Alle inzendingen over paranoïde schizofren

Gedicht voor Maarten Biesheuvel Van de schizofrene dichter Ik zou Zo graag Wat meer Willen houden Van Vandaag…

De jaknikker beaamt zonder weten stelt God verantwoordelijk eigen schuld de meest schizofrene waarheid.…

Ik was vijftien jaar toen ik via de radio hoorde, dat John Lennon was doodgeschoten door een psychotische gek. Er ging een koude rilling door mijn lijf en er was verwarring bij ieder mens aan dek. John werd maar veertig jaar, terwijl hij enkel de liefde wilde vergroten en maling had aan elk zinloos gekijf. Daar op die wrede plek ontstond…

de schizofrene dichter laat zijn gedichten meestal schrijven door zijn andere ik... hij kent mij zoveel beter dan ik mezelf dus laat ik hem zijn gang maar gaan en ik moet zeggen het valt niet tegen…

NAAR STALIN Met in zijn hoofd Karl Marx als lichtend voorbeeld Verliet de nietsnut vroeg het seminarie Vond heiligen en dode talen larie En smeedde 't volk met hamer op zijn aambeeld Paranoïde goelag-escapist Heeft zo miljoenen Russen 'uitgewist'…

Eén slag de bal gemist, gevangenis volgt Eén wijd niet geslagen, rustig aan gedaan Raak vliegt hij over de muur, paranoïde als altijd Rennend van base naar base, het geld najagend Een homerun, mensen bang ontwijkend sliding makend door de eigen psyche Zichzelf zwerend nooit nooit meer.…

Die heerlijkheid in een wolk van parfum in een sexy catsuite geweven in net Zo gleed zij wederom geil fluisterend langszij in het omgewoelde en bezwete bed Vingers glijden zoekend langs mijn dij terwijl volle natte lippen mijn wang bezetten Hoop ik dat mijn paranoïde vrees ongegrond is dat zij eens zal aan sluiten bij de netten…

schimmig knoest zijn stam en detoneert de tijd standvastigheid beklijft eonenlang zijn strakke lijf met voeten in het zuurstofloze water werd hij geen prater hij overleeft waar dood in gassen borrelt uit vergane grond zal zegevieren als bliksem eindelijk het schizofrene aardt de gespletenheid die hij als god ten dode opgeschreven…

Ik koester geen romantische gevoelens tegenover het bestaan van de zwaan het zwanenmeer was in mijn jeugd spiegelmeer van angst en doodsverlangen mijn vader was een schizofrene zigeuner die langs de oevers liep om verzameld hout mijn moeder continu in perkament blies kleine veertjes van zijn schaduw er vielen soms dauwdruppels van mijn…

Zijn ogen spieden waakzaam rond in holle, grauwe kassen sliertige haren, verwarde baard geen weken zich gewassen Nergens rust noch veiligheid hij weet: ze spannen samen hoe hij zich noemt, dat maakt niet uit ze kennen al zijn namen Steeds weer verschijnt een ander gezicht hij kent hun syndicaten vernietiging van heel zijn brein is 't…

Ergo, Zolang er sprake is van ego Klinkt er een echo De ruwe stem Het duveltje uit de oude doos Gruwel van de ziel Asiel van emoties Boos en broos Ben nu stil Hou je mond Paranoïde ruis Wil niet nog meer Zwart gefluister Verward Als duisternis En luister Verlos me van het kruis Breng me thuis Naar die mens die’k zie In een dimensie…

honderduit over kabouters en kastelen je stem zingt wind in stormachtig vlagen fluistert mythen en huilt sagen je handen bouwen sprookjes om je heen waarin altijd een engel verschijnt je voeten dansen op de muziek in je hoofd je lach vangt een denkbeeldige roos ik blijf naar je kijken heb je helaas nooit kunnen bereiken mijn gave schizofrene…

Onder het mom van de globale dreiging Gluurt Big Brother over onze schouder mee; Worden argeloze burgers langzaam paranoïde En digitaal gekoppeld aan de ogen van de A.I.V.D.…

Alles moet pico bello zijn Denk aan je promotie Schoenen opgewreven, veters strak En dan: de veter rechts zegt knak De breuk zit middenin Schiet op zegt m’n vrouw In feestkledij We moeten scoren HIJ is er bij Dan maar een knoop De auto in en weg Met het glas in de hand Babbelend met deze en gene Neigen hoofden naar beneden Ik wordt paranoïde…

Het is avond op de gladde daken geen schimmel waagt zich uit zijn stal ik zie mijn schizofrene vader in een kakelbonte spreeuw veranderen hij breekt uit zijn zwijgen als een oude ijsschots op het bevroren meer ik heb geen herinneringen aan zijn fysieke agressie mijn lichaam vindt veiligheid in mijn lucide droom het is avond en een…

paniek in haar stem zag de intense chaos in haar geest vliegensvlug om zich heen grijpen nog is zij heel beneden gekomen want het enige dat ik vond was haar warmte op een grote ronde steen die rustplaats was uit zijn setting gekanteld en openbaarde in omgevingselementen bladzijden uit haar twee wereldenbestaan zonder hun schizofrene…

broertje mijn vader was zijn mantelzorger mijn schizofrene broer een kalende gezette man die rookte als een ketter en regelmatig uitzinnige psychoses had compleet met agressie en bedreigingen nooit werd ik in bescherming genomen tegen de agressie van mijn jongste broertje mijn moeder hield totaal geen rekening met mijn persoonlijke…

het was zo’n dag dat ik mezelf driftig bezig zag opererend tussen jouw lach en de speren in mijn hart balancerend met liefde en onmacht om aan beiden gestalte te geven in het schizofrene uren beleven ik dirigeer maar mis de basis om op terug te vallen mijn stok verkort steeds meer bereik zodat chaos over blijft weer bloedt…

Je ziet hem toch niet als een helpfluencer een paardenfluisteraar met onderkin een slangenmens met kaalgeschoren spin een bodypainter met een bellydancer Je merkt toch dat de wereld hem nu ziet als zwarte schaap als zondebok met staartje een reutelaar met flaporen en baardje paranoïde kwast, geen zwijgend riet?…

Mijn schizofrene waanbeelden verstopte je in een luciferdoosje, die je als flessepost naar Aruba gooide, maar het spoelde weer aan, in de vleselijke havens van Joosten, Van Houten, Kerseboom, Jinek, Mok, Soutendijk, De Lange, Soepboer en ga zo nog maar even uren door.…

huis was nooit ergens anders te bekennen dan onder mijn moeders wil die grenzeloos en ontoereikend door worstelde met Brabants verleden van eindeloze bossen vol gewonde soldaten doodsgedichten prevelend afscheid nemend van moeder die moeder, die verpleegster met het hart altijd paraat op de zinloze momenten ver verwijderd van de schizofrene…

Langzaam dringen de woorden uit de e-mail tot hem door zijn moeder in de laatste fase van haar veel bewogen leven met schizofrene man en idem zoon wil hem nog wel liefde geven hij leest de brief met ingehouden tranen emoties die wellen uit 't diepste van zijn ziel het onrecht door de mensheid aangedaan maakte dat hij voor de dierenwereld…

van schijn van het wereld vervuilende zoeken naar zichzelf Ze noemen het “creatief zijn” “Behalve die twee strandjutters”, Denkt de zon, “Die graven naar vroeger” Daar staan ze weer strandjutters staan te staren naar de zon dat brandende lichaam zonder blaren En de zon die staart terug naar wat een “wereld” heet maar meer een schizofrene…

Want na zijn gloriejaren zwierf hij over de wereld als een noeste arbeider, die de schone kunsten verfoeide en waarschijnlijk als paranoïde schizofreen te gronde ging, versterkt door zijn gemene botkanker. Hij deed afstand van de bohème-weelde en hij leefde dagelijks op een handjevol rijst en wat qat.…

voor de dode kever in zijn verregende zandbak, kijk, hij liegt niet meer en ziet blote vrouwen, rijp, op ooglapjes na, schuddend in een land waar iedereen bang voor is of stiekem begluurt achter tientallen brandkastdeuren alsof men een griezelfilm bekijkt met borrelnootjes en de nodige drank, maar sensatie voor sensatie houden, dat pikt een schizofrene…

Tsaar Poetin leidt zijn bevolking graag volop af van de binnenlandse corruptie en zelfverrijking, hij hanteert de Stalinistische, Siberische straf en als een schizofrene autist weigert hij afwijking van zijn dictatoriale dwingelandij, een hard gelag.…

- in het hart van België, geboortegrond van Keizer Karel, in wiens grote wereldrijk de zon nooit ergens onderging, in 't schizofrene rijk van Albert, koninkrijk reeds lang doorsneden door een grens van de twee talen, Vlaams de een, en die der Walen.…

Erdohan scanderend op de televisie, geen enkel spoor van berouw, maar enkel spierballentaal en paranoïde gekrakeel uit een valse dictatorskeel. De uiterst domme zet om een Russisch jachtvliegtuig neer te schieten ook nog zo banaal stuurs en achterbaks verdedigen, is een dubbele plank voor de kop. Wat een prutserig NAVO-lid!…