Alle inzendingen over opengaan

nu langzaam de deuren weer naar de wereld ons opengaan dekmantelen wij ons aanzien met een schijn van veiligheid tot gezichten zonder mond met daarin ogen van paniek die bang de afstand blikken waaraan wij nu gehouden zijn nu langzaam de deuren weer naar de wereld ons opengaan is er als onzichtbaar korstje het eelt van gebleven angst…

Mijn hart is als een blomgewas, dat, opengaande of toegeloken de stralen van de zonne vangt, of kwijnt en pijnt en hangt gebroken! Mijn hart gelijkt het jeugdig groen, dat asemt in den dauw des morgens; maar zwakt, des avonds, moe geleefd, vol stof, vol weemoeds en vol zorgens!…

Het lentebos glanst van vele tinten jong groen. Daartussen gierlucht. De citroenvlinder vliegt langs een gele narcis, blinkt een beetje op. De grauwe voorjaarstuin glanst, dankzij één forsythia.…

zij koesterde achter het raam haar lentekriebels toen zonnestralen op bevroren aarde krokusknopjes voorzichtig lieten opengaan…

eer ze opengaan. 17-04-1894…

Gevangen in ons web van dromen zien wij de spiegels niet meer staan van waaruit waarheden keken als vensters die soms opengaan.…

Woorden die opengaan als licht dat zijn oorsprong nog niet heeft gevonden. Warmte die belooft dat ze komen zal, kreet uit gesloten monden. Een merel heeft vanmorgen bericht: de seizoenen draaien verder, de schaapjes zijn reeds op zoek naar weiden en een herder. Kan vrede dan niet geboren zijn? Of merkten we niet de weeën?…

mag ik dichten in open gaan je vingers even langs me laten gaan je blik weer zien de gedachten in je ogen geen gedogen ons samenzijn kent niet die pijn…

door nachten dicht de klei het opengaan der dagen verzonken liggen zij geluidloos zonder klagen seizoenen die hun kleur bekenden jaren die voortschrijdend zich tot eeuw bestemden zie de lagen lees de vragen voel emoties die elkaar en generaties moesten dragen ingekapseld zonder lucht want ook de laatste zucht heeft de bodem al verlaten…

je stond temidden van de bloemen, ik zag je opengaan je bloeide heel kortststondig een vonk magie raakte me aan ik liep betoverd naar je toe je lach omhelsde mij voelde hoe je handen praatten ze maakten me zo blij ze pelden lagen van verbittering streken angst en woede weg ogen kregen weer de schittering die je altijd in je woorden legt…

eerst alles op een rij zetten letters dwalen nonstop door het woud waarin wij wonen zie de zon al glinsteren in het nog koude water lach zie je later de poorten zien wij al voor ons opengaan rond lijken ze blauw als een waterval die wijsheid wijd verbreid over het land waarin wij zweven tot dat wachten we dagen en nachten opengaan tot…

De tijd tikt takt Langzaam aan Opengaan Uitgetikt In contact Bewustzijn Ziel lichtschijn De tijd blijkt eeuwig Oneindig Zoals ik In dit Ogenblik…

Haar ontstaan, omhoogkomen, zwellen, opengaan. Haar stralenpracht. Ooit zag ik een paardenbloem, van de wereld door zoveel levenskracht.…

Je warmt het zand ik til het hoog de zee ontstaat bulderend als de nacht haar deken slaat meeuwen in hun slaap zuiverheid smaakt naakt ik lief jou bij het opengaan…

Je warmt het zand, ik til het hoog de zee ontstaat bulderend als de nacht haar deken slaat meeuwen in hun slaap naakt smaakt zuiverheid ik lief jou bij het opengaan…

met opvallend aanwezige bloei op de nog kale takken vraagt hij gezien te worden als datgene die de dagen verder doet opengaan zonnekant van leven met doordachte weelde in de kijker zet…

Vannacht zag ik door de gordijnen de sterren flonkerend aan de hemel staan verstild dronk ik de schoonheid in voelde mijn geest opengaan een stap slechts bracht mij buiten om in dit schilderij op te gaan…

Donker diepzwart dogma spreekt vastomlijnd in uitgesloten logica goed dat twijfelaars bestaan en agenda’s bijdehanter opengaan want zonder twijfel blijven duistere dogma’s onmiskenbaar bestaan.…

Ik hoop vanuit de grond van mijn bestaan dat morgen als mijn ogen opengaan, de zon mijn dag weer op zal lichten.…

Nu in Europa 't bankgeheim wordt opgeheven En overal de boeken opengaan Heb ik uiteindelijk maar aangifte gedaan En bij de FIOD mijn tegoeden opgegeven Kreeg van de Fiscus nog een warm compliment En ook een naheffing van 55 cent.…

heb de rotsen gezien in alle kwaliteit tot het breken van hun ontstaan de halfedelstenen die gekloofd gaan worden schitterend bloeiend in hun opengaan jij bent mijn diamant een edelsteen loepzuiver in elke setting ik draag je spiegelend aan mijn hand…

Dan zal het altijd zijn zo dat de deur zal opengaan dat als je bij mij aanbelt je nooit voor niets zult staan.…

Maar mocht er in een school straks brand ontstaan Dan eist ze dat die deuren opengaan.…

Dan zal het altijd zijn zo dat de deur zal opengaan dat als je bij mij aanbelt je nooit voor niets zult staan.…

Wanneer de lage luiken opengaan En het ochtendwit naar binnen glipt Lig ik nog terneergedrukt Te moe om op te staan Afscheid van een wezenloos woeste nacht In gedachten tot grote hoogten ‘Het blijft behelpen’, roept de eenling Die nachtenlang naar de ander smacht…

Eens zullen onze ogen opengaan, En gaan we met z’n allen naar de maan.…

dwaallichten ver broos, teer en wonderbaar met enkel één oogwenk daarbij ruimte latend vliegen vlinderlichten zacht fladderend daarheen waar ogen open gaan harten opengaan ongekend harten raken in het gastvrij onthaal…

zonder doek slechts water en een breed penseel zo schilder ik een onvoorstelbaar winters tafereel met strakke streken breng ik water aan op een ijskoud raam zacht vriezen bloemen van kristal al naar het opengaan een transparant boeket als ode aan het jaargetij bloeiend op de ruit gezet…

Jij schonk water in een porseleinen kop het schoteltje paste er niet bij liet een barstje zien Het oor zag er breekbaar uit schulpte mijn handen om de kop heen liet de schotel staan, dronk voorzichtig, zag jouw glimlach opengaan, binnengegaan…

Je weet best hoe je daar moet komen Trek de stoute schoenen aan wagenwijd moet die deur opengaan Je zult als een compleet mens door het leven gaan…