Alle inzendingen over opstand

zou me blij moeten voelen maar dwingen is niet vrij zo bedoelt de doodgewaande wanneer ik even de oude eik raak waarachter ik mij verschuil het winters wit weer aan mijn zij in de dageraad met een waas over de vijver gespreid zoals de doffe echo van Pasen die de leegte in mijn hart verraadt stil ben ik na gister: is dat nu de opstanding…

Nu Arjan vrij is en de Here prijst Na ruim zeshonderd dagen van verlangen Waarbij hij telkenmale bot moest vangen Is het zo mooi dat hij vandaag verreist Hij lijkt gezond, in orde, zonder pijn Als arts weet hij wel dat er grenzen zijn…

ik heb je voorzichtig afgestoft het dof openbaarde als eerste een stukje lach alsof ik nu pas echt de hemel zag zacht en warm begon schoonheid te stralen in het raken van je ziel nooit was ons contact zo intens geweest een feest dat over zeven hemelen verspreid de opstanding laat zien naar een totaal nieuwe aarde en…

onder de oude herfst beweegt al nieuwe lente, spaarzaam krijgt gestorven blad een glinstering vol kleur dwars doorheen de broze nerven verven bloempjes zacht het bruin tot goud met wit hoe wrang toch deze winter is- ze zijn er al en laten mensen glanzen het geeft niet dat het koud is de treurzin van de kortste dag verlangt niet meer…

wachten rond de stilte op het leven een moment willen horen willen zien dat de dood uit de doeken wegdrijft versagen… vragen… nee… een gewiekst kostelijk vogeltje versiert een steen verwachting verzoening puur geluk schikt zich om hem heen…

De opstand zal klagend onderweg zijn. ------------------------- uit: 'Stemmen', 2013.…

Ik ben vanochtend heel vroeg opgestaan, op zoek naar wat nog waard was voor te leven, een antwoord werd die ochtend niet gegeven, en langs het water ben ik teruggegaan. Daar zag ik iemand die wat op mij leek, en stil vertederd naar wat eendjes keek.…

Kom op ouwelui! De jongelui zeiden: Wees radicaler! Daar vloog een tomaat Ophouden jullie! De ouwelui zeiden: We gaan je royeren, dan sta je op straat! Terug naar de roots! De jongelui zeiden: Wat meer KenML! Stop met die onzin, geen communisme We zijn socialisten, dat weet je toch wel?! Toen werd het ruzie met geklooi en gedoe…

De wereld is in opstand. Pak samen de regie. Sluit eengezind de rijen. Versla de tirannie.…

een koning machtig en rijk regerend over het gouden koninkrijk zijn troon saffier de muren van diamant zijn dienaren mooi, sterk, elegant zij bewoonden onbekende planeten bezaten een kennis waar wij niets meer van weten zij dienden hun koning met vleugelen van vuur niet gebonden aan tijd of duur een opstand brak uit in het vrederijk…

Na de verzuiling Komt er opstand Van binnen uit Vanuit het volk Dat is een advies Aan de regering Die zonder goede redenering Besluiten neemt over ons hoofd Opstand vanuit het volk Is dat goed of is dat slecht Het is levensecht…

zijn opgewektheid heerst in het huis van plezier na de opstanding…

Massages met wijn en beelden van de opstand -- in een klanklandschap.…

Mijn opstand van woorden Bezegelt mijn droevig lot. Een redenaar gebroken Op weg naar het schavot. Mijn opstand van woorden In het verkeerde plot. De mond moet spreken Over wat verborgen wordt.…

Hoor toch hoe lege flessen kunnen rinkelen hoe leegte opstandig of is het weer vol wil zijn…

Gelukzalige momenten; het verwijlen na de daad, zachter gaat het vlees niet worden, de opstandigheid nog niet paraat.…

indringend het licht de vogel die zingt opbeurend voor de zwaarmoedige is opstaan opstanding - soms…

Ingehouden woede buiten zinnen opstandig van binnen Wervelwind krachtig verwoestend en stekeblind…

Zonsopgang, oogopslag opstanding, badderen. Vredig ontbijt met een kakelvers ei. Dagblad met kruiswoordje Hersencelonderhoud. Dag kan beginnen verheug je met mij!…

hij stond daar in volle glorie, zijn vetgemeste buik duidelijk en doelbewust naar voren geschoven, hij was wel voor communicatie maar duldde geen tegenspraak en door zijn vele dubbele vette kinnen, kon hij amper een gesprek beginnen zijn woorden legden meer gewicht in de schaal dan van menig ander, dat kwam door zijn…

De zon gaat onder. In mij wacht, Ongeduldig, Een klein duiveltje Klaar om De ketenen der macht te verbreken. De zon gaat op. Het duiveltje Is alweer in slaap gesukkeld Vol verwachtingen Voor de komende nacht. De onuitgekomen beloften zwijgen.…

mijn hart, het heeft te vaak gebloed ontroostbaar in verleden tijd en te opstandig in het heden wil ik nieuw en anders om de lijn te trekken die weer een nieuw begin markeren zou zoals het daglicht dat ik niet verdraag omdat ik in donker beter lieg dan zo zelfs als ik de waarheid in ere herstel ben ik naakter dan in het eerste begin voel…

Je schreeuwt je woede uit om d'ongerechtigheid om armen in de stad om honger in de ogen om kinderen die sterven en rijken die onbewogen verklaren niets te kunnen derven. Ik weet mijn lief, de winter is op komst maar warm je aan mijn lijf. Je fluistert angstig je zorgen in mijn oor om kinderen die groeien hun branie en hun spot hun…

Ik onthaast mij huiswaarts, opstandig, over te lange dijken, vind geen troost op de brede torso van de morgen, houden blokken stand,spattend schuim tatoeëert het ruige corso van de zee, vermaalt mijn zicht tot broze vlokken, blaast de natte westenwind, mij de zatte lokken droog, te veel geluid om mij heen, in deze…

Moe en gedachteloos word ik overvallen door herinneringen die mij al dagen belagen en nu m’n gedachtegang kraken Verleden verdringt het heden uit de spotlight van ‘t bewuste elke herinnering is ‘n hint voor de volgende, haken in elkaar tot ‘n haast naadloos verhaal Zwiepende losse eindjes van onverwerkte zaken ranselen in een…

De mens, gemaakt tot eer van God, ging plotseling rebelleren. De relatie gekraakt, dat werd zijn lot, toen hij zich tégen zijn Schepper ging keren. Een gapend graf waar de dood regeert en waar niemand aan kán ontkomen, dát is de straf - door de zonde beheerd - als gevolg van ónze hoogmoedsdromen. God, Die het zag, - in Zijn…

Onhoorbaar haast de roep van klokken In stadsdeel, kern en buitenwijk Die van Schiedam zijn onverschrokken Zij hebben een enorm bereik Ik stop mijn vingers in mijn oren 't Is zaterdag rond etenstijd Dit beieren kan niet bekoren Terwijl het ergens ook verblijdt Waarschuwend dreunen en vibreren We zijn op ons paasbest gekleed Om het theater…

opgevoed door vissenbloed een wereld om koud van te worden jong en geraffineerd als een kronkelende ratelslang volleerd in ‘t spuien van gift opstandig en bang het werk van de tiran…

Alles van voorbij reist mee in je tas de dagen van geluk de dagen dat je verdrietig was Alle herinneringen zijn deel van je bagage vormen je basis worden je talent een deel van je entourage Je reis wordt steeds completer het reisdoel bijgesteld geen belemmering die nog beknelt De dagen van voorbij vormen…

ik spiegel me in water met nog een kleine rimpeling het egaal geluk kwam pas veel later was in het diepe gedoken kwam proestend boven met schrik en de kou op mijn huid leerde na jaren rustig laveren tussen opstandige golven die mij met hun massa’s bijna bedolven tot jij verscheen met ogen en lach het water bedaarde mij de spiegel…