Alle inzendingen over opgave

Gips doet niet meer bewegen wat moet zij doen wie kan haar begrijpen waar is die tijd van toen Je zal het maar hebben, trage en stijve spieren spieren moeten goed bewegen medicijnen om te compenseren alles zit hierdoor tegen Het kost haar heel veel energie iets bij haar vastzetten wekenlang niemand snapt hoe zij zich voelt het maakt…

Ik geef op tot niet meer denken de mensen van tevreden leven die niet gedenken de erfenis, erfenis: de aristocratie van het verstand gesproken Thorbecke zacht, maar levendig de liberalen, liberalen: ik gedenk het principe van samen leven, vrijheid in een natie langzaam stromend, stromend: zonder aandacht, zonde leven niet meer weten…

Rondom het huis de vleugelslag van gieren, er zit er zelfs een grijnzend op het hek te kijken hoe ik in dit stil vertrek belaagd wordt door belastingformulieren Van alles kan een mens worden verlost, relatieleed en aanverwante kwalen, maar valt men in de handen der fiscalen dan rest alleen een kleine aftrekpost Ik steek mijn hoofd behoedzaam…

“Poeh, wat een opgave Taal is zo simpel niet Neem nu bijvoorbeeld ‘Ik kan’ en ‘ik ken’” Dacht, met een blik in zijn Lagereschoolschrijfschrift Destijds de jonge Atilla de Hen…

Wat of er ook bedacht wordt door Kees’ brein Simplistisch zal zijn opgave niet zijn…

Gewoon praten is voor het gros van de mensen een schier onmogelijke opgave geworden. Je zou denken, dat men doofstom is geworden? Doof omdat er niets gehoord wordt en stom, omdat er niets begrepen wordt? Toch triest dat zelfs gebarentaal hier niets meer uitrichten kan!…

Soms is het Allemaal net Even te veel, Dit leven, De opgave om Door te gaan Even te zwaar - De grond wijkt Onder je voeten Je valt uit elkaar En dan kom je toch, Niet meer verwacht, Weer in balans en Passen de stukjes Toch weer in elkaar…

hield maar niet op rond de jaarwende stemmen die hoog opgaven van sterren aan firmamenten goede bekenden maar wat ik ook kon zien een sterretje her en der voor de rest nop te dichtbij misschien ze stralen immers pas van verre je verliest zicht als je mee licht…

is zij de onoplosbare opgave die de rekenaar begroot?…

Vanuit de wagen zag ik een vogel zwevend op de luchten en plots weer wiekend op zijn eigen kracht. Een beeld van wat het leven tot hiertoe voor me bracht: soms krijgen, onverdiend en onverwacht en dan weer zelf wat gevend. Zo leven mogen tussen de miljarden mensen die voor en na ons zullen komen, en even hier zijn, even maar en toch geroepen…

de juiste woorden te vinden lijkt een onmogelijke opgave nu jouw stem stilvalt beantwoordt de zon de meest onzinnige vragen niet hult ook zij zich in stilte de lijster ja, zij zingt luidkeels ' jij was zo mooi, jij was prachtig maar jij hebt strijd nu gestreden '…

kan ik ooit nog rusten nu wij door de tijd worden ingehaald mijn tranen veiligstellen lijkt een onmogelijke opgave die bewaar ik liever voor later nu vang ik je zolang ik kan bevecht ik draken met lange zwaarden verdelg demonen die je dreigen te ontvreemden te vervreemden van mij die je lief heeft gelijk het mooiste ochtendgloren…

Golven komen en gaan. Bladeren vallen van bomen. Wolken drijven met de wind. Zonder plan. Vanzelf. Spontaan. Leven eindigt en begint. Leven begrijpen is onbegonnen werk. Elk mens beseft dat. Onbewust. Alles wat adem heeft weet. Elk ongeboren kind.…

De opgaven, die hij heeft gemaakt, bestrijkten gebieden, waarvan zijn naasten niet eens het bestaan konden voorstellen. Op momenten is hij niet in staat geweest iets voor te nemen. In die tijden gaf hij de hand aan zichzelf, omdat er niemand kwam om hem te bedienen.…

Stil verdriet als ze opgedroogde tranen voelt trekken op haar gerimpelde wangen, intens verlangen naar hen die in haar geheugen dichtbij, maar in de realiteit van haar bewustzijn de strijd allang opgaven.…

Matte spiegels tonen beelden van tevoren Weemoed die verloren slentert door een dag Vragen die toen rezen Leugens nooit bewezen Angstig overleven af en toe een lach Denken aan de tijden die horizonten verwijdden De opgave bestrijden en spelen als een kind Slapen in fel licht handen voor gezicht De waarheid opgelicht Totdat ik je…

In spikes die blinken, met kracht en met gratie, springt Nafi voorbij elke grens, elke natie. Zij tilt de lat hoger, ze werpt en ze rent, toonbeeld van wilskracht, een vuur ongekend. Maar achter de schermen, in kamers zo klein, rommelt de bond met papier en met schijn. Regels en plannen, soms krom en soms traag, terwijl Nafi vooruitgaat, de…

Dus wil hij opgeven, waar hij mee begon zodat de vogel van de daken zong, dat de grootste opgave misschien wel was, de beslissing te nemen op te geven. En zo was het.…

Van de zes opgaven waren er twee fout. ---------------------------------- Die economen krijgen toch gelijk, Want de Olympics zijn nog niet begonnen Of twee medailles zijn er al gewonnen, We “rekenen” ons nu bij voorbaat rijk: Twee fouten geven ons twee gouden plakken, Dus hoe meer fouten, hoe meer goud we pakken.…

haar blik straalde lichte schrik in ogen die in herkenning de opschik van fantasie als basis weerkaatste die ik beschreef met de eerste woorden waarbij openbaarheid het gegeven van ons samen leven in bestaan tussen twee werelden een onmogelijke opgave is zonder echt schizoïde te zijn of dat dreigen te worden onder een…

wel een opgave in Ter Apel de kloosterenclave weer zichtbaar te maken omringende gracht is half verdwenen je ziet wel het klooster niet het omringende kloostergebied fundamentstenen van de verdwenen watermolen worden weer zichtbaar in de Molen Aa naast de Ruiten Aa als je weten zou waar het verdwenen poortgebouw stond het bakhuis…

Hoe kan ik de dagen aan het einde van het jaar nu zonder je vieren Het is een onmogelijke opgave stil verdriet binnenin je gezicht voor het mijne Ik moet het omgooien het hele leven omgooien want dit gemis is te groot Al spreek ik je net voor het einde het zou zoveel schelen mijn hart weer een beetje helen Hopend op een nieuwe start…

kilte komt het binnen wanneer je mijn woorden tot je neemt ja, je hoort ze in het geluid dat zich verspreidt dicht het de leemte of breng ik je nog dieper; word je uit het heden verleid ik zeg dit, omdat het zo komt uit de starheid van het moment rijk in gevoel, doch moeilijk te uiten deze dichter is niet altijd in staat zijn opgave…

Het dendert maar door mijn hoofd mijn schuld, mijn schuld, mijn grote schuld ik ben niet rooms, niet katholiek ik was gereformeerd protestant de schuldbelijdenis in de kerk was een hele grote opgave en nooit na de vergiffenis voelde ik mij echt bevrijd en dan denderde het ook door mijn hoofd dat is ook mijn schuld, mijn grote schuld daar zal…

Wie het bijlegt belegt in 't leven wordt niet belegen krijgt diepere lagen die er niet om liegen laat het leven weer lachen!…

klaar om opnieuw te beginnen wat achter je ligt vormde en verrijkte jou wakkerde je nieuwsgierigheid aan waar liggen mijn grenzen wat roept mij verder je draagt met moed in je hart het weten in je handen ik ga weer op pad de horizon wenkt jou met beloftes van groei van lessen en ontmoetingen met mensen en hun dromen hun vragen, hun opgaven…

ik zeg het welgemeend trots en dankbaar ook wat heb ik vol genoten van het samen werken gefocust op de opgave het regelen van beheer eenvoudiger te maken altijd kompas houdend beukte jij de weerstand van de klunzen en ezels in het systeem in verzet dat die regels aanprijst die juist wat is bedoeld weer ondoenlijk maken de warboel…

enthousiasme verenigd in werkelijke ambitie een thuis voor echt iedereen vraagt wederzijds erkenning van ieders positie en aandeel respect ook voor de grenzen van ieders eigen mogelijkheid in de complementaire arena waar elk iets haalt en brengt op het grensvlak van de inzet waar het pijnlijk schuren kan verbindt belang de connectie samen de opgave…

is elke dag weer een boeiend avontuur in de dans van die verantwoordelijkheid vragen de dagen jou een plan en tijd die niet altijd eenvoudig te vinden is Sparta is de club die jouw trots maakt zoals jouw trouwe vriendengroep ook die voor jou is zoals jij er voor hen bent met het weten van wat vandaag is kent de toekomst zijn eigen opgaven…

Kijken naar de nieuw geboren morgen kijken naar vooruitgang met zo weinig mogelijke zorgen Een onmogelijke opgave gaaf geslepen door de tand des tijds Naakt staat men daar maar lach lach lach nar naar de sterren boven ons allemaal de lucht is leeg de lucht is kaal Schrijf maar u eigen verhaal een jaar zo maar als gisteren nooit…