Alle inzendingen over opstijgen

Thee en bromgezang van oude Tibetanen -- voor ze opstijgen.…

opstijgende mistflarden duwen mijn zicht buiten beeld…

Ze hijgt uitgedroogd zoekt de plaats van opstijgen om zich te drenken.…

Kerstmis 2010: een blinkend-zilveren Kerstengel houdt mij gezelschap en ik vraag haar: Kan mijn arme, haveloze ziel, die diep in mij rust nog opstijgen, kan zij zich nog verheffen en haar vleugels uitslaan staan de hoogten nog voor haar open, kan zij nog opstijgen en de verhevenheid proeven, die haar geboorterecht is en het geboorterecht van…

Kerstmis 2010: Een blinkend-zilveren Kerstengel houdt mij gezelschap en ik vraag haar: Kan mijn arme, haveloze ziel, die diep in mij rust nog opstijgen, kan zij zich nog verheffen en haar vleugels uitslaan, staan de hoogten nog voor haar open kan zij nog opstijgen en de verhevenheid proeven, die haar geboorterecht is en het geboorterecht van…

Soms wil ik opgaan en door lucht bewegen zoals opstijgen en vliegen, nee zweven.…

Verliefdheid is als opstijgen van de aarde tot in de wolken; daarboven, koud en helder komen we traag bij zinnen…

Een blinkende zilveren engel houdt mij gezelschap En ik vraag haar; "Kan mijn gehavende, geschonden ziel die diep in mij rust nog opstijgen kan zij de hoogten nog bereiken die haar geboorterecht zijn?"…

hijgend rende ik,.. de rand op de top wachtte op mij dat voelde zo aan geen weg terug naar de grens van 't leven de afgrond, waar het water stotend bruiste gedagzeggend tegen wie ook, kom maar spring maar daar op die plek, kijkend omlaag sprak ik de schepper aan ik schreeuwde het was mijn verloren kind ik krijste, het was…

Ik zag een zwarte koets opstijgen naar de hemel twee paarden ervoor en jij zat in die koets al kon ik dat niet zien. als je droomt doorzie je alles. Echt magisch! -…

wanneer jouw lippen de mijne raken jouw tong zoekend in mijn mond dan lijkt het alsof ik vleugels krijg en langzaam opstijg van de grond…

wat heeft het een voeten in de aarde plaatsvervanging na wederopstanding van Jezus de Christus - bij opstijging in wolken aan het gezicht ontrokken - uit zittend surplus in stenen gebouwen uit rotsen gehouwen door één op één na hoogste eerwaarde…

Ik rook mijn sigaar en zie wolken van rook opstijgen. Ik rook aandachtig en besef, dat rook oplossen kan. Nutteloze problemen. Fossiele hersenspinsels. Zoals rook oplost in niets. Rook kalmeert.…

Je was nog jong en je zat daar op bladeren van een vroege herfst, zó buiten ruimte, buiten tijd, zó vlinderlicht en opstijgbaar, los van de aarde, waar ik zwaar aan liefde lijd die nimmer sterft.…

Opstijgende gewichtsloosheid, waarvan ik als 't uiteenspat merk, dat het een zeepbel is ..…

nog ben ik in naaktheid van het afwezige verstijfd in stilte in het gestamel van betovering een voorschot op het leven nog blind in duisternis vervreemd nog zal ik opstijgen onaangetast in ontsnapping beetje bij beetje uit het lichaam nog nooit was ik hier maar in teken van leven werd mijn naam kenbaar gemaakt…

Zij zien rook opstijgen. Zij zien askegels groeien. Zij zijn getuigen van de tijd. Vuur inspireert. Rook kalmeert. As relativeert. Edele sigaren maken vrienden.…

zie hoe het zonlicht dralend de wereld opkruipt en ons langzaam doet ontwaken terwijl de dampen van de koude grond opstijgen kringelend naar omhoog ruikt het naar ochtendgloren de gouden zon hangt laag 't belooft 'n prachtige dag…

Een ouwe jongen is weer geland, na tijdloos te zijn opgestegen. Hij heeft vergezichten gezien, die voorbij ons sterven gaan. Een dichter heeft zich bevrijd, van aardse zwaartekrachten. Hij gelooft in hemelse liefde, op vleugels van vertrouwen. Machtiger dan angsten zijn. Sterker dan verdriet.…

virtuoos speelt zij om haar as in mysterieuze omwentelingen glijdend in golfslagen voor een publiek om te behagen lichte vleugels opstijgend in sensuele beroering duizelingwekkend glooiend in een spiegelende aanbidding een zijden zwaan in duikvlucht in een ontastbare ontroering artieste pur sang in een patroon van licht en schaduw…

Als mijn armen vleugels waren mijn mond een snavel mijn benen een staart zou ik opstijgen........ Als mijn snavel dan kon praten dan zou ik de hele wereld vertellen hoe het voelt om een vogel te zijn: vrij....…

wanneer ik jou lees blijven mijn woorden steken ze zweven rond in mijn hart gedachten ontspruiten genietend van elke beweging die zonnewarmte doet opstijgen in hoogtes van gewichtloosheid laat ik het op mij inwerken roep en mompel van alles maar jouw woorden tollen als diamantjes op wolken zo zacht door mij heen……

Zij leest haar lijnen in kromme bochten dan eens links, dan weer rechts ongesproken woorden klampen zich vast in gedachten in beeldende golven van nog altijd onwetend gedrag Een vage glimlach verschijnt rond haar mond als kleine slierten wierrook opstijgen in de toch al berookte ruimte en zij zich verdiept in het zicht met ongekende glanzende…

Roze wolk Kringelende lucht opstijgende rookdraden wat een heerlijk spel. Nachtgedachte Ik denk aan een ster die in jouw ogen vonkelt als een hemelslag.…

en als ik dan even met mijn hoofd schud de zee zie die zoveel te dragen heeft wanneer de zon met pompoenoranje ogen haar schouders naar de nacht richt vogels nog een laatste keer opstijgen in de weemoed van mijn gedachten om daarna spoorloos te verdwijnen de hele nacht lang dan weet ik dat, hoe naamloos ook, ik op de donkere golven…

Ze pimpelen en likken tot ze schrikken en opstijgen in een spookvlucht.…

rol de steen laat de muziek spelen laat rook opstijgen laat ons in godsnaam leven heupen swingen op en neer de eerste dansen gewoon door sieraad zilver broek van leer licht breekt door langzaam maar zeker spierpijn wat ik hoor drink fruitdrank uit de beker lieg nog een keer lief nog meer voor de beker van weleer…

het is bedrieglijk kalm als de ademtocht van de goden bevriest bloedig verraad sijpelt uit de muren het kwaad knaagt aan de poorten inktzwarte kraaien vliegen verward door de opstijgende mist stof daalt neer op rokende puinhopen duisternis verzwelgt het licht en de gehavende mens die zichzelf in koortsdromen verliest de…

Het opstijgen van waar je de grond nog kan voelen houdt de realiteit gelukkig nog binnen de grenzen van de zwaartekracht. Met beide benen stevig verbonden met de grond; maakt men nimmer de fout dat er meer kan zijn dan gedacht op basis van een te grote mond. Te kunnen vliegen naar waar je de einder nog kunt zien.…

Per slot van rekening ben ik maar een kwetsbaar liefheersbeestje en kan ik amper nog met mijn vliesvleugeltjes opstijgen. Natuurlijk hou ik het lijntje met de Godenwereld intact, maar hoezeer ik ook smeek, er blijft zoveel stilte, onvermogen en leegte achter.…