Alle inzendingen over overwintering

Een kale tuinbank bergt de stervende herfst op in een winters huis.…

grauw, grijs klaar voor de start naar een zonnig paradijs een laatste maal foerageren de reis wordt zwaar jong en oud spreiden hun veren mooie taferelen met heftige geluiden wie gaat er bevelen op naar het zuiden…

bitter is de smaak in mijn mond terwijl ik toch van zoete dankbaarheid zou moeten getuigen niets wordt met zoveel zuur overgoten als de weg naar overgave die door weerzin is gesloten ik zoek dan maar de bladeren bij elkaar weet dat ook hun kleur in de aarde sterft maar terwijl ik naar de vergankelijkheid staar zal in die…

speuren of naar de onbeantwoorde lijst van niet gestelde vragen met de voorjaarswind naar de boodschapper te kijken die zonder voorbehoud je de toekomst wijst door transparante deuren waarvoor geen toegangsbewijs is vereist, scheiding opgelost tussen onrecht en vrijblijvendheid, herkenbaar in een oogopslag op een ochtend, het zoetste uur van overwintering…

sla de lakens om je heen besta in een tweede huid kan de nazomer zich herhalen? -al herfstig terugbladerend kan een leeftijd zich verjongen mag een toekomst bevriezen? waarom blijft mist hangen geurend naar zachte aarde? verdwaal in geschiedenis vergeet een deken van tijd soms slaan de uren over is het vandaag al gisteren eerder…

speuren of naar de onbeantwoorde lijst van niet gestelde vragen met de voorjaarswind naar de boodschapper te kijken die zonder voorbehoud je de toekomst wijst door transparante deuren waarvoor geen toegangsbewijs is vereist, scheiding opgelost tussen onrecht en vrijblijvendheid, herkenbaar in een oogopslag op een ochtend, het zoetste uur van overwintering…

tot zon grond breekt overwinter ik alle kou eerder pluk ik geen bloemen…

Over hoe een huisjesslak zijn huisje vindt Ik ben verkleumd. En op. En zwak en moe, zo moe van het gebik! Een zoutvat lost het op, als slak. De grond kent ook de tijd, tik tik, vernielt mijn huis, mijn hol, mijn kluit. Op de aarde voel ik me berooid, het schuurt en striemt mijn tere huid, en wachten tot het ooit weer dooit dat doet me zeer…

Hou mij toch vast laat me gevangen zijn heb mijzelf volledig in de hand en val in snedes uiteen brand merktekens in mijn bruine huid druk pennen door vlees smeul door onder as bedekt als sneeuw de donkere warme aarde met gras geel verdroogd groen in de wortels…

overwinteren we moeten de winter goed ingaan, liefste de kleding uit de zomerslaap halen de schaatsen uit het vet voor we als Jezus over het water gaan de weg naar jou wordt hemelsbreed gemeten zoals het altijd had moeten zijn nu nu nog nu nog even het is niet altijd winter er komen weer zonnen die stijgen bomen die bladeren planten…

pluk zachte witte wolken uit een mooie najaarslucht knoop ze tot een deken met warme zonnestralen samen overwinteren in een donzen hemelbed omarmd door de liefde tot lente ons komt halen…

De wereld was van louter water de bodem trok en ook de maan Je stelde voor om te overwinteren ergens in een verre oceaan om ons voor later te bewaren als we uit elkaar zouden gaan…

Over winterbanden Overwinter banden.…

ik neem wat beweging in een stilstaande wind ik vertrek vanuit traagheid in dit witte wonderland ik volg met een blik het zijige blauw de engelen schudden opnieuw hun kussens uit ik herken de glimlach van goden die overwinteren…

de sneeuw van vandaag zo maagdelijk nog zonder een enkele voetstap maar helaas blijft er niets onbetreden en bevingeren wij al wat kwetsbaar is vernielen al dan niet bewust het fragiele laagje ijs op de vijver van overwintering wellicht kunnen wij voortaan iets voorzichtiger zijn…

Overwinteren, Lente zomert, koestert herfst, Zal nooit over gaan. Eisprong, houden van Chemische reactie, kind Eeuwig, vrouw en man. (Vrouw door man bemind)…

er is iets weg ik weet niet meer wat of waar of wanneer maar de lente laat mij koud ik overwinter weer alleen buiten al mijn zinnen wie is binnen en wie wint niet ? ik ben een stuk verdriet een lied zonder veren te oud om het geluk af te leren alles was wonder alles is wonde alles voorbij alles : zij…

Een Spaans spits bruinig musje hing voor mijn Spaanse balcon fladderend in de Spaanse zon stil hangend vroeg het Spaanse musje mag ik van jou een Spaans broodkusje 'n stukje brood op m´n Hollandse mond en het Spaanse musje pikte terstond Spaans zacht, lief en oh zo teder vloog het voldaan weg en tevreden keek helaas geen keertje meer om of…

Ooievaars overwinteren ook in de Sahel. Sprinkhaan is voor hen een delicatesse. De mensen die er wonen verhongeren, wanneer sprinkhanen uit zwermen gaan. Toen en nog steeds.…

blauw strakt de hemel in noordoostenwind zie de rietkraag wuiven hoor schaatsen schuiven ruggen diep gebogen in gedogen tegenwind langs het wak waar je de vogels vindt ben gestopt heb mijn maal gedeeld zij waren met zo veel in samen overwinteren ben ik gegaan nog wakken zij in overleef…

Toelichting: Winter: steeds 5 weken werken, 5 dagen Zuid-Spanje, de 59-jarige dichter oefent om uiteindelijk 5 maanden te overwinteren in een heel vriendelijke, boeiende omgeving en klimaat om maar over de ´goedkoopte´ te zwijgen.…

Ongezien aan zoveel onzin te ontkomen, ontkom ik niet aan haar begin - trilling, overwintering gewin. ----------------------------------------------------- uit: 'Ongehoord', een keuze uit de gedichten 1957-1997.…

Ik wou de achterkant zien van de wolken de wind in zijn begin, horen vertellen hoe lelies overwinteren en libellen. Sinds mocht ik veel vernemen nopens volken verovering verval, maar weinig over de dingen die mij toen hebben betoverd.…

dozen vol sigaren met gescheurde enkelbandjes, gedoseerd en op rijm gesneden in dozen die van heling en eerzucht afkomstig blijken te zijn wel met hier en daar een knaagrandje want de muizenbevrijder kent geen waarde aan die dingen die eens in de lucht wolkjes gaan kringen zelfs de al opgeraakte stompjes in een verzameling van pruimtabak…

2 kruiken en 2 truien 'n lange onderbroek 'n extra lekker kussen de gaskachel's rode gloed en dikke sokken om m'n voet De waterketel gaat fluiten als opgewekte wintermorgengroet ik vind het goed om uit te houden denk vaak aan veel meer ellende om me heen of droom van Spaanse stranden met palmen om me heen Of terugdenken aan vroeger…

De elzen lopen uit. De weg van alle vlees gegaan, dagelijks in godvergeten grijs. De wind hield ik niet tegen. Stuifzand dit leven, vliegend schuim. Het leek mij, versteende vogel in regenpak, niet wijs op het glasloos terras te blijven. De vrees voor strop en gas joeg mij het strand langs. Ik wilde meeuw zijn maar vogels sterven ook.…

Ik sta hier in herfstkleur maar bij jou voel ik lente het zuiden de warmte het ontwaken van licht Opkomende zon jouw stralen de sterkte aantrekkingskracht van een zonnig gewicht Ik ga overwinteren in dat speciale gevoel straks op reis naar jou door ijskoude streken Mijn enige doel is ons samenzijn Ik vraag je natuurlijk mee…

de zon schijnt er vaak de lente overwintert neemt er geen afscheid groeit door tot zomer na een fikse regenbui bloeit de lente weer…

Zijn moeder zal wel overleden ze was toen al oud, maar zijn gedichten houden reeds in de herfst winterslaap draaien zich op hun zijde als ze snurken In het gelaat vallen strepen zo vredig liggen ze helemaal niet bang De wereld vergaat toch wel buiten binnen leven ze heel lang Als wakker ze worden met trommelgeluid rijen vormen in marsgelid…

Het is als een bleke afspiegeling van mezelf de einder staat bol wollig uit het grijswit van zichzelf collage van bevroren beelden het huis komt er onder te krommen ik zou het liefst reepjes trekken de wilgen en de katten die de achtertuinen door steken de ramen betrekken in een damp binnen ligt alles te tochten in wachtkamers het ligt…