Alle inzendingen over oostenwind

de oostenwind wuifde naar mij in zwoele vlagen hij vertelde over het jonge kind ik had toen nog niet tot tien geteld, laat staan dat ik zware stenen kon dragen de wind sprak over die jongen die slenterend over straat zocht naar vrienden tussen die massa; de zienden het alleenzijn bleek al veel eerder geboren niet wetend dat…

bij het waaien van wolkenbrengende oostenwind ben ik haast bang om te kijken hoe het bladerrijk in de intense koude wordt ontdaan van haar groene sappen dit is echt doodgaan..…

De oostenwind fluit door winterkou bevangen in mineur zijn lied…

de oostenwind wuifde naar mij in zwoele vlagen hij vertelde over het jonge kind ik had toen nog niet tot tien geteld, laat staan dat ik zware stenen kon dragen de wind sprak over die jongen die slenterend over straat zocht naar vrienden tussen die massa; de zienden het alleenzijn bleek al veel eerder geboren niet wetend dat…

Oostenwind maakt de dagen guur en koud zij schrijft met ijzige vingers ik ben koning winter`s heraut.…

Nauwelijks ontwaakt laat de wijdte zich genadeloos geselen door een striemende ooster, en laat zich gedwee bestuiven door wit bevroren water dat poriën vult en alle details doet vervagen. Wandelaars ogen stoer in de opgewaaide ijskristallen, met kragen hoog en lage mutsen trotseren zij die oogverblindende adem, adem die bijt en striemend…

Er zwieren berkenpollen door de lucht Saharazand en fijnstof uit het oosten Terwijl wij op de vroege lente proosten Loert er gevaar bij elke diepe zucht Blijf doodstil zitten op uw canapé, Gelukkig heb ik daar geen moeite mee.…

januari 2010 met oostenwind over de Deldeneresch... bevroren tranen in de bedding van mijn wangen…

droge drentse zomerdag op het platteland oostenwind die waait broeinesten van gisteren naar de overkant…

Zacht strijkt de oostenwind nog steeds over de aarde vertelt over een eenzaam kind dat niemand in liefde aanvaarde.…

Er staat een oostenwind en daar was Boeddha, we roken hem van mijlen ver, hij slaakte een zucht van verlichting....…

In z'n oude dorp Strijkt koude oostenwind over Wit bevroren land Turfkachel ontdooit het raam Zie de eerste schaatser gaan…

verstorven vlinders kussen niet langer het schrale zonlicht oostenwind schuurt kleineert de o zo vrolijke die vooruit huppelt bloemkristallen versieren ramen waar warmte nog geen vat op kreeg…

oostenwind vandaag langs het zwerk trekken winterganzen in V-formatie het einde van het trekseizoen nadert in het huis met dichte vensters zwijgen zij pratend urenlang ze zullen elkaar niet verwonden…

langs ruige rietkragen die de oostenwind kraken glijden oranje voeten over de zwarte spiegel van stilzwijgend water klunend naar die plek onder de brug klinkt een lokroep van gevederde kwakers die de bijt ijs vrijwaren…

oostenwind bladerdek herfsttint regenjack kalebas kastanje tam waterplas oesterzwam rubberzolen storm op til aanbevolen vitaminepil vioolmuziek bliksemschicht melancholiek ogen dicht uitzichtloos depressief pillendoos afscheidsbrief…

de schrale oostenwind ontneemt in niet aflatend beuken het land zijn kleur schuurt velden kaal regen in kille nevel valt geruisloos op grijs niemandsland waar stilte ademt en denken wordt tot stenen beeld…

de nacht kruipt traag vanuit schemer op verbonden worden gesloten geluidloos laten ze wolkenloze tranen links liggen toch grijpt oostenwind zijn kans om ze te strikken op hun vlucht in een web vol leugens dat latent gesponnen leek…

Het is eind maart, er ligt nog ijs en sneeuw, Een straffe oostenwind blijft krachtig jagen, Van deze kou raak ik terneergeslagen, Het lijkt de kilste maartmaand van de eeuw. Nee, lente kan je dit seizoen niet noemen; Geen tulpen nog, alleen maar Dijsselbloemen.…

wind waait weelderig. welnee, de wind waait woest en wild. waarom? waarheen waait die wanhoop van kou? waarneembaar een welhaastig wapen, wellustig wervelend wegstuivend al wekenlang. weersgesteldheid, windkracht winters walgelijk en wederkerend. weersvoorspelling weerzinwekkend. willens en wetens wringt en wraakt de watertandende wind ons in woede…

Schrale winden, snerpende kou, oostenwind schuurt het vlakke land, rijping op koestige wilgen, glazige lagen op waterschap, landschap in sneeuwjacht, wazige contouren van huizen en kerken, in het vierde jaargetijde, van een echte winter in holland...…

De oostenwind verleidt het zaad, de nacht waakt over gesloten knoppen en jij, het landschap van schoonheid strekt zich uit over verlangende toppen. Teder kroon je mij met je lenteadem, dicht je ons blad tot het inkt langs ontwakende nerven vloeit. Het is je scharlaken kelk waar mijn bewondering naar groeit.…

kapotgereden klei stuift in de wind legt een grauwsluier verstikt het beeld van een hete zomerdag vol naakten bruinend in de zon als vele meters huid waarop zoutparels verkleien want in de adem drijft stof kleistof uit de polder kapotgereden in de wind oostenwind tikkeltje zuid…

Een bedwelmende oostenwind blaast zijn hypnotiserende gedachten langs koele rotsen en wuivende olijfbomen. Meeuwen verliezen zich in beeldende wolken vormende een stoet van witte vergezichten. In de verte zinkt de zon in zee, in nacht, in andere handen. En de regen, zij valt met regelmatige tred op het ritme van haar hart.…

Boven de toppen van de bomen een blauwe lucht met wolkenveren en de geluiden van verkeer en daaromheen vogelgezang het duurt niet lang of klokken luiden om mensen naar de kerk te roepen om stil te zijn en na te denken te luisteren naar oude wijn de zon klimt, en de koele morgen wordt met de oostenwind verdreven hier zit ik, noordzij van…

in een schrale ochtendzon druipt de ijsbloem langzaam van de ruit maar buiten strakt de kou in een felle oostenwind glanst sneeuw het hel kristallen wit in onbedekte ogen vaag luiden klokken het ter kerke gaan de hoogmis vangt om tienen aan niet belopen ligt de wereld voor ons open een witte kerst de natuur weer op zijn best…

wil schaatsen gedachteloos lang glijden wakken mijden en langs takken rijden van de waterplaats voor vogels van de vaart het is het waard de vorst te voelen bijten in je wang of bang te zijn als je het ijs hoort kraken de scheuren zelf nog kan maken ruggen diep gebogen ogen tranen ijsplezier niet bevriezen is het motto hier gure oostenwind…

zwevendzachte zijde omplooit vervagend schaduwrijk gefluisterd valse beloftes vervliegen als slechte dromen van gisteren lichamen vervloeien intens zoeken grenzen in liefde illusies bouwen kastelen vluchtige luchten het fundament rozen bloeden zwarte schaduw in maanlicht ijskristallen koud diepe haat wortelt in liefde en bloesem verwaait op de oostenwind…

Sterk opstekende Oostenwind. Louter door de macht verblind. Landje leiden als een eigen bedrijf. 'Wijzelf voorop!' staat buiten kijf. De stemming gevoed met haat en nijd. De sfeer van een verkiezingsstrijd. Straks zal alles beter lopen. Wanneer presidenten niet verkopen. Maar werken naar regels en fatsoen.…

kabbelende kopjes voorbij gracieus lonkt het, daagt 't uit als de zon hoog aan de hemel de aantrekkingskracht doet verheerlijken zelfs als het kwik gedaald is doet het menig hart sneller kloppen om de ijzers onder te binden met die wonderschone blik fraaiheid nodigt uit tot het betreden van zijn ijsvloer glimlachend, evenals de oostenwind…