Schuim
Ik onthaast mij
huiswaarts,
opstandig,
over te lange
dijken, vind
geen troost op
de brede torso
van de morgen,
houden blokken
stand,spattend
schuim tatoeëert
het ruige corso
van de zee,
vermaalt mijn
zicht tot broze
vlokken, blaast
de natte
westenwind,
mij de zatte
lokken droog,
te veel geluid
om mij heen,
in deze huid
ben ik beter
maar alleen.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 28 november 2008
Geplaatst in de categorie: drank