Alle inzendingen over pastorale zorg zonde

Wars van uiterlijk vertoon van verering anders dan de god in ons allen is de volkse straatpater voor intellectuelen heen gegaan Vaak stond hij ooit in de kroeg ineens naast of pal voor me op momenten van stilte doorboorden zijn ogen mijn wankel bestaan nimmer sprak hij me aan Ik durfde niet over zijn brug die toch los stond van de…

Tientallen vogels rond en boven ons zongen luid hun lied zij waren niet verstoord door onze plonzende saltomortale, wat vissen niet konden zeggen, de vogels geloof 't of niet zongen luid de muziek van Beethoven, zijn mooie pastorale.…

zit er geen oude zonde in de weg? of een misstap in het heden? je vast klemmen aan gebedsgenezing heeft pastoraal gesproken een groot bezwaar baat het niet dan schaadt het wel!…

Zorgen Zijn Zaken Zonder Zekerheid Willen Weten Waarvoor We Werken Vechten Voor Vrijheid Vrede Vormend Zinvolle Zaken Zijn Zekerheden Wij Willen Weten Wanneer Vrede Voor Volk Vaderland Zonde Zoveel Zorgen Waarom Wordt Weten Vandaag Volkomen Vergeten Zoveel Zorgen Worden Weggelachen Voor…

Soms zit het mee, soms zit het tegen Na zonneschijn komt ook weer regen Na vandaag gewoon weer morgen Na plezier ook weer zorgen Na de zonden weer de zegen Zorg daarom dat het beklijft En je steeds jezelf blijft.…

wereld rood zonde angst verdriet zorg dat niemand het ziet zorg dat niemand het weet slapen dromen nachtmerrie vergeten niet weten welke kant je op moet ziel kapot verloren eenzaam alleen niemand zal me ooit nog kunnen redden…

‘Wie zonder zonden is, werpe de eerste steen,’ zei hij, doelend op de in zijn ogen onterechte veroordeling van priesters die zich vergrepen aan afhankelijke kinderen die aan hun zorgen waren toevertrouwd.…

Hooi over de balk; de mijt ziet afgeslankt, het lijdelijk groen zal spoedig weer gekort. Botte raderen rollen van links naar rechts, geen spriet ontkomt aan de geslepen messen. Doch hogere posities, moeilijker te rollen dan het vlakke veld, de aangroei latend. De oogst geborgen schouwt de landheer, verguld van hoge…

Het leven was geen makkelijke tocht Zei ze en ik, ik heb het genoteerd Ze had haar les niet een twee drie geleerd Had lang naar liefde en respons gezocht Ze wist nog goed hoe of ze driftig vocht Als Don Quichot de waan had getrotseerd Het leven was geen makkelijke tocht Herhaaldelijk vloog Venus uit de bocht Ze had zich menigmaal daarbij bezeerd…

kwam hollen en ik hem niet kon scrollen het achterland gaf geen verband wel de boerderij dichtbij met koeien in de wei die naderbij kwamen ze loeiden hun namen droegen overvloedig hun nog geuierde melk en sluierden het lange gras tongstrelend binnen dit voelde als werkelijk in een bijna al postuum bestaan. kom mensen laat deze pastorale…

Er stonden margrieten in het hoge gras rechtop 't viel op zo slank zo wit zo geel ze waren niet met veel je kon ze tellen op één hand zo fris en frêle twee jonge hengsten aan de overkant roerloos bijna keken toe je zocht mijn rechter hand ik zei geen schoner land…

een herder uit het land'lijk St. Pancras had mot met een melkmeid in bontjas zij wilde concessies met meer variaties maar hij wou alleen op z’n hondjas hendrik…

noodweer weerlicht de noodklep open het sluimerraam dicht dromen dromen zich dood dodekop tooit zich in het zwarte zwerk vlekken bleekmiddel het skelet kraakt een aangebrande wolk een blaar een sudderlap aan de slapen druif van droefenis de versteende vissen beitel die uit de bedding terwijl gier fluistert blaas op de holle blik…

Uit de magistrale opkomst van de zon, de pastorale dirigent zonder winstbejag waar alles eindigt en begon, de opmaat neemt in een vlammende paukenslag, het veld bestrijkt van ieder instrument en de liefde bespeelt, waar de zin z’n hoop aan ontleent van het heden, maar ook postuum.…

terwijl jij droomt van vederlicht hucklebuck ik stoer de kamer in. wat zijn we nietsverhullend en we dijenkletsen wat af, waarna we zoenen. met open armen sluiten we. zullen we aan liefde doen met alle gekheid op een stokje? achter de luiken het landschap van het eeuwig groene gras. we lachen tot we huilen om alles wat ooit komen zal…

- Als Virgo prima vera laat verschijnen en Flora verzenmaker wordt in kleur als een versificator pastorale komt Veritas tevoorschijn in de verzen Dan schuilt zijn eigen waarheid in poëmen ex libris, als het wezen van zijn taal en met hem spreekt ook Echo's stem boekdelen aan deze zijde van de hemelboog Als Iris in fictivistan hem…

Ze opende langzaam haar melkwitte, plompe hand in haar palm lagen conflictstof en schaduwzaad daarmee zaaide ze haar tuinen en wegen die ze schonkig maar gestaag betrad Kind van de boerenadel, meikever zonder humor met gedachten die nooit verder zullen gaan dan de gewassen van je volgende akker .. Dat lees ik in je ogen die thans nog blinken…

Zomaar een dag, leunend tegen een muur, genietend kijken naar een vredig stukje natuur. Een veld met klaprozen, zo prachtig rood. Daar huppelt een lammetje, dat voelt zich vast al groot. Dromerige koeien kijken tevreden rond. Vogels zoeken naar eten, hippend op de grond. Een vlindertje fladdert en kust voorzichtig een bloem. Een…

Klanken van de Pastorale Met Shaffy en List Boren het diepste In mij aan Word zonder dat ook Maar iets in mij Verzet wil bieden Door hen met Mededogen bewogen de Hemel ingezogen naar Het hemels licht - Blauw, rood, in Nevelslierten gevangen in Altijddurend Noorderlicht…

Laat de woensdag nu maar komen haar jurk van dinsdag als pyjama Vandaag wordt het helder blauw Bij het douchen spoelt zij af de zonden van gisteren en haar goede en slechte daden Er zijn nieuwe in de maak maak je dus geen zorgen, eens wacht een eeuwigheid van tijd…

Als mijn oog in de verte verwijlt Hoort mijn oor ademloos hoe de wind Saffraangele bolle mejoffers In het groen van de weiden bezingt Taráxacum officinále Embryophyt asterale Spermatòpsida pastorale Stil de tijd, paardenbloem, windekind...…

ik ben een huis met open wonden toon mijn zwakte niets is verborgen wie wil er verder voor mij zorgen herstelt mijn gevel pleistert mijn zonden ik draag de wonden van de tijd maar mijn wortels liggen diep gespreid ik bied beschutting , rust en zekerheid heet u welkom met armen wijd…

Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Beging ik die eerste zonde, was ik dat alleen? Maak ik fouten, o jawel maar veroordelen, doe me dat niet te snel want niemand is foutloos geen mens is zonder zonde want stel, dat niemand fouten maakte dan kwam een mens nooit verder dan: De eerste ronde…

Dit jaar is mei een Valse triste lente Een trage droeve wals van vocht en kou Als een passaggio die voorbij gaan zou Pastoraal in bloei finalemente Het Lenteoffer klonk al vroeg in maart Straks roert dan, hopelijk, ook Mei z'n staart…

Gij die zonder zonde is, pak een zak met keien, dan delen we die, zodat we samen de woede kunnen verspreiden om vervolgens met een schone lei opnieuw te beginnen, want: niemand is zonder zonde!…

Beethoven prijst de klokken van Bonn Om hun denderend zwenken, schrijft Anna, En zij weet waar ze het over heeft: Terwijl de kolkende zaterdagdrukte Van wat toen nog de Duitse hoofdstad was Zich eindelijk te ruste begeeft, En anonieme mensen weer gewoon Mensen worden met misschien wel Een heel gewone naam die tot dusver Nog nooit…

Hij, die Zonder zonde Is.…

Een echte zondvloed maar ja je moest er doorheen al was het zonde…

Hij die zonder zonde is, werpe de eerste steen. Er zijn nogal wat mensen die zonder zonde zijn, geen steen ligt meer op zijn plek. Overal waar je kijkt zie je gaten in het wegdek!…

Hij die zonder zonde is, werpe de eerste steen, maar als de wind verkeerd staat, waar dondert ie dan in vredesnaam heen?…