Alle inzendingen over perspectieven

het einde van een fase de gedachten ontleden diepgang en oppervlakkigheid vaak met wijsheid soms omstreden het inzien van gevoelens leren omgaan met innerlijke rijkdom geen plaats meer voor het negatieve terug op de rails in een wereld vol perspectieven…

Door het op de kop te zien Ontdekken we misschien Dat nieuwe perspectieven wenken. Binnen een week of drie Heeft u het al onder de knie.…

Ach, was ik een computernerd geweest Dan zou mij nu een mooie toekomst wachten Maar ja, ik heb meer muzische gedachten Geen plaats voor ICT-prut in mijn geest Een lek in uw systeem kan ik niet dichten Maar hoe ík dicht, kan ook wel wat verlichten…

~~~ dit water wacht niet zal niet keren, kabbelt eindeloos voorwaarts alleen bevroren staat het soms heel even stil bij de vooruitgang tot volledige ontdooiing de perspectieven weer oeverloos zal laten stromen ~~~…

Ze zijn het bijna eens, er is nog hoop, Het nieuwe voorstel biedt weer perspectieven, En maakt een einde aan de Griekse grieven, Toch weet ik niet wat ik daar nu voor koop. De chaos is compleet als tot besluit De Grieken zeggen: “Naí, we zijn eruit!”…

bijna nooit raak ik aan het gelijk hekkens en tekens in overvloed maar de deuren gaan niet open en bijna nooit heb ik recht hier te zijn ik verdwaal niet in mijn gedichten de beelden die ik mezelf inschep de verdwijnend' woorden zoals ‘liever’ en ‘eerder’ mezelf in het dicht plakkend in de metaforen die zichzelf opsluiten afgesloten van…

in hoeken van de eeuwigheid ligt de tijd te rusten van zijn reis op zonnewind in de luwte van niet gebeuren stapelt mogelijkheid zijn kansen op toeval lacht als teruggaan in verleden onverhoedse perspectieven biedt om alsnog verloren tijd weer in te halen op de weg naar eeuwigheid…

je vleugde tegendraads voelde je bewegen in meegaan konden we weer spreken over patronen die je wilde in kleuren zelf gekozen die jou meer perspectieven boden in een ander leven kunnen wij ons samenzijn verweven de ondergrond versterken door er liefde en geluk in te verwerken…

daar waar stilte spanning trekt ontbloot leegte in tijdloze traagheid zijn verschijnen hun eenparig bewegen schokt de werkelijkheid door het loslaten van de leefbare basis in kantelmomenten verliest bestaan zijn pijlers en worden perspectieven van hun toekomst ontdaan wie stopt dit apocalyptisch zwarte gat dat in de schepping…

het scheurde deed niet eens pijn licht speelde langs rafels die niet meer gebonden zijn een opening naar ongekende verten die hongerig werd benut de rest was toch al stuk het verval was al van vele jaren de wind van laat maar gaan had alles geen goed gedaan eindelijk kunnen perspectieven komen met panoramisch uitzicht op de mooiste…

zich een kardinaal van gotische strekking het kattenluik is haar te min deuren kunnen niet gigantisch genoeg zijn en ik kom slechts met het pakketje van het schuivende terrasraam driehonderd kilo droog gewogen het vraagt slechts het lichte gezwel van de biceps van haar eunuch of speelt daar het wringen van een paar perspectieven…

Soms zijn er die dagen Schijnbaar door de zon gespreid Oneffenheid zelfs kan men kwijt Dan is de heimwee niet te dragen Altijd wenkt het zolderkabinet Gebotteld per termijn In ragfijn mijn en dijn Met de kneedbaarheid der wet Een tijdloos verschiet Is mogelijk een uitzichtpunt Dat perspectieven biedt Maar zelfs dit onzinnig lied Weloverwogen…

praten is moeilijker dan zwijgen onze woorden duiken onder in een smeltkroes zijn niet langer van elkaar te onderscheiden geruisloos pakken we het dode verleden in vullen we kleurloze koffers met bittere bagage sluiten ze voorgoed in vergeefsheid…

Zij schenkt nog ongedachte perspectieven aan degene die zich laat beschijnen; hij kan dan verder leven zonder grieven. Het is een blauwe maan-dag.…

we hebben schepen gelicht om nog een keer zicht te krijgen op hun vergaan hebben gedoken om er achter te komen waarom alles zo is verlopen hoe een wrak kan ontstaan de waterwereld heeft met eigen wetten alles van boven omsloten wat niet meer drijft zij delen in een tijdloos verblijf plaatsen waar toeval geen perspectieven schrijft…

Methode-Geert werkt heel eenvoudig zo: Hij pakt wat volkse, sleetse sentimenten van klagers van professie over centen en zoekt daarbij een onderzoeksbureau dat biedt waarover Henk en Ingrid lulden: De moslimvrije Nederlandse gulden…

het penseel ligt ongeduldig klaar om het fel begeerde morgenrood dat nog nietsvermoedend slaapt uit haar dromen te wekken een leeg doek wacht met smart op de streling van de dageraad die een blozend begin zal maken met het inkleuren van de dag geen lijn is al uitgestippeld de perspectieven zijn oneindig schakeringen van wilde bloemen…

Hij schreef de potentaten brieven Opende op onze toekomst perspectieven Kondigde de eenheid van de mensheid aan En hielp een wereldbeschaving ontstaan Ofschoon hij de grootste vrede had voorvoeld Werd zijn gevolg door geweld overspoeld En als persona non grata van tirannen Naar Akka's strafkolonie verbannen Maar voor wie de schrift…

ik heb gesnoeid in de meest wonderlijke perspectieven alles weggeknipt wat me ooit heeft geboeid soms verbaasd ook vaak teleurgesteld heb ik die toekomst met hartzeer geveld en weer geëgaliseerd nog resten uitvalsrouten begaanbaar in open terrein niet meer de sociaal ingewikkelde constructies zoals ze vroeger plachten te zijn…

ik heb ze gezien gezichten die alles van iedereen wisten in lijnen hun bijbel gelezen met verhalen over het leven de overtuigende handen die met spinsels van woorden verbanden leggen langzaam onze vrijheid beletten door het begrenzen van perspectieven zij zijn de dieven die in het bestaan onze toekomst verloren laten gaan…

jij wees zacht de kracht aan die ik niet zo mocht gebruiken in het ontluiken van anderen die met overkomen teveel dromen gaf een toekomst die te weinig eigen perspectieven had pas in partner zijn kunnen we op basis van gelijkheid verder gaan afhankelijkheid is dan gedaan in samen verder zoeken ronden we het pad uit alle hoeken…

gevoeligheid in de gaten had wij waren eenvoudig zonder overleg een nieuw pad ingegaan raakten elkaar anders aan waarbij vonkjes voor ontlading zorgden die de spanning later snel opvoerden niet dat de andere te vertrouwd waren geworden maar ons ontdekken kende nog geen grenzen leerde graag van nieuwe kansen en perspectieven…

ik was vertwijfeld ten einde raad zocht contact maar iedereen had haast kringen vergingen zonder bericht had geen perspectieven zonder dat zicht ik wist dat dit moment ooit dichtbij zou komen door alles buitengesloten verstoken van ieder teken dat aangaf wie en wat ik was niemand bevestigde dat zag leegte van onbekenden vond…

Zware wind bruist door boom en kruin schaduwen dansen spelend, vliegend zon en blad, op de wind wiegend stoeien en sterven in Eden's tuin Groter wordt de donkere projectie het opent nieuwe perspectieven ontrafelt onderliggende motieven en ontsluit een tedere affectie Licht wordt donker natuur wordt poëzie ontdaan van alle schijn blijft…

naadloos aan elkaar haakte te Lang heb ik in wit het frame van een gedicht zien schemeren zinnen en wat letters heb ik genoeg om in de voor gestructureerde ruimte te zetten en wie het leest kan ik de eigen invulling niet beletten kleine lieve leuke gekleurde partikeltjes gaan het witte vlak nu vullen met wat bijzondere Toekomstige perspectieven…

jouw charisma bloeit veelkleurig vlindert in waaiers die de horizon raken daar waar rechtlijnige perspectieven in punten verdwijnen zullen jouw ronde vormen verschijnen het star rigide van vele vertes zal worden gebogen door souplesse in zachte ogen de eeuwenoude blikken uit licht blauwe kijkers zullen niet meer uren turen…

en rond bewegen maar de zekerheden lijken wel vergeten als los zand glippen zij door je vingers heen houvast biedt er op dit moment niet een toch straalt je lach en glimmen ogen de stem zingt moeiteloos in het chaos gedogen de ernst is afgevlakt die greep ons vroeger bij de keel en het nog kwetsbare hart ook zonder perspectieven…

heb donkere wolken gepakt maak de wereld kil en nat met tal van sombere buien nog kaatsen flinters licht in zwarte plassen waar ik spetterend doorheen wil raggen om met nietsontziende golven het pad te schonen van eeuwig moe en altijd ongemak opgelucht vlucht ik na deze woeste vlagen met sprankjes hoop de perspectieven in voel…

mij ooit in zicht hebt gegeven zij straalde in duizenden partikeltjes die dansten op een dralende melodie van stilte bekende vormen gaven het knus warme beslotenheidsgevoel in hun demping van alledag jouw mist is beklemmend met het unheimliche gevoel van opgesloten zijn waardoor de blik nooit verder reikt dan vandaag omdat perspectieven…

beschreef met levende woorden zijn langzaam sterven op de waterspiegel hij gaat land en hemel niet beërven maar zal zich in veelheid van zaden op toekomst beraden had de pech dat een bliksemschicht hem heeft geslecht door brand dacht hij al in de hel te zijn beland de sloot redde hem van een acute dood een onverwachte doop bood perspectieven…