Alle inzendingen over onvoldaan

moppert hij 'simpel, zeg ik, ik hou de caloriën bij en al ben ik onvoldaan tóch tijdig stop' Hij grijnst: 'jij honger en ik overgewicht liever Bourgondisch dan voor mode gezwicht'…

Ze voelt zich zwaar genept en zegt 'm onvoldaan: 'Een goed begin: je hebt het halve werk gedaan. Hij voelt zich nu een kalf. Weer doen ze 't. Zij zegt: 'Neen, het gaat maar half en half.' Hij zegt: 'Da's samen een.' Ze reageert sarcastisch: 'Je rekent goed met breuken. Al doe je dat fantastisch, je moet nog leren vrijen.'…

Als onvruchtbaar baar ik woorden Die niet bloeien en niet rijmen Niet klinken als de akkoorden Die leven van het eigen bestaan Ik val in herhaling en kuil En klauter dieper onvoldaan Tot ik hele zinnen huil Verdwaal in lettergrepen van zand Ze waaien weg en spoelen aan Maar zelfs niet naar een kant Zelfs niet aan een enkel strand…

Zoeken, twijfelen en vragen, door de liefde toch gedragen durf ik weer op pad te gaan; ook al blijft er duister staan, ook al blijft er duister staan, en het vragen onvoldaan; leven moet bestendig groeien, in de lente weer ontbloeien in de lente weer ontbloeien, als het water verder vloeien door nabijheid warmte geven en zó zin en hoop…

Je hebt alleen het lege bord weer in de kast gezet en hongerig en onvoldaan ging je meteen naar bed Het rommelt nu al uren lang steeds weer voel je de pijn dan speelt het op de wrange vraag hoe ‘t hoofdgerecht zou zijn Het zoete dat je proeven mocht smaakt enkel bitter na Heel even maar was hij jouw zoon en jij was…

Laat ons dus maar proberen toch te spreken al is de onvoldaanheid ook ons lot, dat leerde zelfs al Plato in zijn preken over de schaduwen daar in zijn grot.…

Zo kort slechts zijn we hier, onvoldaan, op zoek naar geborgenheid, naar tederheid en begrip, aanvaarding en bevestiging, dat delen we met allen. Zo kort slechts zijn we hier, vluchtend voor angst en vragen, voor duisternis en pijn, voor chaos en vertwijfeling, voor zinloosheid, dat delen we met allen.…

heeft ze een leegte gebezigd, haar onvoldaan? wines woord is zij of wier? als er een wie is en kent nog het vlies laat haar niet over, laat gaan ------------------------------------------------ Uit: 'Grondzee', 2001.…

Nu zit ik hier alleen en schrijf, Maar ´t schrijven laat mij onvoldaan, 'k Voel iets dat ik niet schrijven kan En laat op 't eind iets anders staan. Ik wou hem zeggen wat ik denk, Maar weet niet hoe ik 't schrijven zal: Want wat een mens in woorden schrijft Mist stem en lach, ach stem vooral.…

Maar ik, wiens dagen als een vlucht van vooglen vloden, steeds onvoldaan, naar u die de een'ge Zomer zijt, mij heeft de rille Herfst zijn wrangste wijn gegoten.... Zult ge thans keren?... Mijn bezweren is te moe dat het de laatste reize om uwe liefde doe. - Misschien, misschien?...…

Ze spreekt het aan met open ogen, onvoldaan. Het graaft verwoed in haar, zoekt een reden van bestaan. Vingers vlechten met haar vingers vlinders in krampen, armen drukken dalen neer opdat zij stijgen zou. Haar streling is een plots en wonderlijk gebaar. Ontsnapt aan de behoefte, bevrijd van mededogen komt de wereld in haar klaar.…

Genotvol eet ik vraatzuchtig dit nat gespeend festijn En laaf mij zelf aan nippels en romige borstpartijen Gravend verbrand ik mijn vingers in verboden vallei Om naakt de disk te bestijgen en hongerig te vrijen Zo ik voldaan met bloed besmeurd servet opvouw Ligt jij onvoldaan met maagdelijk passie te hunkeren Klinkt de schreeuw van mijn egocentrische…

‘k Zing afgezaagde zangen van ‘een gebroken hart‘ van ‘onvoldaan verlangen’ en ‘onbegrepen smart’ ’t Volk luistert, onverschillig, naar ’t lied, van ouds bekend; soms reikt me een vrouw, goedwillig, een kruimel of een cent.…

Grote onvoldane, o albezielde Zee! Laat steigrend nu die storm-hoogdag opjoelen, Zee!…

Zijn aanzien stijgt in top - zijn wens blijft onvoldaan; Zijn roem, luidklinkend, heeft zijn eerzucht niet bevredigd; Hij hijgt naar zinvermaak - de wellust lacht hem aan ... En met een enkle teug heeft hij de kelk geledigd.…

'k Zie gans die jeugd herboren, met d'onvoldane dromenstoet, wanneer de jagershoren daar toet in 't langgerekt getoet. Nu speelt de jagershoren het stille en innig minnelied; nog enkle tonen smoren in diepgedragen zielsverdriet.…

. - Haar vingren koesterden de naaktheid van het eigen lijf en rilden; het eigen lijf dat onvoldaan bleef en vermoeid, onder het geheim van deze koestering; de nacht, als één levende adem, trilde. Haar adem ging opgelost in de nachtelike adem, haar verlangen tot de eindelike slaap gesmacht.…

ontdoken, alle aardse kommer los, en zalig, onbewust zelfs van 't bedrijvig leven geen klank meer horen, ver of dicht, van 't eeuwig schaduwfloers, als van een wade, omgeven, blind voor het aardse schitterlicht, de lang gewenste rust, de zoete rust erlangen, waarnaar vergeefs hier werd getracht : in 't zwijgend hart geen wens, geen onvoldaan…

- uw oog geen haat er tanen, noch liefde, noch de koorts der hunkrende onvoldanen: zie in mijn rustig oog de smaad om ieder licht.…