Netgedichten

netgedicht (nr. 82.699):

BRONZEN MEMO

Onhoorbaar haast de roep van klokken
In stadsdeel, kern en buitenwijk
Die van Schiedam zijn onverschrokken
Zij hebben een enorm bereik

Ik stop mijn vingers in mijn oren
't Is zaterdag rond etenstijd
Dit beieren kan niet bekoren
Terwijl het ergens ook verblijdt

Waarschuwend dreunen en vibreren
We zijn op ons paasbest gekleed
Om het theater te vereren
Met een bezoek zoals dat heet

Het brons, vervaarlijk of bescheiden,
Wijst op verrijzenis na lijden

.
.