Alle inzendingen over ploft

gedichten verkrotten verbindingen verrotten alles stort in en sterft en bederft en verstoft en verstuift en ploft uitgeblust uit elkaar poëzie niet meer strak gespannen…

Weer voor het niets geplaatst de verschrikking daarvan maakt het moeilijk te geloven dat alles beter gaat De zon schijnt mateloos de bloemen geuren rijk Naast mij ploft een zeemeeuw neer dood, kreeg een hartaanval daarboven…

Hij lacht gele tanden bloot ploft neer op de doorgezakte bank een scherp mes keelt elk geluid roodbonte koeien krijgen vleugels zij is op weg naar huis het ritje kostte drie strippen…

op mijn balkon drinkt een vogel van het smeltende ijs in een stralende zon achter het glas hoor ik het gesprokene overdenk en laat bezinken buiten ploft de sneeuw uiteen op de grond de merel lest zijn dorst en ik de mijne…

Kijk uit, daar ligt alweer zo'n handgranaat Een nieuwe rage van die criminelen Ze persen af, in plaats van te bestelen Betalen, anders ploft een bom op straat Echt niet normaal, dat zag je vroeger nooit Nu word je met die dingen doodgegooid…

Zijn vader stond beneden Was net thuisgekomen Toen zijn kind naar beneden plofte, dacht'íe, dat hij in een nachtmerrie was terechtgekomen... Hij heeft zijn kind toen opgeraapt De hersentjes lagen bloot Het ging door merg en been, want hij zag al meteen... zijn zoontje, was al dood...…

De aarde ploft en spuwt verbrande korst. Wij duiden alles aan, maar niemand wil nog mensen lezen. Natte wensen druipen smekend van de muren af.…

Aan de overkant wordt een boom omgezaagd op de kade liggen takken de boom ploft neer het licht valt op de stenen vier mannen in oranje overalls leggen stalen kabels om zijn bast hij wordt opgehesen de boom komt langs het raam de kamer verdwijnt in zijn schaduw de mannen schreeuwen de boom trekt verder door de lucht die blauw is als een poppenoog…

hoofdschuddend doekje voor het bloeden dat zij zal begaan, de dood bij voorbaat waarom zij weent bij de baard van de profeet, verscheurd een meiske van negen jaren duurt het al te lang en dan ploft een vergeten bom aan de rand van de samenleving het gebeurt, zomaar binnen de dijken en duinen staat men elkaar naar het leven sluipend…

van de vers ontloken sneeuwklokjes rol ik zomaar in de kro die ik kus met beide handen gooi ik wolken over naar degene die ze vangen wil tot dat er één uit elkaar ploft rond zwevend op kleine waterdruppels waarmee de aarde besprenkeld wordt die onuitputtelijk lijkt tovert zij wederom de lente tevoorschijn waar ik ieder jaar weer opnieuw…

Ik droomde van een gouden vogel bezet met edelstenen en vleugels van satijn Zij nam mij mee naar de hoogste sferen om te plukten diamanten smaragden en robijn doch mijn mandje had geen bodem toch bleef ik plukken aards als ik was tot ik vermoeid van onder haar vleugels glipte en naakt terug plofte op mijn harde matras Waarom…

eens onze woning in die lange smalle straat het dak lekte dat kon onze pret niet drukken daar hebben we elkaar menigmaal de liefde verklaard terwijl dikke regendruppels onze lichamen bevochtigden het was natuurlijk een bouwval zoals onze liefde ook bleek te zijn we drukten steeds vaker onze snor tot ook dit onvermijdelijk in elkaar plofte…

Vijf tuinkabouters stonden stijf van schrik Een grote steen die plofte keihard neer Op het gazon, net naast de conifeer Ze kregen ’t bijna aan hun rikketik Verroest, zei ééntje die was omgedonderd Het is een voetstuk voor dat bruin sculptuur Zodat de hele buurt het ding bewondert Men groef een gat –in ’t late middaguur Er werd gepraat…

Onbegrepen grimas - ploft zij in haar troon. Als ik Femke daar zo zie ontspruit mij de gedachte, Juffrouw Ooievaar - bouquetreeksideologie.…

een bel van stilte ploft in ’t paradijs en zij ontbloot haar schoonheidswet.…

Mijn lichaam nestelt zich op een strak georganiseerde insectenkolonie en jij ploft op mij gewild onbevallig deadweight. ---------------------------------------- Gepubliceerd in De Brakke Hond, 2008…

ik droomde onder ruizelend blad dat de warmte van de zomer nog een prettig soelaas gaf luisterde naar de seizoenmuziek die uit een eeuwig repertoire was opgediept daar tussendoor ploften de bellen uit het pikzwarte ven hun methaan uit de giftig rottende bodem ik zag de ogen goedgemutst tussen het hoge gras en laag struikgewas…

de slaap kan ik vaak wel vermoorden zo onhanteerbaar als een kip bij de slachter zonder kop vliegt ze op ploft blind op mijn zojuist bladvrijgemaakte schedeldak en gaat daar dan flink irriteren dat eigenwijze kreng strooit mijn hoofd vol late veren ontneemt mij de rust die het dus voor zichzelf niet zozeer ambieerde scharrel…

Iets roepends kom je achterom, ik binnen op de bank, ploft naast me gooit benen over mijn knieën Je lijf dat stevig praten we bij en over bultjes Geen wonder, zo lang vaak zitten tegen autostoel in de hitte We eten ijs en drinken thee Bij de deur een dikke zoen dan voel ik hoe vol zo'n kort bezoek jij met je mee en puzzel…

Nu zwemt hij daar, rood als een biet wordt door de luchtfabriek bespied want zonder geld hier geen gewin houd jij maar fijn je adem in totdat je ploft of dubbel ziet.…

soepel Langs het rode oog glijdt Ik had mijn rekening geplunderd Een aandeel met woekerwinst verkocht Mijn loft met laminaat verpand En wees naar de grootste doos Glunderend als een kind Daar zat ik thuis mee op schoot Durfde het nauwelijks te schenden En toen ik moed vatte de flappen openvouwde Veerde er een grimmige nar op Zijn hoon plofte…

het veld gericht ik weeg de kogel op het stootkussen hij past in de plooi van een hals, de kin rust op het koper de elleboog halfhoog opgericht als een stramme vleugel de vrije arm bengelt langs de heup mijn blik boort zich vijf stappen verder in het rode sintelpad ik tol met een uitzwaaiend been rond mijn as na een korte boogscheut ploft…

met stijgende warmte wast het water tot aan verstomde volkse monden ploft het gepofte klootjesgeld als uitgeblazen bellen zeep buiten de greep van aandeelhelden vereerde god van groot gewin aanbeden om zijn schijnbeloften van geluk dat wordt gekocht vraagt steeds meer mensenoffers er wordt met bloed gegokt vanaf een verheven machtsbalkon…

het raam Ben opgestaan en trof een pimpelmees op het binnenkozijn, in mijn hand gedaan Ik riep je naam en je kwam kijken was net als ik geroerd door kleurenpracht door onvermoede tederheid zo dichtbij Voorzichtig de vogel op het balkon beschut tegen mogelijk gevaar er een vetbol bijgezet door het raam spiedend gekeken Opeens plofte…

van doorweekte blaren; geen leven, geen geluid in 't grille licht, dat gul door de ijle takken binnenvliet, en eenzaam valt een schot, een verre knal, die heel het woud vult, als waar' 't de eigen stem van 't bos, dat in sonore toon verkondigt, dat ergens op een dichte plek een vogel getroffen hortend door de takken zakt en naar beneden ploft…

als oorlog voelt het aan rond mij wind ploft stemmen neer man- tot- man, de gang blootsvoets almaar roder dan stilte ik hoor ze, ze komen nader dag en nacht, in het oprukkend slaglicht van de waan mitrailleurs veroveren het succes van de dood in laatste woorden en aangezichten onbekend tot voorbij de dageraad wanneer een brandgeur…

De hond uit laten, niet vergeten Mijn schoenen zijn al helemaal versleten Gauw gaan koken, manlief komt thuis Ploft neer op de bank, zit voor de buis Roept om zijn sloffen en vraagt spontaan; En wat heb jij de hele dag gedaan???…

Dat merkt hij niet, hijgend ploft hij kokhalzend op de bank Bagage van vrouwtje-lief verdwijnt, ze baalt van zijn stank. Mijn boodschappen zijn rond, dus ga ik een taverne binnen De zalige geur van lekkere koffie verzet mijn zinnen.…

Een tambour maître showt de hula hoop En twist een rumba als de ali shuffle Hij geeft een majorette zo een knuffel En gooit haar dan de lucht in met een scoop Ze is een draaitol in haar korte rokje Ploft wijdbeens op een rose skippybal Gewaagde sprong in 't junicarnaval Dan tikt de maître haar daar met zijn stokje Is dit het einde…

Zittend op een zonnig terrasje aan de boulevard genietend van een kop koffie met een froufrou kijk ik naar het strand met al die mensen op elkaar vechtend om een plekje, afijn een heel gedoe spelende kinderen rennen door het rulle zand een strandbal ploft neer op een ingesmeerd lijf een zakje friet met mayo gaat van hand tot hand terwijl de…