Netgedichten

netgedicht (nr. 26.045):

Karakter

Op de vraag of ik genoeg
van mijn vader hield
om hem voorgoed te vergeven
het liefst vergeten
kan ik niet ontkennend antwoorden

hij timmerde zijn hart
uit de ingewanden van een boot
liep langs de oevers
van een onbewogen kust
bouwde vogelpaleizen
langs de zijkant van het huis

was nooit ergens anders te bekennen
dan onder mijn moeders wil
die grenzeloos
en ontoereikend
door worstelde met Brabants verleden
van eindeloze bossen
vol gewonde soldaten
doodsgedichten prevelend
afscheid nemend van moeder

die moeder, die verpleegster
met het hart altijd paraat
op de zinloze momenten
ver verwijderd van
de schizofrene geest
van die aanvliegende man

een melkboer of een zeepiraat
de honden op het dak van de garage
de auto in het huis geparkeerd

de dieren spraken Italiaans.