Uit de fuik

Lang geleden,
toen schermen nog op bureaus stonden
en niet in onze handen trilden,
werd ik voor gek verklaard
omdat ik dacht
dat iemand meekeek
in mijn brieven van licht.

“Paranoïde,” zeiden ze,
en schreven het op,
met zorgvuldige pennenstreken
in een dossier dat niet van mij was.

Maar nu,
nu noemt men het ‘computervredebreuk’,
‘datadeling’,
‘profilering’ –
woorden die mijn oude angsten
plots salonfähig maken.

Wie was er waanzinnig?
Ik,
of de wereld die pas later wakker werd?

Ik zie mensen,
moe van onzichtbare handen
die hun kliks tellen
en hun dromen vertalen
naar koopgedrag.

Ik zie ze zoeken
naar ramen zonder camera’s,
naar wegen zonder sporen.

Ik ben gaan wonen
in een huis van Ubuntu,
waar de muren open zijn,
maar niemand gluurt.

Ik spreek via Signal,
zacht, zonder dat er iemand meeschrijft.
Ik schrijf met LibreOffice,
vrij van licenties en leugens.
Ik kijk via eendenogen
naar een wereld zonder cookies,
en ik glimlach,
omdat mijn geschiedenis
mijn geschiedenis blijft.

Ik weet:
privacy is geen luxe,
maar een vorm van ademen.
Een manier om te bestaan
zonder verkocht te worden.

En ik wens jou
de stilte toe
tussen twee notificaties,
de ruimte om te denken
zonder dat iemand telt.

Dat je mag verdwalen
buiten de fuik,
en daar,
misschien,
weer mens mag zijn.

... De bron is een persoonlijk essay van Oka Hontus (7 november 2025) over zijn zoektocht naar digitale vrijheid en alternatieven voor Big Tech. In het stuk reflecteert hij op zijn vroegere zorgen over datamisbruik — ooit bestempeld als ‘paranoïde’ — die inmiddels realiteit zijn geworden. Hij deelt zijn ervaringen met privacyvriendelijke technologieën als Ubuntu, Signal, DuckDuckGo en LibreOffice, en roept lezers op om bewust te kiezen en het gesprek aan te gaan over digitale autonomie. ...

Zie ook: http://www.deoverkant.wordpress.com/

Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
15 november 2025