Netgedichten

netgedicht (nr. 21.431):

ketenen

gouden schatten
verbergen zich in mijn hart
evenals mijn verdriet
bedwing m’n ongenode tranen

rijk zijn de kamers
een ring om elke vinger
toch wil ik alles achterlaten
alleen voor hem

argwanend, zij die prevelen
dat hij vast niet deugt
maar ten diepste voel ik
zijn waarachtigheid

ik weet waarheen ik wil
en bovenal met wie
van onze liefde zijn we zeker
maar leven als gevangenen