dromen; die zijn blik blijvend vertroebelt; die de vesting van zijn ziel heeft versteend. Hij is er aan ontkomen. De nachtmerrie van Auschwitz.…

Wetten zijn de strakke lijnen van ijskristallen netten wevend van de dood Leven is in ontduiken van wetten vechtend ontkomen aan vernietiging ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 1991.…

velerlei onderdanen -slecht of niet bedeeld- tijdens de verplaatsing al minder van gewicht voormalige eenheid in het metrieke stelsel met voeten getreden door een geraamde post het kan -maar hoeft niet- op een aanplakbiljet: in slaapwandeling listig ontkomen…

Die Gij besloot te zoeken, Hij ontkomt U niet, Al kruipt hij in de hoeken van moeite en verdriet. Gij weet hem wel te vinden In arbeids schuur, Waar hij zich als een linde- Blad drukt aan de muur. En mocht hij zich verschuilen In liefde en plicht, Een kever in rozentuilen Tussen schaduw en licht, Gij schudt hem uit de bloemen Met…

In het bos vonden wij een hazenleger de moeder bleef dichtbij en bang de jongen met de neus in elkaars wang we raakten ze niet aan, zo bleven ze integer Er was nog flink nachtvorst, zouden ze overleven we dachten haast van wel en gingen ons weegs het bos was dor en had nog iets leegs zou het ze al voldoende voedsel geven? Zo filosofeerden…

nachtblauwe schemer de verduistering van licht dagblauw ontkomen…

Ongezien aan zoveel onzin te ontkomen, ontkom ik niet aan haar begin - trilling, overwintering gewin. ----------------------------------------------------- uit: 'Ongehoord', een keuze uit de gedichten 1957-1997.…

de plattegrond van deze stad met haar cirkels doodlopend op spoorlijnen waardoor men kan ontkomen aan doordraaien…

De hoop, met zijn loverpracht, Is wel de rijkste aller bomen; Dood en vernietiging wacht Wie aan zijn tover ontkomen.…

een vuistslag regen zo voelt het aan groen van 't zwijgen bestudeer ik de vogels als moment van vluchtig ontkomen…

Het Bundesligabolwerk HSV Heeft het weer op de valreep kunnen redden. Al wou ik er geen euro om verwedden, Een kat maakt rare sprongen in het nauw. Gelukkig ging het nu weer net niet mis, Maar weet men daar dat driemaal scheepsrecht is ?…

door te durven dromen weten we te ontkomen aan die mallemolen nemen we klaar afscheid van eerder bestaan…

Het kan natuurlijk ook andersom zou je kunnen bedenken in deze hopeloze veldslag de vluchteling helpt juist mij ontkomen aan mijn uitvluchten afdoen en vluchtgedrag…

het meest ondraaglijke was toen je ogen mij verlieten en ik daar niet aan ontkomen kon en je handen als vanzelf volgden tussen ons de afstand van Neptunus naar de Aarde…

We kunnen doen wat we willen, maar er is geen ontkomen aan. Aan de werking van de tijd. Aan het verliezen van bezit. Aan onhoudbaarheid. We kunnen begrijpen wat we willen, maar er is geen ontkomen aan. Aan het ontstaan van atomen. Aan de expansie van het heelal. Aan de oorzaak van ons bestaan. Ooit zullen we leren loslaten.…

het voorjaar wil nog maar niet komen hoe anders is dat in mijn dromen daar zitten vogels op een ei en draven koeien door de wei alsof ze juist de winter zijn ontkomen…

'k in deze grijze lucht mijn leven overzie door de kleur van de bladeren aan de bomen ook aan de droeve melodie niet kan ontkomen…

het voorjaar wil nog maar niet komen hoe anders is het in mijn dromen daar zitten vogels op een ei en draven koeien door de wei alsof ze juist ternauwernood de winter zijn ontkomen…

Zoals het Hijgend hert De moede hinde Aan de jacht ontkomen Was, smachtend naar Vers en helder water Zo dorst ik Aan mijn levenseind Naar het water Van genade…

hoe hard zij tegen de regen in fietste ontkomen aan kan ze niet in haar hoofd opzoek naar die ene stem nog altijd onbegrepen trapt ze hard verder vechtend tegen een zee van tranen…

bestaan en in vergetelheid ontkomen aan de druk een deurkruk opent soms onvermoed ik schrijf maar iets glimlach een leven voorbij ik schrijf maar niets ik schuif een leven opzij ben ik er toch nog geweest…

Er valt niet meer aan te ontkomen; de overheid moet als geheel een stap terug, één vijfde deel. Hoofdbrekens voor de economen! Ik heb alvast het mes gezet in dit (vierjambig!) snelsonnet.…

Ik was aan koninginnedag ontkomen (Los dan van al die drukte in de trein) De relativiteit van zo'n festijn Heb ik die dag doordringend waargenomen Het voelde minder nog dan secundair Voor mij als globetrotter in d'Anvers…

het voorjaar wil nog maar niet komen hoe anders is het in mijn dromen daar zitten vogels op een ei en draven koeien door de wei alsof ze juist ternauwernood de bittere winter zijn ontkomen…