Alle inzendingen over passen wij wel

gevolgd door een chat een nieuw avontuur gevolgd door gesprekken, elkaar leren kennen slechtst in een seconde de kracht dat was hij, in een beweging recht naar mijn huis toe in zijn armen langzaam gelegen vertrouwd veilig, thuis voelde ik zijn kracht maar langzaam kwam de leegte krachtig en doorgaand een foutje niet bedoeld, een…

als een slak met wintertenen, schrijd ik door een waterbed, wachtend op die ene meester, die dan net mijn leven redt.…

buigt voor een publiek soms loop ik 's avonds over straat nog net voor sluitingstijd op tijd alsof er steeds iets eerst nog af moet zijn voordat ik zelf een grens bereik en om het huis daar speelt dat kind al is zijn knie geschaafd voor god of kapitein ter zee een zelfverzonnen overwinnaar waarom steeds weer dit willen doen alsof het passen…

- Wel, Wendy woont waar Wilma werkt... Waarempel? Waarachtig? Wel, wel, wel...…

we lopen nog wel maar zonder een stappenplan dus passen niet meer…

Dus vriend van mij en echtgenoot, zeg nou even, zeg nou zelf, passen we bij elkaar als 't dak bij de goot, als de deksel bij de pan, als de vrouw bij de man?!…

voor of tegen jongeman dit is 'n pas om te lezen jongeman passen, passen hij heeft er schoon genoeg van hij past…

beminnen wij elkaar als vroeger nog zijn wij twee lichten nog van één licht passen wij samen nog in één gedicht of minnen wij enkel maar de weemoed weg zijn wij samen eenzaam nog of zelfs dat niet meer…

Waarheid is een vermoeden een besluit met rode ogen welke tegendruk niet uitsluit maar atomen samenperst tot bleke kernen die passen in een gedeelde levensvorm wij zijn twee knikkers wij kunnen niet dichter bij elkaar dan tegen elkaar aan, de grondstof voor een botsende fysica van aantrekkingskracht tot afstoting waarbinnen een waarheid…

Diegene die de hertenstand beheert In het natuurgebied Oostvaardersplassen, Wil uiteraard goed op de winkel passen: Gewetensvol wordt er geliquideerd. “Wij hebben echt het beste met ze voor, Wij schieten ze heus voor hun bestwil hoor.”…

Bij de politie zijn we zeer verguld Met onze kogels met Oranje kop Maar wij passen natuurlijk wel goed op Als we ons magazijn hebben gevuld Zo niet, heb je ’t einde van je leven Nog een Koninklijk tintje gegeven ----------------------------------------------------------- …de politie gebruikt volgend jaar andere kogels.…

Dan hoor je ze Kom spelen met de bal Buiten zijn we Jouw vriendjes Kom En dan weer die stemmen Ergens ver verloren Anders dan de werkelijkheid Sommige zijn dood Oud grijs en anders Naamloos verloren Zomaar ongevraagd verschijnt Een helderlicht kindergezicht Je kent het kind Ergens ver verloren.…

Zij ziet in`t veld Madeliefjes staan In het gras dwarrelen Bloemblaadjes Één voor één afgeplukt Hij is misschien geweest Zij houdt wel of niet En Zij plukte voorzichtig Zuchtte diep Hij houdt wel of niet.…

En iedereen lacht en is tevreden Want het kon dus wel, smeden van een band Spontaniteit, is lang geleden Maar eindelijk is er geluk aan onze kant Vergeten zijn de mindere jaren Verdwenen zijn de on sportiviteit Weg zijn de irritaties Wat overblijft is een toffe meid Die iedereen zou moeten hebben!…

Ik begrijp het even niet Het gebruik van ‘wel/niet’ Op welke gronden, Hebben ze dit uitgevonden. Wie was die pientere piet. Maar een twijfelaar Komt er wel niet mee klaar.…

Een nieuwe wind waait door het land Wij gaan weer participeren Ook wij als individu Zullen moeten anticiperen. Kort door de bocht komt het erop neer Moeten wij nog leren leren De omstandigheden aan te passen Door in de ander te investeren.…

Vakkundig afgelegd, Veranderd is ie voor geen moer, hij lijkt nog wel te leven~ Dan heeft het uitvaartpersoneel knap vakmanschap bedreven En jij voelt je dan opperbest omdat je metterdaad Als goed verzorgde ouwe heer de lange reis op gaat…

Schaduwen zijn wij langer wordende schaduwen met elk uur blijven wij wachten op woorden die niet meer komen wij zijn een avond die schemerig nadert tot een nacht van eindeloze duur die onze wegen scheidt al kijken wij reikhalzend uit naar verten naar ergens waar wij weer passen in de tijd.…

we vormen steeds onszelf om te passen in de wereld die wij ook dan hervormen met wat wij doen of laten om wonderen te realiseren in het zichtbaar onzichtbare dat wij toch menen te delen al is onzichtbaar ook zichtbaar de hang naar onafhankelijkheid die wat gemeenschappelijk is alleen dan ook realiseren laat als dat wat onszelf zijn laat…

er is een hittedag voorspeld dus passen wij ons aan om toch nog koel te lopen zijn wij op tijd op pad gegaan wij lopen tussen lommer tussen het frisse groen daarna een groot glas water met een schijf citroen gordijnen dicht, deuren dicht buiten schijnt het felle licht…

tijd verdwijnt ze langzaam in de ondergaande zon, de laatste schaduw veegt het licht uit beide ogen terwijl haar mond geluidloos krijt in het ledige ze slaat de armen om haar schouders en probeert vast te houden wat verloren is wanhopig klauwen haar nagels haar lichaam, ooit geliefkoost en heftig bemind, nu gestrand nog maar een paar passen…

Hij moet bij mij zijn hij moet mij lezen zijn hand op me leggen me terugtrekken uit het land van de doden. Hij moet bij me zijn hij moet zich over me uitspreiden hij moet glimlachen wanneer ik niet meer wil hij moet applaudiseren. Hij moet bij mij zijn steeds als ik de deur open doe moet ik zijn neus zien die groot is uitgevallen…

vanochtend na het ontbijt ontdekte ik, door mijn verstrooidheid, dat het deksel van een middelgroot potje marmite (het 4 oz net formaat) precies past op een klein potje Heinz sandwich spread natuurlijk heb ik toen meteen geprobeerd of het sandwich spread-dekseltje ook op het marmite-potje paste en jawel hoor: het paste eveneens -----…

passen…

Sint heeft genoeg van zwartepieten Van neen zeggen en van nieten Daarom komt hij weer uit Spanje Voor het humeur en de franje Natuurlijk geeft hij niemand de zak En heeft hij ook voor jou een pak Een pak dat komt uit het hart Sint hoopt dat het je niet verwart Je wil graag zien wat je krijgt Het wordt tijd dat dichtpieter zwijgt Nu mag…

Ik hoorde van de week in het journaal Het LAKS wil dat we voortaan in de klassen Ons taalgebruik ingrijpend aan gaan passen Meer positief en meer genderneutraal Zo’n richtlijn moeten wij toch honoreren Ik zal vandaag op een terras doubleren…

jij bent anders maar zo eigen wij passen bij elkaar zoals water en een schip als ik jou zie wijzen dan zijn wij samen daar in een weids armgebaar ik volg je geest zonder haar een stapje voor te zijn voel jouw genot maar ook de pijn jij bent mijn maatje maar er is meer na lang stil liggen in liefde varen wij eindelijk weer…

We lijken voor het schoonmaakwerk te passen Het Assepoestergen verliest terrein Veel liever willen wij Doornroosje zijn En dutten tot de prins ons komt verrassen Ik wil met Herman Emminks vraag volstaan Of de Roodkapje in ons allen op wil staan…

wij zijn gaan lopen omdat woorden onze afstand niet konden verkleinen heb jou een hand gegeven niet uit de bezittingsdrang je bent de mijne onze passen hebben we nooit in synchronie afgestemd elkaar volgen waren wij niet gewend in samen bewegen konden wij steeds wat meer toegeven zonder gezichtsverlies wij zijn elkaar…

wij tellen geen passen maar zweven in elkaar alles geven positie van voeten en stijl van bewegen kiezen wij uit samen leven het vaste patroon is ons te gewoon dus schonen we grenzen geven de pas de deux alle ruimte en plezier dansen onze eenheid hier als god en godin betreden wij andere dimensies glijden gelukzalig de hemel in…