Alle inzendingen over prevelen

De pijn is reeds ondraaglijk, prevelen de stemmen. Met veel esoterische gedachten alom, sidderend van angst; het is effenaf hopeloos.…

Licht als zonnestralen verwarmen zachte prevelende woorden de hunkering naar het eeuwig samen zijn.…

Onderlaatst kwamen onderhuidse gevoelens bovengronds de wereld haten vluchten naar die veilige kant ondergronds in het donker zonder publiek of spiegels binnensmonds prevelend de bezwerende formules tot allerlaatst…

zachtjes prevelen stokstijf staan dit is te mooi om te beschrijven te duiden wat het met me doet laagjes stilte beheersen mijn hart het wordt me gegund drijfveertjes, een flits in een schimmig bos maakt een glunder in me los…

Oranje blijkt niet sterk, wel religieus, ze prevelen gehaast een schietgebedje, maar schieten weinig ballen in het netje, het laatst vertoonde spel was desastreus. Hier helpt geen haptonoom, geen apotheek, alleen een dominee met donderpreek.…

Tot mijn laatste snik zal ik prevelen: Ik Geloof.…

Wijwatervogels kijken druipend toe hoe het leven prevelend afscheid neemt. In een kale boom zit een grafparkiet; een windvlaag blaast speels door zijn veren.…

Is het een uitgelopen vlek, een godvergeten blad, van inkt de opvlucht in een pennentrek, een vlezig prevelen dat geen betekenis ontbloot zijn woorden plots weer struikelblokken in de stem, strompelt de taal waar zij van vliegen droomt ----------------------------------- uit: tijdschrift Yang, 2002-2003.…

En wie ben ik in wat ik doe in welke waarheid ik mij thuis mijn grens bepaald door wat mij voedt en wie ik lief ik ken slechts dat in wat ik zie in wat ik prevel als mijn naam mijn hart gemerkt daar waar geraakt en in gemis toon mij een dag waar ik mij weet waar ruimte meer is dan ik heet.…

Rondwarend tussen virtuele vellen Achterhaal ik slechts verloren vragen Die ik zelfs aan god zou willen stellen In prevelend gebed begint het plots te dagen Uiterst voorzichtig, bijna stil Stormt mijn boodschap de hemel in Zeg hem dat ik nog niet sterven wil…

Die nacht van zelfvernedering van deemoed aan de dodensponde in een gestage preveling; "vergeef mijn zonden." Van pogen, dat mijn leven, al mijn zijn ik u uitgeven konde en woorden mij niet kwamen dan "vergeef mijn zonden." Een simpel woord van leniging het enigst, wat ik heb gevonden, waarin mijn ziel uitwenen ging "vergeef mijn…

dwarrelend,gedragen kom je naar beneden begeleid door zachte wind beland je in mijn hand ik sluit mijn hand maar ook mijn ogen ik maak een wens en prevel mooie woorden maar je was weg... toen ik opende mijn hand was er enkel één druppel water op de plaats van wit kristal!…

daar lig je dan uitgeteld naast me, slapende schoonheid, je trekken thuis, ontsnapt aan regie - ontspannen, wat spuug lekt uit je mond, zelfs pruttelt ergens onder het laken een windje dat je lippen de naam van een ander prevelen is niet leuk, dat we als je wakker wordt hartstochtelijk vrijen maakt alles goed…

Gij geliefde die ik naar ons bruidsbed tilde waar ook rozen lagen met hun doornen lange nachten kozen niet altijd vrijen tot in eeuwigheid als wij sterven liefste gaan wij in hetzelfde bed in onze eigen armen mag het niet zo zijn prevel ik met laatste adem: het was zo fijn in ons domein…

We laten ze niet achteloos liggen nadat ze zijn gevallen onze dierbare medemensen ze zouden er trouwens niet fraaier op worden Voor het finale vallen wel links laten liggen later toch mee prevelen in krokodillentranen aan de rand van de aarde Geknakt majestueus hout kan zonder monument dat is het zelf bij nacht en ontij om mij te…

een deken van mist spreiden over pleinen van lawaai, een cirkel om verwaaide tonen trekken bladeren doen luisteren graven in ondergrond en nevel met sneeuw bevlokken we zullen nog water prevelen afstanden verwerpen tijd laten gaan om te rekken in gerucht zonder gezicht aan ons onttrekken in niets dan lucht zonder gewicht…

Schitterend licht uit duizend bewegingen water wind over water prevelend aanstormend opspattend water zoals ik ziende de zon op het water het eeuwige licht denk zo, mijn ogen verdwalend in waterlichtverte, denk ik dat gij bestaat die over donkere afgrond licht heeft geroepen - schittergedachte schitterlichtverteverhaal. --------…

Prevelend bloedrode lippen vervagend uitdeinend in zachte woorden luisterend naar hijgend verdwijnen in extase nog verlangend naar...…

hoe mag ik je noemen wanneer ik zie hoe de bloemen in mijn tuin openlijk je diepe zelf voor mij openbaren waaiend op speelse zomerwinden je wondere werkelijkheid dragen zwoel geurend je passie voor leven uitstrooien leg je naam op mijn lippen zodat ik je als hemelsbrede koestering kan prevelen midden de wereld die ik liefheb ik noem…

boven het veld tot aan de gevel hangt laag de ochtendnevel als ik vaag voor me prevel vandaag ga je snevelen de zon is nog laag maar straks lepelt ze gestaag bij beetjes haar warmte over de nevel die bevelt traag kan daar niet tegen raakt beneveld verdampt verdwijnt terwijl de zon prevelt van laag steeds hoger in de hemel schijnt…

gouden schatten verbergen zich in mijn hart evenals mijn verdriet bedwing m’n ongenode tranen rijk zijn de kamers een ring om elke vinger toch wil ik alles achterlaten alleen voor hem argwanend, zij die prevelen dat hij vast niet deugt maar ten diepste voel ik zijn waarachtigheid ik weet waarheen ik wil en bovenal met wie van…

een dalende zon fluistert met hese stem tot grijze wolken met hesere stem fluistert mijn liefste tot mij schaduwen verworden tot een andere taal tot een zacht prevelen en tasten de lucht rood als gevlamd bloed het nachtblauw der betovering zet de nacht in lichterlaaie ons leven ten water gaten spatten onze smachten in schuim uiteen…

Ik zie een regenboog boven de woelige zee ontdek pure schoonheid in dit natuurfenomeen schitterende kleuren boven de zilte plas tonen hoe creatief de schepper eens was ik prevel een dank je heel stil voor me uit hoor weer de echo doorheen het gedruis geen zorgen of leed sleep ik met me mee want kommer weegt lichter gedragen met…

Zachtjes jouw naam prevelend Vier lieve handen, innig strelend. Respectvolle blikken, lopen over van liefde Tederheid en intense aandacht voor die geliefde. Dronken door een verscheurende passie, niet te geloven Lichamen dansend tot de nacht gaat doven.…

Rakelings schijnt de zon haar warmte langs de steeds meer zoekgeraakte dag terwijl van binnen hele stormen razen is naar buiten toe de kalmte meester trilt de balans een heftig evenwicht starend naar verbleekte schaduwen van een onderhuidse veldslag schiet hij prevelend een gebedje naar zijn vaste beschermengel die ene met dat luisterende…

Prevelen droge lippen nog een avondgebed?…

er heerst een diepe rust gerestaureerde kerkjes zijn koel in de voormiddag het goede leven neuriet langs stoelen op terrassen en toost op voetstappen en vrolijk gelach van oprechte poëten die in honger van geest in kronkels prevelen en hoe potloden uit de vingers glijden en over de vloer rolden woorden wegvlogen in de diepe duisternis…

Ik moet aan geld komen, ik moet een steen door dat raam gooien, ik moet jarig zijn, ik moet zorgen dat die juffrouw binnen, die met die rode lippen, verliefd wordt op mij - ik doe mijn ogen dicht, druk mijn neus tegen het glas, prevel: taart, grote witte taart, vlieg ongeschonden door dit raam...…

het is geen cel waarin jij mantra’s prevelend jezelf tracht vrij te pleiten jouw buitenissigheid kent enkel zelf gepermitteerde grenzen door betutteling van het lot geen brandhaarden van energieën worden zichtbaar als men jou de voeten wast stigma’s uit een vroeger leven zijn al bij de eerste kruisiging vergeven pas in het rijpen…

Wat sta je daar Vroom te zijn Schuin voor het Pand van Gucci, Naast dat van Versace, Strak in je Armani pak, Zwarte baard onder Je classy zonnebril, Strakke blik op Het scherm van Je smartphone, Doen alsof je Heel druk bent, De indruk wekt Dat jij een man Van de wereld Bent - gebeden Prevelend in De naam van Versace…